درمان - سندرم پای بیقرار
سندرم پای بیقرار خفیف که به بیماری زمینه‌ای سلامتی مرتبط نباشد، تنها با چند تغییر در سبک زندگی قابل کنترل است.
اگر علائم شدیدتر باشند، ممکن است به دارو نیاز باشد.
سندرم پای بیقرار ناشی از یک بیماری زمینه‌ای سلامتی اغلب با درمان آن بیماری قابل درمان است.
به عنوان مثال، کم خونی ناشی از فقر آهن را می‌توان با مصرف مکمل‌های آهن درمان کرد.
اگر با بارداری مرتبط باشد، معمولاً طی ۴ هفته پس از زایمان به طور خود به خود برطرف می‌شود.
تغییر سبک زندگی
برخی از تغییرات در سبک زندگی ممکن است برای کاهش علائم سندرم پای بیقرار کافی باشد.
از جمله:
اجتناب از محرک‌ها در عصر (مانند کافئین، تنباکو و الکل)
سیگار نکشیدن (در مورد نحوه ترک سیگار بیشتر بخوانید)
ورزش منظم روزانه (اما از ورزش کردن نزدیک به زمان خواب خودداری کنید)
داشتن عادات خواب خوب (نکاتی برای غلبه بر بی‌خوابی شامل رفتن به رختخواب و بیدار شدن در یک ساعت مشخص هر روز، نخوابیدن در طول روز، استراحت کردن قبل از رفتن به رختخواب و پرهیز از کافئین نزدیک به زمان خواب است)
اجتناب از داروهایی که باعث ایجاد علائم می‌شوند یا آنها را تشدید می‌کنند (اگر فکر می‌کنید دارو باعث علائم شما می‌شود، مصرف آن را ادامه دهید و برای ویزیت با پزشک عمومی خود وقت ملاقات بگیرید)
در طول یک دوره سندرم پای بیقرار، اقدامات زیر ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند:
ماساژ دادن پاها
گرفتن حمام آب گرم در عصر
قرار دادن کمپرس گرم روی عضلات پا
انجام فعالیت‌هایی که ذهن شما را منحرف کند، مانند خواندن کتاب یا تماشای تلویزیون
تمرینات آرامش بخش، مانند یوگا یا تای چی
دارو
آگونیست‌های دوپامین
اگر علائم مکرر سندرم پای بیقرار را تجربه می‌کنید، ممکن است آگونیست‌های دوپامین توصیه شوند.
آنها با افزایش مقدار دوپامین که اغلب کم است، عمل می‌کنند.
آگونیست‌های دوپامین که ممکن است توصیه شوند عبارتند از:
روپینیرول
پرامیپکسول
چسب پوستی روتیگوتین
این داروها گاهی اوقات باعث خواب آلودگی شما می‌شوند، بنابراین پس از مصرف آنها هنگام رانندگی یا استفاده از ابزار یا ماشین آلات باید احتیاط کنید.
سایر عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع٬ استفراغ و سرگیجه باشد.
اختلال کنترل تکا نه (ICD) یک عارضه جانبی کمتر شایع است که گاهی با آگونیست‌های دوپامین مرتبط است.
افراد مبتلا به ICD نمی‌توانند در برابر میل به انجام کاری مضر برای خود یا دیگران مقاومت کنند.
به عنوان مثال، این می تواند اعتیاد به الکل، مواد مخدر، قمار، خرید یا رابطه جنسی (بیش از حد) باشد.
اما تمایلات مرتبط با ICD پس از قطع درمان با آگونیست دوپامین فروکش می‌کند.
داروهای مسکن
ممکن یک مسکن خفیف مبتنی بر اوپیات، مانند کدئین، برای تسکین درد مرتبط با سندرم پای بیقرار تجویز شود.
گاباپنتین و پره گابالین نیز گاهی برای کمک به بهبود علائم دردناک سندرم پای بیقرار تجویز می‌شوند.
عوارض جانبی این داروها شامل سرگیجه، خستگی و سردرد است.
داروهایی برای کمک به خواب
اگر سندرم پای بی قرار خواب شما را به شدت مختل می‌کند، ممکن است یک دوره کوتاه مدت دارو برای کمک به خواب توصیه شود.
این نوع داروها به عنوان خواب آور شناخته می‌شوند و شامل زوپیکلون و زولپیدم هستند.
داروهای خواب آور معمولاً فقط برای استفاده کوتاه مدت (معمولاً بیش از یک هفته) توصیه می‌شوند.
ممکن است متوجه شوید که صبح بعد از مصرف دارو همچنان احساس خواب آلودگی یا «خماری» دارید.
تشخیص
قبلی