Add a Title
درمان - آگورافوبیا
معمولاً یک رویکرد پلکانی برای درمان آگورافوبیا و هر اختلال پانیک (هراس) زمینه‌ای توصیه می‌شود.
مراحل به شرح زیر است:
در مورد وضعیت خود، تغییرات سبک زندگی که می‌توانید ایجاد کنید و تکنیک‌های خودیاری برای کمک به کاهش علائم بیشتر بدانید.
خود را در یک برنامه خودیاری هدایت شده ثبت نام کنید.
درمان‌های فشرده‌تری مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) انجام دهید یا ببینید آیا می‌توان علائم شما را با استفاده از دارو کنترل کرد.
تکنیک‌های خودیاری و تغییر سبک زندگی
یادگیری بیشتر در مورد آگورافوبیا و ارتباط آن با اختلال پانیک و حملات پانیک ممکن است به شما در کنترل بهتر علائم کمک کند.
به عنوان مثال، تکنیک‌هایی وجود دارد که می‌توانید در طول حمله پانیک از آنها برای تحت کنترل درآوردن احساسات خود استفاده کنید.
داشتن اعتماد به نفس بیشتر در کنترل احساسات ممکن است شما را در مقابله با موقعیت‌ها و محیط‌های ناخوشایند قبلی مطمئن‌تر کند.
در جایی که هستید بمانید - سعی کنید در هنگام حمله پانیک در برابر تمایل به فرار به مکان امن مقاومت کنید. اگر در حال رانندگی هستید، جلو بروید و جایی که ایمن است پارک کنید.
تمرکز کنید - برای شما مهم است که روی چیزی غیر تهدید کننده و قابل مشاهده تمرکز کنید، مانند زمان سپری شده روی ساعت یا اقلام موجود در سوپرمارکت. به خود یادآوری کنید که افکار و احساسات ترسناک نشانه وحشت هستند و سرانجام خواهند گذشت.
نفس عمیق و آهسته بکشید - اگر خیلی سریع نفس بکشید، احساس وحشت و اضطراب می‌تواند بدتر شود. سعی کنید روی تنفس آهسته و عمیق تمرکز کنید. برای هر دم و بازدم به آرامی تا ۳ بشمارید.
ترس خود را به چالش بکشید - سعی کنید بفهمید از چه چیزی می‌ترسید و آن را به چالش بکشید. شما می‌توانید با یادآوری مداوم این موضوع که آنچه از آن می‌ترسید واقعی نیست و خواهد گذشت، به این هدف دست یابید.
تصویرسازی خلاق انجام دهید - در طول حمله پانیک، سعی کنید در برابر میل به فکر کردن به افکار منفی، مانند «اتفاق افتادن فاجعه» مقاومت کنید. در عوض، به مکان یا موقعیتی فکر کنید که به شما احساس آرامش، استراحت یا آسودگی می‌دهد: وقتی این تصویر را در ذهن خود دارید، سعی کنید توجه خود را روی آن متمرکز کنید.
با حمله مبارزه نکنید - تلاش برای مبارزه با علائم حمله پانیک اغلب می‌تواند اوضاع را بدتر کند. درعوض، اگرچه ممکن است خجالت‌آور به نظر برسد و مقابله با علائم شما دشوار باشد، به خود اطمینان دهید که این حمله زندگی شما را تهدید نمی‌کند.
ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی نیز می‌تواند مفید باشد. به عنوان مثال، اطمینان حاص ل کنید که:
به طور منظم ورزش می‌کنید - ورزش می‌تواند به کاهش استرس و تنش و بهبود خلق و خوی شما کمک کند
یک رژیم غذایی سالم دارید - یک رژیم غذایی و وزن سالم و متعادل می‌تواند به حفظ سلامت کلی کمک کند
از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری می‌کنید - ممکن است تسکین کوتاه مدتی ایجاد کنند، اما در دراز مدت می‌توانند علائم را بدتر کنند
از نوشیدنی‌های حاوی کافئین مانند چای، قهوه یا کولا پرهیز می‌کنید - کافئین دارای اثر محرک است و می‌تواند علائم شما را بدتر کند.
درمان‌های گفتاری
اگر علائم شما به تکنیک‌های خودیاری و تغییرات سبک زندگی پاسخ نمی‌دهد، پزشک عمومی شما ممکن است به شما پیشنهاد کند که گفتار درمانی را امتحان کنید.
درباره درمان‌های گفتاری بیشتر بخوانید.
خودیاری هدایت شده
در خودیاری هدایت شده، شما با راهنمایی یک درمانگر، از طریق یک کتاب کار یا دوره کامپیوتری مبتنی بر درمان شناختی رفتاری (CBT) کار می‌کنید.
درمانگر برای درک مشکلات و ایجاد تغییرات مثبت در زندگی شما با شما همکاری می‌کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
درمان شناختی رفتاری (CBT) مبتنی بر این ایده است که تفکر غیر مفید و غیر واقعی منجر به رفتار منفی می‌شود.
هدف این درمان شکستن این چرخه و یافتن روش‌های جدید تفکر است که می‌تواند به شما کمک کند مثبت‌تر رفتار کنید. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به آگورافوبیا این فکر غیر واقعی را دارند که اگر حمله پانیک داشته باشند، آنها را می‌کُشد.
درمانگر CBT سعی خواهد کرد شما را تشویق کند که مثبت‌تر فکر کنید - برای مثال، اگرچه داشتن یک حمله پانیک ممکن است ناخوشایند باشد، اما کشنده نیست و خواهد گذشت.
این تغییر در تفکر می‌تواند به رفتار مثبت‌تری منجر شود، به این صورت که فرد تمایل بیشتری برای مواجهه با موقعیت‌هایی پیدا می‌کند که قبلاً از آنها می‌ترسید.
درمان شناختی رفتاری (CBT) معمولاً با مواجهه درمانی ترکیب می‌شود. درمانگر شما در شروع درمان اهداف نسبتاً متوسطی را تعیین می‌کند، مانند رفتن به مغازه در محله‌ی خود.
با افزایش اعتماد به نفس، می‌توان اهداف چالش برانگیز‌تری مانند رفتن به یک سوپرمارکت بزرگ یا خوردن یک وعده غذایی در یک رستوران شلوغ تعیین کرد.
یک دوره‌ی درمان شناختی رفتاری (CBT) معمولاً شامل ۱۲ تا ۱۵ جلسه هفتگی است که هر جلسه حدود یک ساعت طول می‌کشد.
آرام‌سازی (ریلکسیشن) کاربردی
آرام‌سازی کاربردی بر این فرض استوار است که افراد مبتلا به آگورافوبیا و اختلال پانیک (هراس) مرتبط به آن، توانایی خود را برای آرامش از دست داده‌اند. بنابراین هدف از آرام‌سازی کاربردی این است که به شما یاد دهد چگونه آرام شوید.
این امر با استفاده از مجموعه‌ای از تمرین‌ها به دست می‌آید که به شما آموزش می‌دهند چگونه:
علائم و احساسات استرس را تشخیص دهید
عضلات خود را شل کنید تا استرس از بین برود
از این تکنیک‌ها در موقعیت‌های استرس‌زا یا روزمره استفاده کنید تا از احساس تنش و پانیک جلوگیری کنید
همانند CBT، یک دوره آرام‌سازی کاربردی شامل ۱۲ تا ۱۵ جلسه هفتگی است که هر جلسه حدود یک ساعت طول می‌کشد.
دارو
گاهی اوقات می‌توان از دارو به عنوان تنها درمان آگورافوبیا استفاده کرد. در موارد شدیدتر، می‌توان آن را همراه با CBT یا آرام‌سازی کاربردی استفاده کرد.
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
اگر دارو برای شما توصیه می‌شود، معمولا یک دوره از مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای شما تجویز خواهد شد.
این داروها در ابتدا برای درمان افسردگی ساخته شدند، اما برای کمک به درمان سایر اختلالات خلقی مانند اضطراب، احساس وحشت، و افکار وسواسی نیز موثر بوده‌اند.
برای افراد مبتلا به آگورافوبیا معمولا یک SSRI به نام سرترالین توصیه می‌شود. عوارض جانبی مرتبط با سرترالین عبارتند از:
حالت تهوع
از دست دادن میل جنسی (لبیدو)
تاری دید
احساس آشفتگی یا لرزش
این عوارض جانبی باید با گذشت زمان بهبود یابند، اگرچه برخی از آنها ممکن است گهگاه باقی بمانند.
اگر سرترالین نتواند علائم شما را بهبود بخشد، ممکن است یک داروی جایگزین SSRI یا یک نوع دارویی مشابه به نام مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) برای شما تجویز شود.
مدت زمانی که باید SSRI یا SNRI مصرف کنید با توجه به پاسخ شما به درمان متفاوت است. برخی از افراد ممکن است مجبور شوند این داروها را برای ۶ تا ۱۲ ماه یا بیشتر مصرف کنند.
زمانی که شما و پزشک عمومی شما تصمیم گرفتید که قطع مصرف SSRI برای شما مناسب است، با کاهش تدریجی دوز مصرفی، مصرف آن را کنار می‌گذارید. شما هرگز نباید مصرف دارو را قطع کنید مگر اینکه پزشک عمومی شما به طور خاص به شما توصیه کند.
پره‌گابالین
اگر به دلایل پزشکی قادر به مصرف SSRI یا SNRI نیستید یا عوارض جانبی آزاردهنده‌ای را تجربه می‌کنید، ممکن است داروی دیگری به نام پره‌گابالین توصیه شود. سرگیجه و خواب آلودگی از عوارض جانبی رایج پره گابالین هستند.
درباره‌ی پره‌گابالین بیشتر بخوانید.