سیکلوتایمی

سیکلوتایمی، یا اختلال سیکلوتیمیک (اختلال خلق ادواری)، باعث تغییرات خلقی می‌شود - از احساس پایین تا اوج هیجانی.

سیکلوتایمی یک شکل خفیف از اختلال دوقطبی است.

علائم بیشتر افراد به اندازه‌ای خفیف است که به دنبال درمان‌های سلامت روان نمی‌روند، یا اوج‌های احساسی برایشان خوشایند است، بنابراین متوجه مشکل نمی‌شوند یا نمی‌خواهند کمک بگیرند.

این موضوع باعث می‌شود سیکلوتایمی اغلب تشخیص داده نشده و درمان نشود.

اما تغییرات خلقی می‌تواند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد و مشکلاتی در روابط شخصی و کاری ایجاد کند.

اگر فکر می کنید سیکلوتایمی دارید، مهم است که از پزشک عمومی کمک بگیرید.

افراد مبتلا به سیکلوتایمی در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی هستند، بنابراین مهم است که قبل از رسیدن به این مرحله کمک بگیرید.

سیکلوتایمی می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

علائم سیکلوتایمی

اگر به سیکلوتایمی مبتلا باشید،دوره‌های خلق پایین خواهید داشت که با دوره‌هایی از احساس شادی و هیجان زیاد (به نام هیپومانیا) دنبال می‌شود که در آن زمان نیاز کمتری به خواب دارید، اجتماعی‌تر و تکانشی‌تر هستید و احساس می‌کنید انرژی زیادی دارید.

دوره‌های خلق پایین به اندازه کافی طولانی نیستند و به اندازه‌ای شدید نیستند که به عنوان افسردگی تشخیص داده شوند.

ممکن است در این دوره‌ها احساس تنبلی کنید و علاقه خود را به چیزها از دست بدهید، اما این معمولا مانع از ادامه زندگی روزمره شما نمی‌شود.

نوسانات خلقی نسبتاً مکرر خواهند بود - شما بیش از ۲ ماه بدون تجربه خلق پایین یا اوج احساسی نخواهید بود.

پزشکان ممکن است سیکلوتایمی را در صورتی تشخیص دهند که حداقل ۲ سال علائم داشته باشید، یا ۱ سال برای کودکان و نوجوانان.

علائم سیکلوتایمی به اندازه کافی شدید نیستند که بتوان گفت اختلال دوقطبی است و نوسانات خلقی شما با دوره‌هایی از خلق عادی قطع خواهند شد.

درمان سیکلوتایمی

درمان معمولاً شامل دارو و نوعی گفتار درمانی (روان درمانی) است.

هدف این است که:

• جلوی تبدیل سیکلوتایمی به اختلال دوقطبی گرفته شود

• علائم شما کمتر شود

• از بازگشت علائم شما جلوگیری شود

احتمالاً باید این درمان را تا آخر عمر ادامه دهید.

روان درمانی

روان درمانی، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند به سیکلوتایمی کمک کند.

درمان شناختی رفتاری شامل صحبت با یک درمانگر آموزش‌دیده است تا راه‌هایی برای مدیریت علائم شما با تغییر شیوه تفکر و رفتار پیدا کند.

شما روش‌های عملی برای بهبود حالت روحی خود به‌صورت روزانه دریافت خواهید کرد.

داروها

ممکن است این داروها برای شما تجویز شود:

• داروهایی برای بهبود خلق و خو (تثبیت کننده‌های خلق و خو)

• داروهای ضد افسردگی

تثبیت کننده‌های خلق خو عبارتند از:

• لیتیوم - معمولا برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شود

• داروهای ضد صرع - مانند کاربامازپین، اکسکاربازپین یا سدیم والپروات

داروهای ضد افسردگی ممکن است به بهبود خلق و خوی شما کمک کنند، اما ممکن است شما را به سمت افراطی دیگر یعنی هیپومانیا سوق دهند.

اخیراً برخی از داروهای ضد روان پریشی مانند کوتیاپین نیز به عنوان تثبیت کننده خلق و خو استفاده می‌شوند.

اما همه افراد مبتلا به سیکلوتایمی به دارو پاسخ نمی‌دهند.

پشتیبانی بیشتر از سیکلوتایمی

همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که به یک گروه پشتیبانی بپیوندید تا بتوانید با دیگرانی که تجربیات و مشکلات شما را به اشتراک می‌گذارند صحبت کنید.

می‌توانید از خدمات سلامت روان یا پزشک عمومی خود بپرسید که آیا گروه محلی وجود دارد که بتوانید به آن ملحق شوید.

زندگی با سیکلوتایمی

معلوم نیست چه تعداد از افراد مبتلا به سیکلوتایمی به اختلال دوقطبی مبتلا خواهند شد.

اما برخی از افراد مبتلا به سیکلوتایمی متوجه می‌شوند که حالات روحی بالا یا پایین آنها شدیدتر می‌شود.

دیگران ممکن است سیکلوتایمی را به عنوان یک بیماری مادام‌العمر تجربه کنند و نیاز به مدیریت مداوم آن داشته باشند.

علل سیکلوتایمی

علل سیکلوتایمی مشخص نیست، اما احتمالاً یک پیوند ژنتیکی وجود دارد، زیرا سیکلوتایمی، افسردگی و اختلال دوقطبی همگی می‌توانند ارثی باشند.

در برخی افراد، رویدادها یا تجربیات آسیب‌زا ممکن است به عنوان محرک این وضعیت عمل کنند، مانند بیماری‌های شدید یا دوره‌های طولانی استرس.