درمان - سندرم آنتی فسفولیپید
هدف درمان سندرم آنتی فسفولیپید (APS) کاهش خطر ابتلا به لخته‌های خون بیشتر است.
دارو
به عنوان بخشی از درمان داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین یا یک داروی ضد پلاکت مانند آسپرین با دوز پایین برای شما تجویز می‌شود.
اینها با قطع فرآیند تشکیل لخته خون عمل می‌کنند. یعنی لخته‌های خون در مواقعی که نیازی به آنها نیست، کمتر تشکیل می‌شوند.
برنامه درمانی شما
اکثر افراد مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید (APS) نیاز دارند تا به طور روزانه برای بقیه عمر خود داروهای ضد انعقاد یا ضد پلاکت مصرف کنند.
اگر آزمایش خون نشان دهد که شما آنتی بادی‌های غیرطبیعی آنتی فسفولیپید دارید، اما سابقه لخته شدن خون ندارید، معمولاً قرص‌های آسپرین با دوز پایین تجویز می‌شود.
اگر نمی‌توانید آسپرین م صرف کنید، ممکن است یک قرص ضد پلاکتی جایگزین به نام کلوپیدوگرل برای شما تجویز شود.
قرص‌های وارفارین معمولاً در صورتی که به سندرم آنتی فسفولیپید (APS) مبتلا باشید و سابقه لخته شدن خون مانند DVT (ترومبوز ورید عمقی) یا سکته مغزی داشته باشید، تجویز می‌شود.
اما اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، این دارو باید تغییر کند. در صورت وجود چنین شرایطی، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر دچار لخته خون شوید یا علائم شما به طور ناگهانی شدید شود، ممکن است به تزریق داروی ضد انعقادی به نام هپارین نیاز باشد.
این تزریق‌ها ممکن است در بیمارستان انجام شود یا اینکه نحوه تزریق آن به خودتان آموزش داده شود.
عوارض جانبی
عوارض جانبی این داروها غیر معمول و به طور کلی خفیف است، مانند سوء هاضمه یا حالت تهوع.
اما اختلالی که این داروها در توانایی لخته شدن خون ایجاد می‌کنند، می‌تواند منجر به خونریزی بیش از حد (خونریزی داخلی) شود.
علائم خونریزی بیش از حد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
وجود خون در ادرار یا مدفوع
مدفوع سیاه
کبودی شدید
خونریزی بینی طولانی مدت (بیش از ۱۰ دقیقه طول می‌کشد)
وجود خون در استفراغ
سرفه خونی
در صورت مشاهده هر یک از این علائم در حین مصرف داروهای ضد انعقاد فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر این امکان پذیر نیست، با اورژانس محلی تماس بگیرید.
درمان در دوران بارداری
به زنانی که مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید (APS) هستند، به شدت توصیه می‌شود که برای هر بارداری آینده برنامه‌ریزی کنند.
این به این دلیل است که درمان برای بهبود نتیجه بارداری زمانی که به محض تلاش برای بارداری شروع شود، مؤثرتر است.
برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان سندرم آنتی فسفولیپید (APS) همچنین می‌توانند به جنین آسیب برسانند.
اگر برای بارداری خود برنامه‌ریزی نکنید، ممکن است چند هفته طول بکشد تا متوجه بارداری خود شوید.
این ممکن است خطر عدم موفقیت درمان برای حفظ بارداری را افزایش دهد.
اگر از نظر جنسی فعال هستید، باید از یک روش قابل اعتماد برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.
اگر می‌خواهید بچه دار شوید، باید با پزشک مسئول درمان سندرم آنتی فسفولیپید (APS) صحبت کنید.
درمان در دوران بارداری شامل مصرف دوزهای روزانه آسپرین یا هپارین یا ترکیبی از هر دو است.
این بستگی به این دارد که آیا سابقه لخته شدن خون و عوارض قبلی در دوران بارداری دارید یا خیر.
وارفارین در دوران بارداری توصیه نمی‌شود زیرا خطر کمی برای ایجاد نقص‌های مادرزادی دارد.
درمان با آسپرین یا هپارین، یا هر دو، معمولاً در ابتدای بارداری شروع می‌شود و ممکن است تا ۱ تا ۶ هفته پس از زایمان ادامه یابد.
تغییر سبک زندگی
اگر به سندرم آنتی فسفولیپید (APS) مبتلا هستید، مهم است که تمام اقدامات ممکن را برای کاهش خطر ابتلا به لخته شدن خون انجام دهید.
راه‌های موثر برای دستیابی به این امر عبارتند از:
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل - با چربی و قند کم و حاوی مقادیر زیادی میوه و سبزیجات
حفظ وزن سالم و کاهش وزن٬ اگر چاق هستید (شاخص توده بدنی ۳۰ یا بیشتر دارید)
توصیه می‌شود از دستبند هشدار پزشکی یا مشابه آن استفاده کنید. این به این دلیل است که برای پرسنل پزشکی مهم است که در صورت بروز حادثه، بدانند شما اختلال در لخته شدن خون دارید.
عوارض
بعدی
تشخیص
قبلی