درمان - سرطان بیضه
شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی ۳ درمان اصلی برای سرطان بیضه هستند.
برنامه درمانی توصیه شده شما به موارد زیر بستگی دارد:
نوع سرطان بیضه شما - اینکه یک سمینوم یا غیر سمینوم باشد
مرحله سرطان بیضه شما
اولین گزینه درمانی برای همه موارد سرطان بیضه، در هر مرحله‌ای که باشد، برداشتن بیضه آسیب دیده با جراحی است (ارکیدکتومی).
برای سمینوم‌های مرحله ۱، پس از برداشتن بیضه، ممکن است یک دوز شیمی درمانی برای کمک به جلوگیری از بازگشت سرطان انجام شود.
همچنین گاهی اوقات دوره کوتاه رادیوتراپی توصیه می‌شود.
اما در بسیاری از موارد، احتمال بازگشت کم است و پزشکان شما شاید توصیه کنند که در چند سال آینده به دقت تحت نظر باشید.
درمان بیشتر معمولاً فقط برای تعداد کمی از افرادی که سرطانشان برمی‌گردد لازم است.
برای غیرسمینوم‌های مرحله ۱، پیگیری دقیق (نظارت) یا دوره کوتاه شیمی درمانی با استفاده از ترکیبی از داروهای مختلف نیز ممکن است توصیه شود.
برای سرطان بیضه مرحله ۲ و ۳، معمولا ۳ تا ۴ دوره شیمی درمانی با استفاده از ترکیبی از داروهای مختلف داده می‌شود.
گاهی اوقات پس از شیمی درمانی، جراحی بیشتری برای برداشتن هر گونه غدد لنفاوی یا رسوبات آسیب دیده در ریه‌ها یا به ندرت در کبد مورد نیاز است.
برخی از افراد مبتلا به سمینوم‌های مرحله ۲ ممکن است برای درمان با شدت کمتر با رادیوتراپی، گاهی اوقات با افزودن نوع ساده تری از شیمی درمانی، مناسب باشند.
در تومورهای سلول زایای غیر سمینوما، با توجه به میزان گسترش تومور، ممکن است پس از شیمی درمانی جراحی اضافی برای برداشتن تومورها از سایر نقاط بدن نیز مورد نیاز باشد.
تصمیم گیری در مورد بهترین درمان برای شما ممکن است دشوار باشد. تیم سرطان شما توصیه‌هایی خواهد کرد، اما تصمیم نهایی با شما خواهد بود.
قبل از صحبت در مورد گزینه‌های درمانی خود با متخصص، نوشتن لیستی از سوالاتی که می‌خواهید از آنها بپرسید مفید است.
به عنوان مثال، ممکن است بخواهید مزایا و معایب درمان‌های خاص را بیابید.
ارکیدکتومی
ارکیدکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن بیضه است.
اگر سرطان بیضه دارید، کل بیضه آسیب دیده باید ب رداشته شود زیرا برداشتن تنها تومور ممکن است منجر به گسترش سرطان شود.
با برداشتن کل بیضه، شانس شما برای بهبودی کامل به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. زندگی جنسی و توانایی شما برای بچه دار شدن تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.
از هر ۵۰ نفر، ۱ نفر ممکن است در بیضه باقیمانده خود به سرطان بیضه جدید دیگری مبتلا شود.
در چنین شرایطی، گاهی اوقات فقط بخشی از بیضه حاوی تومور برداشته می‌شود. اگر در این موقعیت هستید، باید از جراح خود در این مورد سوال کنید.
اگر سرطان بیضه در مراحل بسیار اولیه تشخیص داده شود، ممکن است ارکیدکتومی تنها درمانی باشد که به آن نیاز دارید.
ارکیدکتومی از طریق کیسه بیضه انجام نمی‌شود. این کار با ایجاد برشی در کشاله ران شما انجام می‌شود که بیضه به همراه تمام لوله‌ها و رگ‌های خونی متصل به بیضه که از کشاله ران به شکم می‌روند، از طریق آن خارج می‌شود. عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
می‌توانید یک بیضه مصنوعی (پروتز) را در داخل کیسه بیضه خود قرار دهید تا ظاهر بیضه شما به شدت تحت تأثیر قرار نگیرد.
بیضه مصنوعی معمولا از سیلیکون ساخته می‌شود که نوعی پلاستیک نرم است. احتمالاً دقیقاً شبیه بیضه قدیمی شما یا بیضه‌ای که هنوز دارید نخواهد بود. ممکن است از نظر اندازه یا بافت کمی متفاوت باشد.
پس از ارکیدکتومی، اغلب امکان ترخیص سریع وجود دارد، اگرچه ممکن است نیاز به بستری چند روزه در بیمارستان داشته باشید.
اگر فقط ۱ بیضه برداشته شود، نباید عوارض جانبی دائمی داشته باشد.
اگر هر دو بیضه برداشته شوند (ارکیدکتومی دوطرفه)، شما نابارور خواهید شد.
اما برداشتن هر دو بیضه به طور همزمان به ندرت ضروری است و تنها در ۱ مورد از هر ۵۰ مورد٬ نیاز است که بیضه دیگر در تاریخ بعدی برداشته شود.
ممکن است بتوانید اسپرم خود را قبل از انجام ارکیدکتومی دوطرفه ذخیره کنید تا در صورت تمایل به شما اجازه دهد که صاحب فرزند شوید.
بانک اسپرم
اکثر افراد پس از برداشتن ۱ بیضه همچنان بارور هستند. اما برخی از درمان‌های سرطان بیضه می‌تواند باعث ناباروری شود.
برخی از افراد مبتلا به سرطان بیضه ممکن است به دلیل تغییراتی که در بیضه‌ها قبل از ابتلا به سرطان رخ می‌دهد، تعداد اسپرم کمی داشته باشند.
در برخی از درمان‌ها، مانند شیمی‌درمانی، ممکن است ناباروری رخ دهد، اما شیمی‌درمانی‌های استاندارد در صورت طبیعی بودن بیضه باقیمانده، کمتر از ۵۰ درصد احتمال ایجاد ناباروری دارند.
در افرادی که پس از شیمی‌درمانی نیاز به برداشتن توده‌های پشت شکم (غدد لنفاوی خلفی صفاقی (RPLND) ) دارند، ممکن است توانایی انزال آنها تحت تأثیر قرار گیرد، حتی اگر بیضه باقیمانده همچنان بتواند اسپرم تولید کند.
ممکن است قبل از شروع درمان، ذخیره اسپرم را در نظر بگیرید.
این جایی است که نمونه ای از اسپرم شما منجمد می‌شود تا در آینده برای باردار کردن شریک زندگی‌تان در طول لقاح مصنوعی استفاده شود.
قبل از ذخیره اسپرم، ممکن است از شما خواسته شود که آزمایشات اچ آی وی، هپاتیت B و هپاتیت C را انجام دهید.
اگر تحت شیمی درمانی پیچیده برای سرطان بیضه مرحله ۲ و ۳ قرار می‌گیرید، همیشه باید ذخیره اسپرم به شما توصیه شود. اگر نگران باروری خود هستید سوال کنید.
همه مردان برای ذخیره اسپرم مناسب نیستند. برای اینکه این تکنیک کار کند، اسپرم باید از کیفیت نسبتاً بالایی برخوردار باشد.
همچنین ممکن است موقعیت‌هایی وجود داشته باشد که به تعویق انداختن درمان برای ذخیره اسپرم خطرناک تلقی شود.
درمان جایگزینی تستوسترون
اگر هنوز یک بیضه سالم باقی مانده داشته باشید، باید به اندازه کافی ت ستوسترون تولید کند تا متوجه هیچ تفاوتی نشوید.
اگر مشکلی در باقی مانده بیضه شما وجود داشته باشد، ممکن است علائم ناشی از کمبود تستوسترون را تجربه کنید.
این علائم می‌تواند به دلایل دیگری ایجاد شود، اما می‌تواند شامل این موارد باشند:
خستگی
افزایش وزن
کاهش رشد ریش
کاهش توانایی در رسیدن یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)
برداشتن هر دو بیضه قطعا باعث توقف تولید تستوسترون می‌شود و علائم فوق را در شما ایجاد می‌کند.
درمان جایگزینی تستوسترون زمانی است که تستوسترون به شکل آمپول، چسب پوستی یا ژل برای مالیدن روی پوست به شما داده می‌شود.
اگر آمپول دارید، معمولاً باید هر ۲ تا ۳ ماه یکبار تزریق کنید.
پس از انجام درمان جایگزینی تستوسترون، قادر خواهید بود نعوظ را حفظ کنید و میل جنسی شما بهبود می‌یابد.
عوارض جانبی مرتبط با این نوع درمان غیرمعمول است و هر عارضه جانبی که تجربه کنید به طور معمول خفیف خواهد بود.
این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشند:
پوست چرب، که گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد آکنه شود
بزرگ شدن و تورم پستان
تغییر در الگوهای طبیعی ادرار کردن، مانند نیاز به ادرار کردن بیشتر یا مشکل در ادرار کردن ناشی از بزرگ شدن غده پروستات که به مثانه شما فشار وارد می‌کند
اگر از ژل تستوسترون استفاده می‌کنید، بعد از استفاده دست‌های خود را بشویید و ناحیه را با لباس بپوشانید. مهم است که از تماس آن با افراد دیگر خودداری کنید زیرا در صورت تماس مکرر آنها با عوارض جانبی مواجه می‌شوند.
جراحی غدد لنفاوی و ریه
موارد پیشرفته‌تر سرطان بیضه ممکن است به غدد لنفاوی شما سرایت کند. غدد لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شما هستند که به محافظت در برابر بیماری و عفونت کمک می‌کند.
جراحی برداشتن غدد لنفاوی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. به احتمال زیا د غدد لنفاوی شکم شما باید برداشته شوند.
در برخی موارد، اعصاب نزدیک غدد لنفاوی ممکن است آسیب ببینند، به این معنی که به جای خروج مایع منی از آلت تناسلی شما در حین رابطه جنسی یا خودارضایی، منی به جای آن به مثانه باز می‌گردد. این به عنوان انزال رتروگراد شناخته می‌شود.
اگر دچار انزال رتروگراد هستید، همچنان در هنگام انزال احساس ارگاسم خواهید داشت، اما قادر به بچه دار شدن نخواهید بود.
روش‌های مختلفی برای درمان انزال رتروگراد وجود دارد، از جمله استفاده از داروهایی که عضلات اطراف گردن مثانه را برای جلوگیری از جریان مایع منی به مثانه تقویت می‌کند.
مردانی که می خواهند بچه دار شوند می توانند برای استفاده در لقاح مصنوعی یا لقاح آزمایشگاهی (IVF)، اسپرم را از ادرار خود جمع آوری کنند.
برخی از افراد مبتلا به سرطان بیضه دچار رسوبات سرطانی در ریه‌های خود هستند. اگر این رسوبات پس از شیمی‌درمانی ناپدید نشوند یا کوچک نشوند، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن آنها باشد.
این نوع جراحی نیز تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و معمولاً تأثیر قابل توجهی بر تنفس در دراز مدت ندارد.
برداشتن غدد لنفاوی پشت‌صفاقی با حفظ عصب
نوع جدیدی از جراحی غدد لنفاوی به نام برداشتن غدد لنفاوی پشت‌صفاقی با حفظ عصب (RPLND) به طور فزاینده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد زیرا خطر ایجاد انزال معکوس و ناباروری کمتری دارد.
در این جراحی، محل جراحی به ناحیه بسیار کوچکتری محدود می‌شود. این به معنای کاهش احتمال آسیب عصبی است.
عیب این جراح ی این است که از نظر فنی پیچیده‌تر است.
این جراحی در حال حاضر فقط در مراکز تخصصی که جراحان با آموزش‌های لازم را به کار می‌گیرند، در دسترس است.
برداشتن غدد لنفاوی پشت‌صفاقی به روش لاپاراسکوپی
برداشتن غدد لنفاوی پشت‌صفاقی به روش لاپاراسکوپی (LRPLND) نوعی جراحی با کمترین تهاجم است که می‌تواند برای برداشتن غدد لنفاوی مورد استفاده قرار گیرد.
در طول این جراحی، جراح چند برش کوچک در شکم شما ایجاد می‌کند.
ابزاری به نام اندوسکوپ وارد یکی از برش‌ها می‌شود. آندوسکوپ یک لوله نازک، بلند و انعطاف‌پذیر با نور و دوربین در یک انتهای آن است که تصاویر داخل بدن شما را به یک مانیتور تلویزیونی خارجی منتقل می‌کند.
ابزارهای جراحی کوچک از آندوسکوپ عبور داده می شوند و می‌توان از آنها برای برداشتن غدد لنفاوی آسیب دیده استفاده کرد.
مزیت این روش این است که درد بعد از عمل کمتر و زمان بهبودی سریع‌تر است.
همچنین، مانند RPLND با حفظ عصب، در LRPLND نیز احتمال کمتری وجود دارد که آسیب عصبی منجر به انزال رتروگراد (انزال معکوس) شود.
اما چون LRPLND یک تکنیک جدید است، شواهد کمی در مورد ایمنی و اثربخشی بلندمدت این روش موجود است.
اگر در حال بررسی LRPLND هستید، باید بدانید که هنوز عدم قطعیت‌هایی درباره ایمنی و اثربخشی این روش وجود دارد.
همچنین با توجه به محل زندگی شما٬ این نوع درمان ممکن است هنوز در دسترس نباشد.
رادیوتراپی
رادیوتراپی (پرتودرمانی) از پرتوهای پرانرژی پرتو برای کمک به تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند.
گاهی اوقات، سمینوم‌ها ممکن است پس از جراحی به پرتودرمانی نیاز داشته باشند تا از بازگشت سرطان جلوگیری شود.
همچنین ممکن است در موارد پیشرفته که فرد قادر به تحمل شیمی درمانی‌های پیچیده‌ای که معمولاً برای درمان سرطان بیضه مرحله ۲ و ۳ استفاده می‌شود، مورد نیاز باشد.
اگر سرطان بیضه به غدد لنفاوی شما گسترش یافته باشد، ممکن است پس از یک دوره شیمی درمانی به رادیوتراپی نیاز داشته باشید.
عوارض جانبی رادیوتراپی می تواند شامل موارد زیر باشد:
قرمزی و درد پوست، مشابه آفتاب سوختگی
احساس تهوع
خستگی
این عوارض جانبی معمولاً موقتی هستند و باید پس از تکمیل درمان بهبود یابند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروهای قدرتمندی برای از بین بردن سلول های بدخیم (سرطانی) بدن شما یا جلوگیری از تکثیر آنها استفاده می‌کند.
اگر سرطان بیضه پیشرفته داشته باشید یا سرطان در بدن شما پخش شده باشد، ممکن است به شیمی درمانی نیاز داشته باشید. همچنین برای کمک به جلوگیری از بازگشت سرطان استفاده می‌شود.
شیمی درمانی معمولا برای درمان تومورهای سمینوما و غیر سمینوما استفاده می‌شود.
داروهای شیمی درمانی برای سرطان بیضه معمولاً به ورید تزریق می‌شود.
در برخی موارد، از یک لوله مخصوص به نام خط مرکزی استفاده می‌شود که در طول درمان در یک ورید باقی می‌ماند تا مجبور نباشید به طور مداوم آزمایش خون یا سوزن در یک ورید جدید قرار دهید.
گاهی اوقات داروهای شیمی درمانی می‌توانند به سلول‌های طبیعی و سالم بدن شما حمله کنند. به همین دلیل است که می‌تواند عوارض جانبی مختلفی داشته باشد.
رایج ترین عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از:
استفراغ
احساس تهوع
گلو درد و آفت دهان
از دست دادن اشتها
خستگی
تنگی نفس و آسیب ریه
پوستی که به راحتی خونریزی می‌کند یا کبود می‌شود
تعداد کم سلول‌های خونی
افزایش آسیب پذیری نسبت به عفونت
بی حسی و سوزن و سوزن شدن دست و پا
آسیب کلیه
این عوارض جانبی معمولاً موقتی هستند و باید پس از تکمیل درمان شما بهبود یابند.
عوارض جانبی، مانند عفونت‌هایی که در صورت کمبود خون رخ می‌دهد، می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و ضروری است که در صورت نگرانی بین درمان‌های شیمی‌درمانی، همیشه با تیم مراقبت از سرطان خود تماس بگیرید.
بلئومایسین
یکی از داروهای رایج به نام بلئومایسین می‌تواند باعث آسیب طولانی مدت به ریه شود.
در صورتی که آسیب به ریه برای شغل یا سبک زندگی شما مشکلات خاصی ایجاد کند، باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
اما همچنان توصیه این است که برای بهترین شانس درمان آن را دریافت کنید.
بچه‌دار شدن
شما نباید در حین شیمی درمانی و به مدت یک سال پس از پایان درمان، بچه دار شوید.
این به این دلیل است که داروهای شیمی درمانی می‌توانند به طور موقت به اسپرم شما آسیب برسانند و خطر داشتن نوزادی با نقص های جدی مادرزادی را افزایش دهند.
در این مدت باید از یک روش مطمئن پیشگیری از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید.
همچنین باید در ۴۸ ساعت اول بعد از دوره شیمی درمانی از کاندوم استفاده شود.
این کار برای محافظت از شریک زندگی شما در برابر هرگونه عوارض جانبی بالقوه داروهای شیمی درمانی در اسپرم شما انجام می‌شود.
در مورد عوارض جانبی شیمی درمانی بیشتر بدانید
پیگیری
حتی اگر سرطان شما به طور کامل درمان شده باش د، خطر بازگشت آن وجود دارد.
خطر بازگشت سرطان شما به این بستگی دارد که سرطان شما در چه مرحله‌ای بوده٬ و از آن زمان تاکنون چه درمانی داشته‌اید.
بازگشت سرطان بیضه غیر سمینوما اکثرا در عرض ۲ سال پس از جراحی یا اتمام شیمی درمانی رخ می‌دهد.
در مورد سمینوما ها، بازگشت تا ۳ سال همچنان رخ می‌دهد. بازگشت بعد از ۳ سال نادر است و در کمتر از ۵ درصد افراد رخ می‌دهد.
به دلیل خطر بازگشت، برای بررسی اینکه آیا سرطان برگشته است، به آزمایشات منظم نیاز دارید.
از جمله:
معاینه فیزیکی
آزمایش خون برای بررسی نشانگرهای تومور (تومور مارکرها)
رادیوگرافی قفسه سینه
پیگیری و آزمایش معمولا با توجه به وسعت سرطان و درمان ارائه شده توصیه می‌شود.
این معمولاً در سال اول یا دوم بیشتر است، اما ممکن است قرارهای پیگیری تا ۵ سال به طول انجامد.
در موارد خاص، ممکن است لازم باشد قرارهای پیگیری را به مدت ۱۰ سال یا بیشتر ادامه دهید.
اگر سرطان پس از درمان برای سرطان بیضه مرحله ۱ بازگردد و در مرحله اولیه تشخیص داده شود، معمولاً با استفاده از شیمی درمانی و احتمالاً رادیوتراپی قابل درمان است.
برخی از انواع سرطان بیضه عود کننده دارای نرخ درمان بیش از ۹۵٪ هستند.
عودهایی که پس از شیمی‌درمانی ترکیبی قبلی رخ می‌دهند نیز می‌توانند درمان شوند، اما احتمال این امر بین افراد متفاوت است و باید از پزشک خود بخواهید تا در این مورد با شما صحبت کند.
تشخیص
قبلی