درمان - زخم معده
درمان زخم معده شما به علت ایجاد آن بستگی دارد. با درمان، اکثر زخم‌ها در طی چند ماه بهبود می‌یابند.
اگر زخم معده شما ناشی از عفونت باکتریایی هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) باشد، یک دوره آنتی بیوتیک و دارویی به نام مهارکننده پمپ پروتون (PPI) توصیه می‌شود.
همچنین اگر تصور شود که زخم معده شما به دلیل ترکیبی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری و مصرف داروهای ضد التهابی ایجاد شده است، دوباره یک دوره آنتی بیوتیک و PPI توصیه می‌شود.
اگر زخم معده شما فقط به دلیل مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) ایجاد شده باشد، یک دوره داروی PPI توصیه می‌شود.
گاهی اوقات به جای مهارکننده پمپ پروتون (PPI)٬ نوع دیگری از دارو به نام مسدود کننده‌های گیرنده H2 تجویز می‌شود.
گاهی اوقات ممکن است برای تسکین کوتاه مدت علائم، به شما داروهای اضافی به نام آنتی اسیدها (ضد اسید معده) داده شود.
ممکن است بعد از ۴ تا ۶ هفته برای بررسی بهبودی زخم، گاستروسکوپی مجدد انجام دهید.
در طول درمان، هیچ اقدامات خاصی در مورد سبک زندگی لازم نیست، اما اجتناب از استرس، الکل، غذاهای تند و سیگار کشیدن ممکن است در حین بهبود زخم، علائم شما را کاهش دهد.
آنتی بیوتیک‌ها
اگر عفونت هلیکوباکتر پیلوری دارید، به طور معمول یک دوره مصرف دو آنتی بیوتیک برای شما تجویز می‌شود که هر کدام باید به مدت یک هفته، روزی دو بار مصرف شوند.
آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده عبارتند از آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و مترونیدازول.
عوارض جانبی این آنتی بیوتیک ها معمولا خفیف است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
حداقل ۴ هفته پس از اتمام دوره مصرف آنتی بیوتیک، برای بررسی باقی ماندن باکتری هلیکوباکتر پیلوری در معده آزمایش خواهید شد. در صورت وجود باکتری، ممکن است به دوره‌ای از آنتی بیوتیک‌های دیگری نیاز داشته باشید.
مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI)
مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI) با کاهش اسید معده تولید شده توسط معده عمل می‌کنند و از آسیب بیشتر به زخم در هنگام بهبود طبیعی آن جلوگیری می‌کنند. مصرف این داروها معمولاً ۴ تا ۸ هفته طول می‌کشد.
امپرازول، پنتوپرازول و لانسوپرازول از مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI) هستند که به طور رایج برای درمان زخم معده استفاده می‌شوند.
عوارض جانبی اینها معمولاً خفیف است، اما می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
این عوارض پس از اتمام درمان باید برطرف شوند.
آنتاگونیست‌های گیرنده H2
آنتاگونیست‌های گیرنده H2 مانند مهارکننده های پمپ پروتون (PPI) با کاهش اسید معده تولید شده توسط معده عمل می‌کنند.
رانیتیدین پرکاربردترین آنتاگونیست گیرنده H2 برای درمان زخم معده است.
عوارض جانبی نادر است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اسهال
سردرد
سرگیجه
راش پوستی
خستگی
آنتی اسیدها و آلژینات‌ها
ممکن است چند ساعت طول بکشد تا درمان‌ها شروع به اثرگذاری کنند، بنابراین پزشک عمومی شما ممکن است مصرف آنتی اسید اضافی را برای خنثی کردن سریع اسید معده و تسکین کوتاه مدت علائم توصیه کند.
برخی از آنتی اسیدها همچنین حاوی دارویی به نام آلژینات هستند که روی پوشش داخلی معده یک لایه محافظ ایجاد می‌کند.
این داروها بدون نسخه از داروخانه قابل تهیه هستند. داروساز شما می‌تواند در مورد اینکه کدام یک برای شما مناسب تر است، مشاوره دهد.
آنتی اسیدها را باید زمانی که علائم را تجربه می‌کنید یا زمانی که انتظار آنها را دارید، مانند بعد از غذا یا قبل از خواب مصرف کنید.
آنتی اسیدهای حاوی آلژینات بهتر است بعد از غذا مصرف شوند.
عوارض جانبی هر دو دارو معمولاً جزئی بوده و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
اسهال یا یبوست
گرفتگی معده
احساس تهوع و استفراغ
نکاتی در مورد مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID)
اگر زخم معده شما ناشی از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی باشد، پزشک عمومی شما مصرف آنها را بررسی خواهد کرد.
ممکن است به شما توصیه شود از مسکن‌های جایگزین که با زخم معده مرتبط نیست، مانند استامینوفن استفاده کنید.
گاهی اوقات نوع دیگری از NSAID که احتمال کمتری برای ایجاد زخم معده دارد و به نام مهار کننده COX-2 شناخته می‌شود، ممکن است توصیه شود.
اگر از آسپرین با دوز پایین (یک NSAID) برای کاهش خطر لخته شدن خون استفاده می‌کنید، پزشک عمومی به شما خواهد گفت که آیا باید مصرف آن را ادامه دهید یا خیر.
اگر همچنان نیاز به مصرف آن دارید، ممکن است درمان طولانی مدت با مهار کننده پمپ پروتون (PPI) یا آنتاگونیست گیرنده H2 همراه با آسپرین برای جلوگیری از زخم‌های بعدی تجویز شود.
درک خطرات احتمالی مرتبط با مصرف مداوم داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مهم است.
احتمال ابتلا به زخم معده دیگری در شما بیشتر است و ممکن است دچار عوارض جدی مانند خونریزی داخلی شوید.
عوارض
بعدی
تشخیص
قبلی