Add a Title
بررسی اجمالی - داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی نوعی دارو هستند که برای درمان افسردگی استفاده میشوند.
آنها همچنین میتوانند برای درمان تعدادی از شرایط دیگر استفاده شوند، از جمله:
داروهای ضد افسردگی همچنین گاهی برای درمان افرادی که درد طولانی مدت (مزمن) دارند استفاده میشود.
درباره زمان استفاده از داروهای ضد افسردگی بیشتر بخوانید.
نحوه عملکرد داروهای ضد افسردگی
دقیقاً مشخص نیست که داروهای ضد افسردگی چگونه کار میکنند.
تصور میشود که آنها با افزایش مقدار نوعی مواد شیمیایی در مغز ب ه نام انتقالدهندههای عصبی کار میکنند. برخی از انتقالدهندههای عصبی، مانند سروتونین و نورآدرنالین، با خلق و خو و احساسات مرتبط هستند.
انتقالدهندههای عصبی همچنین ممکن است بر سیگنالهای درد ارسال شده توسط اعصاب تأثیر بگذارند، که ممکن است توضیح دهد چرا برخی از داروهای ضد افسردگی میتوانند به تسکین درد طولانی مدت کمک کنند.
در حالی که داروهای ضد افسردگی میتوانند علائم افسردگی را درمان کنند، اما همیشه علل آن را برطرف نمیکنند. به همین دلیل است که آنها معمولاً با یک نوع تراپی ترکیب میشوند تا افسردگی شدیدتر یا سایر مشکلات سلامت روان را درمان کنند.
داروهای ضد افسردگی چقدر موثر هستند؟
تحقیقات نشان میدهد که داروهای ضد افسردگی میتوانند برای افراد مبتلا به افسردگی متوسط یا شدید مفید باشند.
آنها معمولاً برای افسردگی خفیف توصیه نمیشوند، مگر اینکه سایر درمانها مانند گفتار درمانی کمکی نکرده باشند.
دوز و مدت درمان
داروهای ضد افسردگی معمولاً به صورت قرص مصرف میشوند. وقتی تجویز شوند، شما با کمترین دوز ممکن که برای بهبود علائم شما ضروری است شروع خواهید کرد.
داروهای ضد افسردگی معمولاً باید ۱ یا ۲ هفته (بدون از دست دادن یک دوز) مصرف شوند تا فایده آنها احساس شود. مهم است که اگر در اوایل مصرف دچار عوارض جانبی خفیف شدید، مصرف آنها را قطع نکنید، زیرا این عوارض معمولاً به سرعت برطرف میشوند.
اگر به مدت ۴ هفته داروهای ضد افسردگی مصرف کردهاید و هیچ فایدهای احساس نکردهاید، با پزشک عمومی یا متخصص سلامت روان خود صحبت کنید. آنها ممکن است دوز شما را افزایش دهند یا داروی دیگری تجویز کنند.
دوره درمان معمولاً حداقل ۶ ماه پس از شروع بهبودی شما طول میکشد. ممکن است به برخی از افراد مبتلا به افسردگی که مدام برمیگردد توصیه شود که آنها را به طور نامحدود مصرف کنند.
دربارهی میز ان مصرف داروهای ضد افسردگی بیشتر بخوانید.
عوارض جانبی
داروهای ضد افسردگی مختلف میتوانند طیف وسیعی از عوارض جانبی داشته باشند. همیشه بروشور اطلاعاتی همراه دارو را بررسی کنید تا ببینید چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد.
شایعترین عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی معمولاً خفیف است. عوارض جانبی باید طی چند روز یا چند هفته پس از درمان بهبود یابد، زیرا بدن به دارو عادت میکند.
بیشتر بخوانید در مورد:
توقف داروهای ضد افسردگی
قبل از قطع مصرف داروهای ضد افسردگی با پزشک خود صحبت کنید. مهم است که مصرف داروهای ضد افسردگی را به طور ناگهانی قطع نکنید.
پس از اینکه برای قطع مصرف داروهای ضد افسردگی آماده شدید، پزشک شما احتمالاً توصیه میکند که دوز خود را به تدریج طی چند هفته کاهش دهید - یا مدت طولانیتر، اگر برای مدت طولانی داروهای ضد افسردگی را مصرف کردهاید.
این برای کمک به جلوگیری از هرگونه علائم ترک است که ممکن است در واکنش به ترک دارو تجربه کنید.
درباره قطع یا توقف داروهای ضد افسردگی بیشتر بخوانید.
انواع داروهای ضد افسردگی
انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد.
مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) رایجترین نوع داروهای ضد افسردگی هستند. آنها معمولاً بر سایر داروهای ضد افسردگی ترجیح داده میشوند، زیرا عوارض جانبی کمتری ایجاد میکنند. مصرف بیش از حد نیز معمولا مشکلات وخیم و جدی ایجاد نمیکند.
فلوکستین احتمالاً شناختهشده ترین SSRI است (با نام تجاری Prozac فروخته میشود). سایر SSRIها عبارتند از سیتالوپرام، اسیتالوپرام، پاروکستین و سرترالین.
مهارکنندههای بازجذب سروتونین-نورآدرنالین (SNRIs)
این داروها مشاب ه SSRIها هستند. آنها در ابتدا طراحی شده بودند تا یک داروی ضد افسردگی موثرتر از مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) باشند. با این حال، شواهدی مبنی بر اینکه SNRIها در درمان افسردگی مؤثرتر هستند، نامشخص است. به نظر میرسد که برخی افراد به SSRIها بهتر پاسخ میدهند، در حالی که برخی دیگر به SNRIها بهتر پاسخ میدهند.
نمونههایی از SNRIها عبارتند از دولوکستین و ونلافاکسین.
نورآدرنالین و داروهای ضد افسردگی سروتونرژیک اختصاصی (NASSA)
نورآدرنالین و داروهای ضد افسردگی سروتونرژیک اختصاصی (NASSA) ممکن است برای برخی از افرادی که قادر به مصرف SSRI نیستند موثر باشد. عوارض جانبی NASSAها مشابه عوارض جانبی SSRIها است، اما تصور میشود که مشکلات جنسی کمتری ایجاد میکنند. با این حال، ممکن است در ابتدا باعث خوابآلودگی بیشتری نیز شوند.
اصلیترین نوع این داروها میرتازاپین است.
داروهای ضد افسردگی سه حلقهای (TCAs)
داروهای ضد افسردگی سه حلقهای (TCAs) نوع قدیمیتری از داروهای ضد افسردگی هستند. آنها دیگر معمولاً به عنوان اولین درمان برای افسردگی توصیه نمیشوند زیرا در صورت مصرف بیش از حد میتوانند خطرناکتر باشند. آنها همچنین عوارض جانبی ناخوشایندتری نسبت به SSRIها و SNRIها ایجاد میکنند.
گاهی اوقات برای افراد مبتلا به افسردگی شدید که به درمانهای دیگر پاسخ نداده استثنا قائل میشوند. داروهای ضد افسردگی سه حلقهای (TCAs) همچنین ممکن است برای سایر شرایط سلامت روان مانند اختلال وسواس فکری جبری (OCD) و اختلال دوقطبی توصیه شوند.
نمونههایی از TCAها عبارتند از آمی تریپتیلین، کلومیپرامین، دوسولپین، ایمیپرامین، لوفپرامین و نورتریپتیلین.
برخی از انواع TCAها مانند آمی تریپتیلین همچنین میتوانند برای درمان درد مزمن عصبی استفاده شوند.
آنتاگونیستهای سروتونین و مهارکنندههای بازجذب (SARIs)
آنتاگونیستهای سروتونین و مهارکنندههای بازجذب (SARIs) معمولاً اولین انتخاب داروی ضد افسردگی نیستند، اما اگر سایر داروهای ضد افسردگی مؤثر نبوده یا عوارض جانبی ایجاد کرده باشند، ممکن است تجویز شوند.
معمولا ترازودون٬ SARI اصلی تجویزی است.
مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز (MAOIs) یک نوع قدیمی از داروهای ضد افسردگی است که امروزه به ندرت استفاده میشود.
آنها میتوانند عوارض جانبی بالقوه جدی ایجاد کنند، بنابراین فقط باید توسط پزشک متخصص تجویز شوند.
نمونههایی از MAOIها عبارتند از ترانیل سیپرومین، فنلزین و ایزوکاربوکسازید.
سایر درمانهای افسردگی
سایر درمانهای افسردگی شامل درمانهای گفتاری مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) است.
افراد مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید معمولا با استفاده از ترکیبی از داروهای ضد افسردگی و CBT درمان میشوند. داروهای ضد افسردگی به سرعت در کاهش علائم کار میکنند، در حالی که درمان شناختی رفتاری (CBT) برای مقابله با علل افسردگی و راههای غلبه بر آن زمان بیشتری میبرد.
همچنین ثابت شده است که ورزش منظم برای افرادی که افسردگی خفیف دارند مفید است.
دربارهی جایگزینهای داروهای ضد افسردگی بیشتر بخوانید.