درمان - سرطان استخوان
درمان سرطان استخوان به نوع سرطان استخوان، میزان گسترش آن و سلامت عمومی شما بستگی دارد. درمان‌های اصلی جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی (پرتودرمانی) است.
برنامه درمانی شما
درمان شما باید توسط یک مرکز تخصصی با تجربه در درمان سرطان استخوان مدیریت شود، جایی که تیمی متشکل از متخصصان مختلف از شما مراقبت می‌کنند.
اعضای تیم مراقبت شما شامل یک جراح ارتوپد (جراحی که در جراحی استخوان و مفاصل تخصص دارد)، یک انکولوژیست بالینی (متخصص در درمان غیر جراحی سرطان) و یک پرستار متخصص سرطان و غیره خواهند بود.
تیم درمان شما بهترین درمان را برای شما توصیه می‌کند، اما تصمیم نهایی با شما خواهد بود.
برنامه درمانی توصیه شده شما ممکن است شامل ترکیبی از موارد زیر باشد:
جراحی برای برداشتن بخشی از استخوان سرطانی - اغلب امکان بازسازی یا جایگزینی استخوان برداشته شده وجود دارد، اگرچه قطع عضو گاهی اوقات ضروری است.
شیمی درمانی - درمان با داروهای قدرتمند ضد سرطان
رادیوتراپی (پرتودرمانی) - که در آن از پرتو برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود
در برخی موارد، دارویی به نام میفامورتاید نیز ممکن است توصیه شود.
عمل جراحی
جراحی برای برداشتن ناحیه سرطانی استخوان بخش مهمی از درمان سرطان استخوان است، اگرچه اغلب با درمان‌های دیگر ترکیب می‌شود.
جراحی حفظ اندام
با استفاده از جراحی حفظ اندام، می‌توان از برداشتن کامل قسمت آسیب دیده بدن خودداری کرد.
جراحی حفظ اندام معمولا زمانی امکان‌پذیر است که سرطان به خارج از استخوان گسترش نیافته باشد و استخوان را بتوان بازسازی کرد.
شایع ترین نوع جراحی حفظ اندام شامل برداشتن قسمت آسیب دیده استخوان و بخشی از بافت اطراف آن (در صورتی که سلول‌های سرطانی به بافت گسترش یافته باشند) است.
قسمت برداشته شده استخوان ممکن است سپس با یک ایمپلنت فلزی به نام پروتز یا قطعه‌ای از استخوان از جای دیگر بدن شما (پیوند استخوان) جایگزین شود.
اگر سرطان در نزدیکی مفصلی مانند زانو باشد، ممکن است بتوان مفصل را برداشت و یک مفصل مصنوعی جایگزین آن کرد. در مورد تعویض مفصل زانو و تعویض مفصل ران بیشتر بخوانید.
قطع عضو
قطع عضو در صورتی که جراحی حفظ اندام امکان پذیر نباشد یا به خوبی عمل نکرده باشد، ممکن است ضروری باشد. مثلا ممکن است قطع عضو لازم باشد اگر:
سرطان فراتر از استخوان به رگ های خونی یا اعصاب اصلی گسترش یافته باشد.
پس از جراحی حفظ اندام٬ دچار عفونت شده‌اید و پروتز یا پیوند استخوان باید برداشته شوند.
سرطان در قسمتی از بدن ایجاد شده باشد که جراحی حفظ اندام از نظر فنی امکان پذیر نباشد، مانند مچ پا.
تیم مراقبتی شما در صورت نیاز به قطع عضو، شوک و ترس شما یا فرزندتان را درک می‌کند و باید بتواند مشاوره و سایر حمایت‌ها را در اختیار شما قرار دهد.
در برخی موارد، تیم مراقبتی شما ممکن است بتوانند شما را با کسی که قبلاً قطع عضو داشته است آشنا کنند.
پس از قطع عضو، اکثر افراد از یک اندام مصنوعی برای جایگزینی اندام برداشته شده استفاده می‌کنند.
این اندام‌ها اکنون بسیار پیشرفته و راحت هستند. به عنوان مثال، افراد دارای پای مصنوعی اغلب قادر به راه رفتن، دویدن و ورزش کردن هستند و از کیفیت زندگی عالی برخوردار می‌باشند.
بهبودی پس از جراحی
پس از عمل جراحی یا قطع عضو، برای بازگشت به زندگی عادی به کمک نیاز دارید. این به عنوان توانبخشی شناخته می‌شود.
توانبخشی معمولاً شامل جلسات فیزیوتراپی است، که در آن که برای کمک به بازیابی عملکرد صحیح در قسمت تحت درمان بدن، تمریناتی انجام می‌دهید، و کاردرمانی، که در آن مهارت‌هایی به شما آموزش داده می‌شود که به شما کمک می‌کند تا با فعالیت‌های روزانه کنار بیایید.
پس از قطع عضو، ممکن است برای مشاوره، حمایت و درمان توانبخشی به یک مرکز محلی اندام ارجاع داده شوید.
شیمی درمانی
چهار روش شیمی درمانی برای درمان سرطان استخوان وجود دارد:
قبل از جراحی - برای کوچک کردن تومور و آسان‌تر کردن جراحی
در ترکیب با رادیوتراپی قبل از جراحی (شیمی پرتودرمانی) - این روش به ویژه در درمان سارکوم یوئینگ به خوبی کار می‌کند.
پس از جراحی، برای جلوگیری از بازگشت سرطا ن
برای کنترل علائم در مواردی که درمان قطعی امکان پذیر نیست (به عنوان شیمی درمانی تسکینی شناخته می‌شود)
شیمی درمانی برای سرطان استخوان شامل مصرف ترکیبی از داروهای مختلف است که معمولاً از طریق قطره چکان وارد رگ شما شده یا از طریق یک لوله به رگ خونی بزرگتر تزریق می‌شود.
این درمان معمولا به صورت دوره‌ای انجام می‌شود. یک دوره شامل مصرف داروی شیمی درمانی به مدت چند روز و سپس استراحت به مدت چند هفته برای اجازه دادن به بدن برای بهبودی از عوارض درمان است. تعداد دوره‌های مورد نیاز شما به نوع و درجه سرطان استخوان شما بستگی دارد.
عوارض جانبی شیمی درمانی
شیمی درمانی می‌تواند علاوه بر سلول‌های سرطانی به سلول‌های سالم نیز آسیب برساند، به این معنی که اغلب عوارض جانبی زیادی ایجاد می‌کند.
عوارض جانبی رایج شیمی درمانی عبارتند از:
حالت تهوع و استفراغ
خستگی
افزایش خطر ابتلا به عفونت
ریزش موی موقت
اکثر عوارض جانبی مرتبط با شیمی درمانی باید پس از پایان درمان برطرف شوند.
با این حال، خطر ناباروری دائمی وجود دارد. تیم مراقبتی شما اطلاعات دقیق تری در مورد خطر خاص برای باروری شما ارائه خواهد داد.
درباره عوارض شیمی درمانی بیشتر بخوانید.
رادیوتراپی (پرتودرمانی)
مانند شیمی درمانی، پرتودرمانی را می‌توان قبل و بعد از عمل جراحی برای درمان سرطان استخوان استفاده کرد، یا برای کنترل علائم و کاهش سرعت گسترش سرطان در زمانی که امکان درمان قطعی وجود ندارد، استفاده کرد.
رادیوتراپی برای سرطان استخوان شامل تابش پرتو به ناحیه سرطانی استخوان توسط یک دستگاه خارجی است.
این معمولاً در جلسات روزانه، ۵ روز در هفته است و هر جلسه چند دقیقه طول می‌کشد. کل دوره درمان معمولاً چند هفته طول می‌کشد.
عوارض جانبی پرتودرمانی
پرتویی که در طول رادیوتراپی در معرض آن قرار می‌گیرید بیشتر روی سلول‌های سرطانی متمرکز می‌شود، اما سلول‌های سالم اطراف آن نیز ممکن است آسیب ببینند.
این می‌تواند منجر به عوارض جانبی شود٬ از جمله:
قرمزی و تحریک پوست (این بسیار شبیه آفتاب سوختگی است)
درد مفاصل در ناحیه تحت درمان
احساس تهوع
ریزش مو در ناحیه تحت درمان
خستگی
این عوارض جانبی پس از تکمیل رادیوتراپی از بین می‌روند، اگرچه احساس خستگی ممکن است چندین هفته ادامه داشته باشد.
درباره عوارض جانبی رادیوتراپی بیشتر بخوانید.
میفامورتاید (Mifamurtide)
برای افراد مبتلا به نوعی سرطان استخوان به نام استئوسارکوم، دارویی به نام میفامورتاید ممکن است در کنار سایر درمان‌ها استفاده شود.
میفامورتاید یک محرک ماکروفاژهای ایمنی است. یعنی این دارو به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا سلول‌هایی تولید کند که سلول‌های سرطانی را می‌کشد.
این دارو به طور معمول برای افراد جوان مبتلا به استئوسارکوم درجه بالا توصیه می‌شود و پس از جراحی، همراه با شیمی درمانی برای کمک به جلوگیری از بازگشت سرطان تجویز می‌شود.
میفامورتاید به آرامی طی یک ساعت به یکی از رگ های شما تزریق می‌شود.
دوره توصیه شده درمان معمولاً دو بار در هفته به مدت ۱۲ هفته و سپس یک بار در هفته برای ۲۴ هفته دیگر است.
عوارض جانبی میفامورتاید
میفامورتاید می‌تواند طیف گسترده‌ای از عوارض جانبی ایجاد کند.
این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
مشخص نیست که آیا مصرف میفامورتاید در دوران بارداری ایمن است یا خیر٬ بنابراین به عنوان یک اقدام احتیاطی، اگر زنی هستید که در سنین باروری هستید و از لحاظ جنسی فعال هستید، مهم است که از یک روش موثر پیشگیری از بارداری استفاده کنید.
اگر فکر می‌کنید باردار هستید باید در اسرع وقت به تیم مراقبت خود اطلاع دهید و در حین مصرف میفامورتاید باید از شیردهی خودداری کنید.
پیگیری
پس از پایان درمان، باید برای بررسی عدم بازگشت سرطان در ویزیت‌های پیگیری منظم شرکت کنید.
از شما خواسته می‌شود در ۲ سال اول پس از اتمام درمان، در ویزیت‌های مکرر (احتمالاً هر ۳ ماه) شرکت کنید. این ویزیت‌ها با گذشت سال‌ها کمتر می‌شوند.
اگر دوباره علائم سرطان استخوان را تجربه کردید و فکر می‌کنید سرطان برگشته است است، با متخصص یا پزشک عمومی خود تماس بگیرید.
تشخیص
قبلی