Stevens Johnson syndrome
سندرم استیونز جانسون
سندرم استیونز جانسون یک واکنش پوستی نادر اما جدی است که معمولاً در اثر مصرف برخی داروها ایجاد می‌شود. نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارد.
سندرم شدید استیونز-جانسون گاهی اوقات نکرولیز اپیدرمی سمی نامیده می‌شود.
علل سندرم استیونز جانسون
سندرم استیونز-جانسون اغلب به دلیل واکنش بدن شما به برخی داروها، به ویژه برخی از انواع زیر ایجاد می‌شود:
داروهای صرع
آنتی بیوتیک‌ها
مسکن‌های ضد التهابی
داروهایی که معمولاً با سندرم استیونز-جانسون مرتبط هستند
در کودکان، سندرم استیونز-جانسون گاهی اوقات می‌تواند ناشی از عفونت‌هایی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا، تبخال و تب غده‌ای باشد.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر هستند؟
احتمال ابتلای شما به سندرم استیونز-جانسون بیشتر است اگر:
قبلا بعد از مصرف داروی خاصی به آن مبتلا شده باشید - در صورت مصرف مجدد همان دارو یا داروهای مشابه دیگر، احتمال بیشتری برای ابتلای مجدد وجود دارد.
سیستم ایمنی ضعیف داشته باشید - به عنوان مثال، به دلیل ابتلا به بیماری‌هایی مانند اچ آی وی یا ایدز، یا درمان هایی مانند شیمی درمانی
یکی از اعضای نزدیک خانواده به سندرم استیونس-جانسون مبتلا باشد - گاهی اوقات ژن‌های شما می‌توانند به معنای خطر ابتلای بیشتر شما باشند.
مهم |
سندرم استیونز جانسون نادر است و حتی اگر دارویی مصرف می‌کنید که می‌تواند باعث آن شود، خطر ابتلا به آن کم است. |
علائم سندرم استیونز جانسون
سندرم استیونز-جانسون می‌تواند با علائمی شبیه آنفولانزا مانند تب، گلودرد، سرفه و درد مفاصل شروع شود.
این راش‌ها معمولا از قسمت بالایی بدن شروع شده و به سرعت به صورت، بازوها، پاها و سایر نقاط بدن مانند اندام تناسلی گسترش می‌یابند. این راش‌ها معمولا خارش ندارند.
شما همچنین می‌توانید در این نواحی دچار تاول و زخم شوید:
روی لب‌ها، داخل دهان و گلو - این می‌تواند بلعیدن را دردناک کند
در مجرای ادرار - این می‌تواند باعث درد هنگام ادرار شود
روی چشم‌ها - این می‌تواند باعث درد چشم، درد هنگام نگاه کردن به نورهای شدید و مشکلات بینایی شود
با اورژانس محلی تماس بگیرید یا به اورژانس بروید اگر شما یا بچه شما: |
اینها ممکن است علائم یک واکنش جدی مانند سندرم استیونز-جانسون باشد و ممکن است نیاز به درمان فوری در بیمارستان داشته باشد. |
درمان‌های سندرم استیونز-جانسون
سندرم استیونز-جانسون در بیمارستان، اغلب در بخش مراقبت‌های ویژه، درمان می‌شود.
بدون درمان، علائم می‌توانند تهدید کننده زندگی باشند.
اگر به نظر می‌رسد سندرم استیونز-جانسون ناشی از دارویی باشد که مصرف می‌کنید، مصرف دارو قطع خواهد شد.
برای تسکین علائم خود درمان خواهید داشت که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مایعات داخل وریدی برای جلوگیری از کم آبی بدن
کرم و پانسمان برای مرطوب کردن و محافظت از پوست
مسکن‌های قوی برای کمک به کاهش درد
داروهایی برای کنترل التهاب و جلوگیری از عفونت
بهبودی از سندرم استیونز-جانسون
ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا به طور کامل از سندرم استیونز-جانسون بهبود پیدا کنید. احتمالاً بعد از ترک بیمارستان برای چند هفته احساس خستگی زیادی خواهید کرد.
معمولاً حدود ۲ یا ۳ هفته طول می‌کشد تا پوست شما بهبود یابد، اما گاهی اوقات ممکن است در صورت ابتلا به عفونت پوستی، مدت زمان بیشتری طول بکشد.
اگر علائم شما ناشی از واکنش به یک دارو باشد، باید تا پایان عمر از مصرف آن دارو (و احتمالاً سایر داروهای مشابه) خودداری کنید. پزشک شما می‌تواند در این مورد با شما صحبت کند.
عوارض سندرم استیونز-جانسون
سندرم استیونز جانسون می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند٬ از جمله:
مشکلات پوستی مانند عفونت پوستی، تغییر رنگ پوست و زخم
مشکلات اندام‌هایی مانند ریه، کبد و کلیه
مشکلات چشمی، مانند التهاب طولانی مدت یا مشکلات بینایی
مشکلات واژن یا آلت تناسلی ناشی از زخم