تعداد کم اسپرم

تعداد کم اسپرم زمانی است که مقدار کمی اسپرم در مایع منی شما وجود داشته باشد. می‌تواند باردار شدن را برای شما و شریک زندگی شما سخت‌تر کند، اما همچنان ممکن است به طور طبیعی باردار شوید و درمان‌های ناباروری نیز وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند.

تعداد کم اسپرم ممکن است در مردان در هر سنی اتفاق بیفتد. این عارضه می‌تواند هر کسی را که بیضه دارد و اسپرم تولید می‌کند تحت تاثیر قرار دهد.

تعداد اسپرم کمتر از ۱۵ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر مایع منی٬ تعداد اسپرم کم در نظر گرفته می‌شود.

علائم کم بودن تعداد اسپرم

اگر شما و شریک زندگی شما برای باردار شدن مشکل دارید، ممکن است تعداد اسپرم شما کم باشد.

معمولاً پس از انجام آزمایشاتی برای بررسی باروری خود٬ متوجه می‌شوید که تعداد اسپرم شما کم است.

آزمایشات برای تعداد کم اسپرم

آزمایش اصلی برای بررسی تعداد کم اسپرم، آزمایش آنالیز مایع منی است.

این آزمایش شامل بررسی نمونه‌ای از مایع منی شما برای بررسی میزان اسپرم موجود در آن است. این آزمایش همچنین سرعت حرکت اسپرم و شکل اسپرم شما را بررسی می‌کند.

اگر نتایج آزمایش آنالیز مایع منی شما یک مشکل احتمالی را پیدا کند، معمولاً حدود ۳ ماه پس از اولین آزمایش، یک آزمایش آنالیز مایع منی دیگر انجام خواهید داد.

اگر در آزمایش دوم نیز مشکلی در اسپرم شما مشاهده شد، برای آزمایشات بیشتر به متخصص ارجاع خواهید شد. این ممکن است شامل آزمایش خون، سونوگرافی از بیضه‌ها یا آزمایش ادرار باشد.

کیت‌های تست شمارش اسپرم خانگی

کیت‌های تست خانگی متعددی برای باروری مردان وجود دارد که می‌توانید از داروخانه‌ها خریداری کنید. این تست‌ها ادعا می‌کنند که نشان دهند آیا تعداد اسپرم شما کم است یا خیر.

اگر ترجیح می‌دهید به پزشک عمومی خود مراجعه نکنید، ممکن است وسوسه شوید که یکی از این کیت‌ها را امتحان کنید، اما باید به موارد زیر توجه داشته باشید:

• اگرچه تحقیقات سازندگان نشان می‌دهد که این آزمایشات می‌توانند نشانگر دقیقی از تعداد اسپرم باشند، اما به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند.

• برخی از کیت‌های تست خانگی، تعداد اسپرم کم را زیر ۲۰ میلیون اسپرم در میلی لیتر مایع منی طبقه بندی می‌کنند، اما دستورالعمل‌های بین المللی جدیدتر بیان می‌کنند که هر چیزی بالاتر از ۱۵ میلیون اسپرم در میلی لیتر مایع منی طبیعی است.

• برخی از کیت‌ها فقط تعداد اسپرم را بررسی می‌کنند، نه سایر مواردی که می توانند بر باروری تأثیر بگذارند، مانند تحرک اسپرم (توانایی حرکت اسپرم). بهترین کار این است که از کیت‌هایی استفاده کنید که هر دو مورد را اندازه‌گیری کند.

در حالی که این آزمایشات ممکن است گاهی اوقات نشانگر مفیدی از تعداد اسپرم شما باشند، اما ممکن است به شما اطمینان کاذب بدهند یا ممکن است نشان دهند که تعداد اسپرم شما کم است در حالی که در واقع کاملاً طبیعی است.

اگر در مورد باروری خود نگران هستید، بهتر است برای تجزیه و تحلیل درست مایع منی در یک آزمایشگاه معتبر به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. 

دلایل کاهش تعداد اسپرم

در بسیاری از موارد، مشخص نیست که چه چیزی باعث تعداد کم اسپرم می‌شود.

گاهی اوقات مشکلات مربوط به تعداد و کیفیت اسپرم با موارد زیر مرتبط است:

• عدم تعادل هورمونی، مانند هیپوگنادیسم (کاهش تولید هورمون)

• یک مشکل ژنتیکی مانند سندرم کلاین فلتر

• داشتن بیضه‌های نزول نکرده در کودکی

• یک مشکل ساختاری - به عنوان مثال، لوله‌هایی که اسپرم را حمل می‌کنند به دلیل بیماری یا جراحت آسیب دیده و مسدود شده‌اند یا از بدو تولد وجود ندارند.

• عفونت دستگاه تناسلی مانند کلامیدیا، سوزاک یا پروستاتیت (عفونت غده پروستات)

• واریکوسل (رگ‌های بزرگ شده در بیضه)

• جراحی قبلی بیضه‌ها یا ترمیم فتق

• گرم شدن بیش از حد بیضه‌ها

• مصرف بیش از حد الکل، سیگار کشیدن و استفاده از مواد مخدر مانند ماری جوانا یا کوکائین

• برخی داروها، از جمله درمان جایگزینی تستوسترون، مصرف طولانی مدت استروئید آنابولیک، داروهای سرطان (شیمی درمانی)، برخی آنتی بیوتیک‌ها و برخی داروهای ضد افسردگی

• اضافه وزن یا چاقی

کارهایی که در صورت کم بودن تعداد اسپرم می‌توانید انجام دهید

اگر تعداد اسپرم شما کم است و شما و شریک زندگی شما قصد بچه‌دار شدن دارید، ممکن است هنوز امکان بارداری طبیعی وجود داشته باشد.

توصیه می‌شود هر ۲ تا ۳ روز بدون استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری رابطه جنسی داشته باشید.

همچنین کارهایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید که ممکن است به بهبود تعداد اسپرم شما کمک کند.

درمان تعداد کم اسپرم

اگر تعداد اسپرم شما کم است و شما و شریک زندگی شما پس از تلاش برای بیش از ۱ سال (یا ۶ ماه اگر شریک زندگی شما ۳۶ سال یا بیشتر دارد) نتوانسته‌اید باردار شوید، درمان‌هایی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند.

باروری (لقاح) آزمایشگاهی (IVF)

اگر تعداد اسپرم شما کم است و بیش از ۱ سال (یا ۶ ماه اگر شریک زندگی شما ۳۶ سال یا بیشتر دارد) نتوانسته‌اید باردار شوید، لقاح آزمایشگاهی (IVF) ممکن است گزینه مناسبی باشد.

در طی لقاح آزمایشگاهی (IVF)، یک تخمک از تخمدان‌های زن خارج شده و در آزمایشگاه با اسپرم لقاح می‌یابد. سپس تخمک لقاح یافته به رحم زن بازگردانده می‌شود تا رشد و نمو کند.

درباره باروری (لقاح) آزمایشگاهی (IVF) بیشتر بخوانید.

تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI)

تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) نوعی روش لقاح آزمایشگاهی است که در آن یک اسپرم به طور مستقیم به تخمک تزریق می‌شود تا آن را بارور کند. سپس تخمک بارور شده به رحم زن منتقل می‌شود.

اگر برای بیش از ۱ سال (یا ۶ ماه اگر شریک زندگی شما ۳۶ سال یا بیشتر دارد) نتوانسته‌اید باردار شوید و اسپرم کمی در مایع منی خود دارید یا اصلا اسپرم ندارید یا کیفیت اسپرم شما ضعیف است، ممکن است تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) پیشنهاد شود.

قبل از انجام ICSI، شما و شریک زندگی باید یک ارزیابی داشته باشید تا مطمئن شوید که درمان مناسب است.

این شامل سوالاتی در مورد سوابق پزشکی و جنسی شما و آزمایشات غربالگری برای بررسی عفونت یا مشکلات ژنتیکی است که می‌تواند بر روی نوزاد شما و احتمال موفقیت ICSI تأثیر بگذارد.

تلقیح اسپرم اهدایی

تلقیح اسپرم اهدایی به معنای استفاده از اسپرم اهدایی توسط مرد دیگری است.

ممکن است بخواهید به جای ICSI، استفاده از تلقیح اسپرم اهدایی را در نظر بگیرید، به ویژه اگر بیماری ژنتیکی دارید که می‌تواند به فرزندان شما منتقل شود. در صورت لزوم می‌توان از آن به عنوان بخشی از IVF استفاده کرد.

اگر به تلقیح اسپرم اهدایی فکر می‌کنید، باید به عنوان یک زوج در مورد پیامدهای آن برای شما و فرزندانتان مشاوره بگیرید.

داروهای گنادوتروپین

اگر مقدار بسیار کمی از هورمون‌های گنادوتروپین (که تولید اسپرم را تحریک می‌کنند) دارید، باید برای بهبود باروری٬ درمان با داروهای گنادوتروپین به شما پیشنهاد شود.

اما اگر هیچ دلیلی برای تعداد غیرطبیعی اسپرم شما پیدا نشده باشد، داروهای هورمونی به شما پیشنهاد نمی‌شود زیرا مشخص نیست که در این موارد باروری را بهبود می‌بخشند.