درمان - صرع
درمان می‌تواند به اکثر افراد مبتلا به صرع کمک کند تا تشنج‌های کمتری داشته باشند یا اصلا تشنج نداشته باشند.
درمان‌ها عبارتند از:
داروهای ضد صرع (AED)
جراحی برای برداشتن قسمت کوچکی از مغز که باعث تشنج می‌شود
عملی برای قرار دادن یک وسیله الکتریکی کوچک در داخل بدن که می‌تواند به کنترل تشنج کمک کند
یک رژیم غذایی خاص (رژیم کتوژنیک) که می‌تواند به کنترل تشنج کمک کند
برخی از افراد به درمان دائمی و مادام العمر نیاز دارند. اما اگر تشنج‌های شما با گذشت زمان از بین بروند، ممکن است بتوانید درمان را متوقف کنید.
اگر محرک‌های تشنج خود را بشناسید و بتوانید از آنها اجتناب کنید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
با متخصص خود در مورد درمان‌های موجود و اینکه کدام برای شما بهترین است صحبت کنید.
داروهای ضد صرع (AEDs)
داروهای ضد صرع رایج‌‌‌‌‌‌ترین درمان برای صرع هستند. آنها به کنترل تشنج در حدود ۷ نفر از ۱۰ نفر کمک می‌کنند.
داروهای ضد صرع با تغییر سطح مواد شیمیایی در مغز شما کار می‌کنند. آنها صرع را درمان نمی‌کنند، اما می‌توانند از بروز تشنج جلوگیری کنند.
انواع داروهای ضد صرع
داروهای ضد صرع زیادی وجود دارد.
انواع متداول عبارتند از:
بهترین نوع برای شما به عواملی مانند نوع تشنجی که دارید، سن شما و اینکه به فکر بچه دار شدن هستید، بستگی دارد.
برخی از داروهای ضد صرع می‌توانند به جنین آسیب برسانند - برای اطلاعات بیشتر به زندگی با صرع را بخوانید.
اگر پزشک شما مصرف داروهای ضد صرع را توصیه کند، در مورد انواع مختلف موجود و اینکه کدام یک برای شما مناسب تر است، از او سوال کنید.
مصرف داروهای ضد صرع
داروهای ضد صرع به شکل‌های مختلفی از جمله قرص، کپسول، مایع و شربت در دسترس هستند. معمولاً باید دارو را هر روز مصرف کنید.
متخصص شما با دوز کم شروع می‌کند و به تدریج آن را افزایش می‌دهد تا زمانی که تشنج‌های شما متوقف شود. اگر اولین دارویی که امتحان می‌کنید موثر نباشد، پزشک ممکن است نوع دیگری را تجویز کند.
پیروی از هر گونه توصیه در مورد زمان مصرف داروی‌های ضد صرع و مقدار مصرف آن مهم است. هرگز مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید - انجام این کار می‌تواند باعث تشنج شود.
اگر چند سال است که دچار تشنج نشده‌اید، از پزشک خود بپرسید که آیا می‌توانید درمان را متوقف کنید. اگر ایشان فکر کند بی‌خطر است، دوز شم ا به تدریج در طول زمان کاهش می‌یابد.
در حین مصرف داروهای ضد صرع، بدون صحبت با پزشک عمومی یا متخصص خود، هیچ داروی دیگری از جمله داروهای بدون نسخه یا داروهای مکمل مصرف نکنید. سایر داروها ممکن است بر نحوه عملکرد داروی ضد صرع شما تاثیر بگذارند.
عوارض جانبی
هنگام شروع درمان با داروی ضد صرع عوارض جانبی شایع است. برخی ممکن است بلافاصله پس از شروع درمان ظاهر شوند و طی چند روز یا چند هفته از بین بروند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چند هفته طول بکشد تا ظاهر شوند.
عوارض جانبی که ممکن است تجربه کنید به دارویی که مصرف می‌کنید بستگی دارد.
عوارض جانبی رایج داروهای ضد صرع عبارتند از:
خواب آلودگی
کمبود انرژی
تحریک پذیری
لرزش غیر قابل کنترل (رعشه بدن)
ریزش مو یا رشد موهای زائد
التهاب لثه
بثورات - در صورت بروز راش پوستی با پزشک یا متخصص خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است به معنای واکنش جدی به دارو باشد.
اگر علائمی مشابه مستی دارید، مانند بی ثباتی، تمرکز ضعیف و استفراغ، با پزشک یا متخصص خود تماس بگیرید. این می‌تواند به این معنی باشد که دوز مصرفی شما خیلی زیاد است.
برای اطلاع از عوارض جانبی دارو، بروشور اطلاعاتی همراه آن را بررسی کنید.
جراحی مغز
جراحی برای برداشتن بخشی از مغز ممکن است یک گزینه درمانی باشد اگر:
داروهای ضد صرع، تشنج شما را کنترل نمی‌کنند
آزمایش‌ها نشان می‌دهد که تشنج‌های شما ناشی از مشکلی در بخش کوچکی از مغز است که می‌توان آن را بدون ایجاد عوارض جدی برداشت.
در چنین مواردی، احتمال زیادی وجود دارد که تشنج‌های شما بعد از جراحی به طور کامل متوقف شود.
آزمایش‌های قبل از جراحی
اگر صرع شما پس از امتحان چندین داروی ضد صرع به خوبی کنترل نشود، ممکن است به یک مرکز تخصصی صرع ارجاع داده شوید تا مشخص شود آیا جراحی امکان پذیر است یا خیر.
این معمولا شامل انجام چندین آزمایش است، مانند:
اسکن مغز
نوار مغز یا الکتروانسفالوگرام - آزمایشی از فعالیت الکتریکی مغز
تست‌های حافظه، توانایی‌های یادگیری و سلامت روان
نتایج این آزمایش‌ها به شما و متخصص شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید که آیا جراحی برای شما مناسب است یا خیر و نتیجه جراحی چه خواهد بود.
در حین جراحی چه اتفاقی می‌افتد
جراحی برای صرع معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
جراح برش کوچکی در پوست سر شما ایجاد کرده و قسمتی از جمجمه را باز می‌کند تا بتواند قسمت آسیب دیده مغز را بردارد.
باز شدگی جمجمه و پوست سر در انتهای عمل جراحی بسته می‌شود.
بهبودی و خطرات
احتمالاً چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد تا بعد از جراحی احساس بهبودی کامل کنید.
ممکن است تشنج‌های شما بلافاصله متوقف نشوند، بنابراین ممکن است لازم باشد مصرف داروهای ضد صرع را به مدت ۱ تا ۲ سال ادامه دهید.
خطر عوارض ناشی از جراحی مانند مشکلات حافظه، خلق و خو یا بینایی وجود دارد. این مشکلات ممکن است به مرور زمان بهبود یابند یا دائمی شوند.
قبل از انجام جراحی، مطمئن شوید که با جراح خود در مورد خطرات احتمالی صحبت کرده‌اید.
سایر روش‌ها
اگر داروهای ضد صرع تشنج شما را کنترل نمی‌کنند و جراحی مغز برای شما مناسب نیست، روش‌های دیگری وجود دارد که می‌تواند کمک کند.
تحریک عصب واگ (VNS)
تحریک عصب واگ (VNS) روشی است که در آن یک وسیله الکتریکی کوچک شبیه به ضربان ساز زیر پوست سینه شما قرار می‌گیرد.
این دستگاه به سیم‌هایی متصل است که زیر پوست شما قرار می‌گیرد و به عصبی در گردن شما به نام عصب واگ متصل می‌شود. جریان الکتریکی با شدت کم از طریق سیم به عصب فرستاده می‌شود.
تصور می‌شود که این کار با تغییر سیگنال‌های الکتریکی در مغز می‌تواند به کنترل تشنج کمک کند.
تحریک عصب واگ معمولاً تشنج‌ها را به طور کامل متوقف نمی‌کند، اما می‌تواند به کاهش شدت و دفعات آنها کمک کند. احتمالاً همچنان نیاز به مصرف داروی ضد صرع خواهید داشت.
عوارض جانبی تحریک عصب واگ شامل صدای خشن، گلودرد و سرفه هنگام فعال شدن دستگاه است. این به طور معمول هر ۵ دقیقه اتفاق می‌افتد و ۳۰ ثانیه طول می‌کشد.
باتری دستگاه تحریک عصب واگ معمولاً تا ۱۰ سال دوام می‌آورد، پس از آن برای تعویض آن به یک عمل جراحی دیگر نیاز خواهید داشت.
تحریک عمقی مغز (DBS)
تحریک عمقی مغز (DBS) شبیه به تحریک عصب واگ (VNS) است. اما دستگاهی که در قفسه سینه قرار می گیرد به سیم هایی متصل است که به طور مستقیم به مغز وارد می‌شوند.
جریان الکتریکی با شدت کم که از طریق این سیم‌ها فرستاده می‌شود، می‌تواند با تغییر سیگنال‌های الکتریکی در مغز به پیشگیری از تشنج کمک کند.
تحریک عمقی مغز (DBS) یک روش نسبتاً جدید است که خیلی رایج نیست، بنابراین هنوز مشخص نیست که برای صرع چقدر موثر است.
همچنین برخی از خطرات جدی مرتبط با آن وجود دارد، از جمله خونریزی در مغز، افسردگی و مشکلات حافظه.
اگر پزشک شما این روش را به عنوان یک گزینه پیشنهاد می‌کند، مطمئن شوید که با ایشان در مورد مزایا و خطرات احتمالی صحبت می‌کنید.
رژیم کتوژنیک
رژیم غذایی کتوژنیک رژیمی سرشار از چربی و کم کربوهیدرات و پروتئین است. تصور می‌شود این رژیم در کودکان، با تغییر سطح مواد شیمیایی در مغز، احتمال تشنج را کاهش می‌دهد.
رژیم غذایی کتوژنیک قبل از ظهور داروهای ضد صرع، یکی از درمان‌های اصلی برای صرع بود. اما در حال حاضر به دلیل اینکه رژیم غذایی پرچرب با مشکلات جدی سلامتی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، در بزرگسالان به طور گسترده استفاده نمی‌شود.
رژیم غذایی کتوژنیک گاهی اوقات برای کودکانی که تشنج آنها با داروهای ضد صرع کنترل نمی‌شود، توصیه می‌شود. این به این دلیل است که ثابت شده است که تعداد تشنج‌ها را در برخی از کودکان کاهش می‌دهد.
این رژیم غذایی فقط باید تحت نظر متخصص صرع و با کمک متخصص تغذیه استفاده شود.
درمان‌های مکمل
چندین درمان مکمل وجود دارد که برخی از افراد مبتلا به صرع احساس می‌کنند برایشان مفید است. اما هیچ یک از آنها در مطالعات پزشکی به طور قطعی برای کاهش تشنج موثر شناخته نشده‌اند.
بنابراین باید نسبت به توصیه‌های غیر متخصص برای کاهش یا قطع مصرف دارو و امتحان درمان‌های جایگزین محتاط باشید. قطع دارو بدون نظارت پزشکی ممکن است باعث تشنج شود.
داروهای گیاهی نیز باید با احتیاط استفاده شوند زیرا برخی از ترکیبات آنها می‌تواند با داروهای صرع تداخل داشته باشد.
مخمر سنت جان، یک داروی گیاهی که برای افسردگی خفیف استفاده می‌شود، برای افراد مبتلا به صرع توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند بر مقدار داروهای صرع در خون تأثیر بگذارد و باعث شود دارو به درستی عمل نکند.
گزارش‌هایی وجود دارد که برخی از درمان‌های رایحه درمانی با بوی تند، مانند همیشه بهار، رزماری و رازیانه خوشبو، ممکن است در برخی افراد باعث تشنج شود.
برای برخی از افراد مبتلا به صرع، استرس می‌تواند باعث تشنج شود. درمان‌های کاهش استرس و آرامش‌بخشی مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن ممکن است مفید باشند.
زندگی با
بعدی
تشخیص
قبلی