Wolff Parkinson White syndrome
سندرم ولف پارکینسون وایت
سندرم ولف پارکینسون وایت (WPW) یک بیماری قلبی نسبتا شایع است که باعث می‌شود ضربان قلب برای مدت زمان معینی سرعتی غیرعادی داشته باشد.
علت این بیماری وجود یک اتصال الکتریکی اضافی در قلب است. این مشکل قلبی از بدو تولد (مادرزادی) وجود دارد، اگرچه ممکن است علائم آن تا اواخر زندگی بروز نکند. بسیاری از موارد در بزرگسالان جوانی سالم به نظر می‌رسند تشخیص داده می‌شود.
گاهی اوقات اتصال الکتریکی اضافی هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند و ممکن است تنها زمانی مشخص شود که آزمایش نوار قلب به دلیل دیگری انجام شود. در این موارد، آزمایشات بیشتری برای تعیین اینکه آیا درمان لازم است یا خیر، انجام خواهد شد.
آیا جدی است؟
اینکه به شما بگویند مشکل قلبی دارید ممکن است ترسناک باشد، اما این سندرم معمولا جدی نیست.
بسیاری از افراد هیچ علامتی ندارند یا فقط به صورت گاه به گاه دچار ضربان قلب تند و خفیف می‌شوند. با درمان، این بیماری به طور معمول به طور کامل قابل درمان است. برای برخی افراد، این بیماری بدون نیاز به درمان برطرف می‌شود.
سندرم ولف پارکینسون وایت گاهی اوقات می‌تواند خطر مرگ داشته باشد، به ویژه اگر همراه با نوعی ضربان قلب نامنظم به نام فیبریلاسیون دهلیزی رخ دهد. اما این نادر است و درمان می‌تواند این خطر را از بین ببرد.
علائم سندرم ولف پارکینسون وایت
اگر سندرم ولف پارکینسون وایت دارید، ممکن است ناگهان دچار تپش قلب شوید. این ضربان سریع قلب تاکی کاردی فوق بطنی (SVT) نامیده می‌شود.
در طول یک دوره، ممکن است علائم زیر بروز کند:
احساس سبکی سر یا سرگیجه
از حال رفتن (غش کردن)
این دوره‌ها می‌توانند چند ثانیه، دقیقه یا ساعت‌ها طول بکشند.
تعداد دفعات وقوع آنها در افراد مختلف متفاوت است. برخی از افراد ممکن است به طور روزانه دچار آنها شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تنها چند بار در سال دچار آن شوند.
آنها به طور معمول به صورت تصادفی و بدون هیچ علت قابل شناسایی رخ می‌دهند، اما گاهی اوقات ممکن است با ورزش شدید یا مصرف زیاد الکل یا کافئین تحریک شوند.
چه زمانی باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید
در صورت بروز تپش قلب به پزشک عمومی مراجعه کنید.
فورا از اورژانس محلی آمبولانس بخواهید اگر: |
|
اگر پزشک تشخیص داده که سندرم ولف پارکینسون وایت دارید و یک اپیزود را تجربه کردید، ابتدا تکنیک‌هایی را که به شما آموزش داده شده است امتحان کنید یا هر دارویی که به شما داده شده است را مصرف کنید.
فورا با اورژانس محلی تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید اگر: |
|
چه چیزی باعث سندرم ولف پارکینسون وایت می‌شود؟
هنگامی که قلب می‌تپد، دیواره‌های عضلانی آن منقبض می‌شوند (سفت و فشرده می‌شوند) تا خون را به بیرون و به اطراف بدن برسانند. سپس آنها شل می‌شوند و اجازه می‌دهند دوباره قلب پر از خون شود. این توسط سیگنال‌های الکتریکی کنترل می‌شود.
در سندرم ولف پارکینسون وایت، یک اتصال الکتریکی اضافی در قلب وجود دارد که به سیگنال‌های الکتریکی اجازه می‌دهد مسیر معمول را دور بزنند و یک اتصال کوتاه ایجاد کنند. این به این معنی است که سیگنال‌ها به صورت حلقه‌ای حرکت می‌کنند و باعث ایجاد اپیزودهایی می‌شوند که در آن قلب بسیار سریع می‌زند.
اتصال الکتریکی اضافی ناشی از رشته‌ای از عضله قلب است که در حالی که جنین در رحم در حال رشد است، رشد می‌کند.
دلیل دقیق این اتفاق مشخص نیست. به نظر می‌رسد به طور تصادفی در برخی از نوزادان رخ می‌دهد، اگرچه موارد نادری نیز وجود دارد که در اعضای یک خانواده دیده می‌شود.
تشخیص سندرم ولف پارکینسون وایت
اگر پزشک شما پس از بررسی علائم شما به احتمال ابتلا به سندرم سندرم ولف پارکینسون شک کند، احتمالاً انجام نوار قلب (ECG) را توصیه می‌کند و شما را به یک متخصص قلب (کاردیولوژیست) ارجاع می‌دهد.
نوار قلب آزمایشی است که ریتم قلب و فعالیت الکتریکی شما را ثبت می‌کند. دیسک‌های کوچکی به نام الکترود روی بازوها، پاها و قفسه سینه شما چسبانده شده و با سیم به دستگاه نوار قلب متصل می‌شوند. این دستگاه سیگنال‌های الکتریکی ریز تولید شده توسط قلب شما را در هر بار تپش ثبت می‌کند.
اگر سندرم ولف پارکینسون وایت دارید، نوار قلب یک الگوی غیرعادی را ثبت می‌کند که معمولاً در افرادی که این بیماری را ندارند وجود ندارد.
برای تأیید تشخیص، ممکن است از شما خواسته شود که یک دستگاه ضبط نوار قلب قابل حمل کوچک بپوشید تا ریتم قلب شما در طول یک اپیزود ثبت شود. این دستگاه به طور مداوم ضربان قلب شما را طی چند روز یا زمانی که در شروع یک اپیزود آن را روشن میکنید، ردیابی می‌کند.
درمان‌های سندرم ولف پارکینسون وایت
در بسیاری از موارد، اپیزودهای فعالیت غیرطبیعی قلب مرتبط با سندرم ولف پارکینسون وایت بی‌ضرر هستند، دوام زیادی ندارند و بدون درمان خود به خود برطرف می‌شوند.
بنابراین، اگر علائم شما خفیف است یا بسیار گهگاه رخ می‌دهد، ممکن است به هیچ درمانی نیاز نداشته باشید، اگرچه همچنان باید معاینات منظم داشته باشید تا قلب شما تحت نظر باشد.
اگر متخصص قلب شما درمان را توصیه کند، تعدادی گزینه در دسترس است. شما می‌توانید برای توقف اپیزودها در صورت وقوع یا جلوگیری از وقوع آنها در آینده، درمان شوید.
توقف یک اپیزود
برای توقف اپیزودها در صورت وقوع آنها، ۳ تکنیک و درمان اصلی وجود دارد که عبارتند از:
مانورهای واگ - تکنیک‌هایی برای تحریک عصب که سیگنال‌های الکتریکی را در قلب کُند می‌کند. نمونه ای از این مانورها «مانور والسالوا» است که در آن بینی خود را گرفته، دهان خود را بسته و در حالی که فشار می‌آورید انگار روی توالت هستید، به شدت بازدم میکنید.
دارو : اگر مانورهای واگ کمکی نکنند، می‌توان دارویی مانند آدنوزین را در بیمارستان تزریق کرد. این دارو می‌تواند سیگنال‌های الکتریکی غیرطبیعی را در قلب شما مسدود کند.
کاردیوورژن - نوعی درمان با شوک الکتریکی که قلب را به ریتم طبیعی باز می‌گرداند. این کار در صورتی که درمان‌های فوق موثر نباشند ممکن است در بیمارستان انجام شود.
پیشگیری از اپیزودهای بعدی
تکنیک ها و درمان‌هایی که می‌توانند به پیشگیری از اپیزودها کمک کنند عبارتند از:
تغییرات سبک زندگی - اگر اپیزودهای شما ناشی از عواملی مانند ورزش شدید یا الکل باشد، اجتناب از آنها ممکن است مفید باشد. متخصص قلب شما می‌تواند در این مورد به شما مشاوره دهد.
ابلیشن قلب با کاتتر - این روش امروزه به طور رایج برای از بین بردن قسمت اضافی قلب که باعث مشکلات در سیستم الکتریکی قلب می‌شود، استفاده می‌شود. این روش در حدود ۹۵ درصد موارد موثر است.
دارو - مصرف روزانه قرص‌های دارویی مانند آمیودارون می‌تواند با کند کردن تکانه‌های الکتریکی در قلب شما به پیشگیری از اپیزودها کمک کند.