درمان - سندرم گیلن باره
درمان سندرم گیلن باره می‌تواند به کاهش علائم و تسریع بهبودی کمک کند.
اکثر افراد در بیمارستان درمان می‌شوند و معمولاً باید چند هفته تا چند ماه در بیمارستان بمانند.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG)
رایج ترین درمان برای سندرم گیلن باره، ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) است.
هنگامی که شما مبتلا به سندرم گیلن باره هستید، سیستم ایمنی (دفاع طبیعی بدن) آنتی بادی‌های مضر تولید می‌کند که به اعصاب حمله می‌کند.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG)٬ درمانی است که از خون اهدایی که حاوی آنتی بادی‌های سالم است ساخته می‌شود. این آنتی بادی‌ها برای کمک به جلوگیری از آسیب آنتی بادی‌های مضر به اعصاب شما داده می‌شود.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) به طور مستقیم در رگ تزریق می‌شود.
تبادل پلاسما (پلاسمافرزیس)
تبادل پلاسما که پلاسمافرزیس نیز نامیده می‌شود، گاهی به جای IVIG استفاده می‌شود.
این کار شامل اتصال به دستگاهی است که خون را از رگ خارج می‌کند و آنتی بادی‌های مضری را که به اعصاب شما حمله می‌کنند فیلتر کرده و سپس خون را به بدن شما برمی‌گرداند.
اکثر افراد به مدت حدود ۵ روز به درمان نیاز دارند.
سایر درمان‌ها
در طول بستری در بیمارستان، شما از نظر هر گونه مشکلی در ریه‌ها، قلب یا سایر عملکردهای بدن به دقت تحت نظر قرار خواهید گرفت.
همچنین برای تسکین علائم و کاهش خطر مشکلات بعدی به شما درمانی‌هایی ارائه خواهد شد. از جمله:
اگر در تنفس مشکل دارید یک دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور)
اگر مشکل بلع (قورت دادن) دارید یک لوله تغذیه
اگر درد دارید داروهای مسکن
حرکت ملایم و منظم برای جلوگیری از زخم بستر و سلامت مفاصل
لوله نازکی به نام سوند در مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از بدن خارج می‌کند) در صورت مشکل در دفع ادرار
ملین‌ها اگر یبوست دارید
دارو و/یا جوراب‌های ساق بلند مخصوص برای جلوگیری لخته شدن خون
هنگامی که شروع به بهبودی می‌کنید، ممکن است برای کمک به بهبودی به حمایت بیشتری نیز نیاز داشته باشید.
درباره بهبودی از سندرم گیلن باره بیشتر بخوانید.
بهبودی
بعدی
تشخیص
قبلی