درمان - رتینوپاتی دیابتی
درمان
رتینوپاتی دیابتی معمولاً فقط زمانی نیاز به درمان خاصی دارد که به مرحله پیشرفته برسد و بینایی شما را تهدید کند.
معمولاً اگر غربالگری چشم دیابتی رتینوپاتی مرحله ۳ (پرولیفراتیو) را تشخیص دهد، یا اگر علائم ناشی از ماکولوپاتی دیابتی را داشته باشید، این درمان خاص پیشنهاد می‌شود.
در همه مراحل، کنترل دیابت شما بسیار مهم است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد معنای این اصطلاحات، مراحل رتینوپاتی دیابتی را بخوانید.
دیابت خود را مدیریت کنید
مهمترین بخش درمان شما کنترل دیابت است.
در مراحل اولیه رتینوپاتی دیابتی، کنترل دیابت می‌تواند به جلوگیری از ایجاد مشکلات بینایی کمک کند.
در مراحل پیشرفته تر، زمانی که بینایی شما تحت ت أثیر قرار می‌گیرد یا در معرض خطر است، کنترل دیابت می‌تواند به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت کمک کند.
درباره کارهایی که می‌توانید برای کاهش خطر پیشرفت رتینوپاتی دیابتی انجام دهید بخوانید.
درمان رتینوپاتی دیابتی پیشرفته
برای رتینوپاتی دیابتی که بینایی شما را تهدید می‌کند یا بر بینایی شما تأثیر می‌گذارد، درمان‌های اصلی عبارتند از:
لیزر درمانی - برای درمان رشد رگ‌های خونی جدید در پشت چشم (شبکیه) در موارد رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو و برای تثبیت برخی موارد ماکولوپاتی استفاده می‌شود.
تزریق به چشمی - برای درمان ماکولوپاتی شدید که بینایی شما را تهدید می‌کند
ایمپلنت‌های چشمی استروئیدی - برای درمان ماکولوپاتی شدید در صورتی که تزریق به چشم مناسب نباشد یا برای شما موثر نبوده باشد.
جراحی چشم - برای برداشتن خون یا بافت اسکار از چشم، اگر به دلیل پیشرفت بیش از حد رتینوپاتی، لیزر درمانی امکان پذیر نباشد.
لیزر درمانی
درمان با لیزر برای درمان رگ‌های خونی جدید در پشت چشم در مراحل پیشرفته رتینوپاتی دیابتی استفاده می‌شود.
این کار به این دلیل انجام می‌شود که رگ‌های خونی جدید بسیار ضعیف هستند و اغلب باعث خونریزی در چشم می‌شوند.
درمان می‌تواند به تثبیت تغییرات ناشی از دیابت در چشم شما کمک کند و از بدتر شدن بینایی شما جلوگیری کند، اگرچه معمولاً بینایی شما را بهبود نمی بخشد.
لیزر درمانی:
شامل تابش لیزر به چشمان شما می‌شود - به شما قطره‌های بی‌حسی موضعی داده می‌شود تا چشمان شما بی‌حس شود. از قطره های چشمی برای گشاد شدن مردمک‌ها و از لنزهای تماسی مخصوص برای نگه داشتن پلک‌های شما و تمرکز لیزر روی شبکیه استفاده می‌شود.
به طور معمول حدود ۲۰ تا ۴۰ دقیقه طول می‌کشد
معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود، به این معنی که لازم نیست شب را در بیمارستان بگذرانید.
ممکن است نیاز باشد بیش از ۱ بار به کلینیک لیزر درمانی مراجعه کنید.
معمولا دردناک نیست، اگرچه ممکن است هنگام درمان برخی نواحی از چشم، احساس سوزن سوزن شدن تیزی داشته باشید.
عوارض جانبی
پس از درمان، ممکن است تا چند ساعت عوارض جانبی داشته باشید.
این عوارض می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تاری دید - تا زمانی که این مشکل برطرف نشود، قادر به رانندگی نخواهید بود، بنابراین باید ترتیبی دهید که یک دوست یا یکی از بستگان شما را به خانه برساند، یا از حمل و نقل عمومی استفاده کنید.
حساسیت بیشتر به نور - ممکن است استفاده از عینک آفتابی تا زمان تنظیم مجدد چشم ها مفید باشد.
درد یا ناراحتی - مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن باید به شما کمک کنند.
عوارض احتمالی
باید از قبل در مورد خطرات درمان به شما گفته شود.
عوارض بالقوه عبارتند از:
کاهش دید شبانه یا دید محیطی (جانبی) - برخی از افراد ممکن است د ر نتیجه این امر مجبور شوند رانندگی را کنار بگذارند.
خونریزی در چشم یا اشیاء شناور در بینایی شما (مگس پران‌های چشمی)
برای چند ماه قادر خواهید بود الگوی ایجاد شده توسط لیزر را در پشت چشم خود "ببینید".
یک نقطه کور کوچک، اما دائمی، نزدیک به مرکز دید شما
اگر متوجه شدید که بینایی شما پس از درمان بدتر می‌شود، با پزشک مشورت کنید.
تزریق‌های چشمی
در برخی موارد ماکولوپاتی دیابتی، ممکن است دارویی به نام آمپول anti-VEGF به طور مستقیم به چشم شما تزریق شود تا از تشکیل رگ‌های خونی جدید در پشت چشم جلوگیری شود.
داروهای اصلی مورد استفاده رانیبیزوماب و افلیبرسپت نام دارند.
این داروها می‌توانند از بدتر شدن مشکلات چشمی شما جلوگیری کنند و همچنین ممکن است باعث بهبود بینایی شما شوند.
در طول درمان:
پوست اطراف چشم شما تمیز و با یک ورق پوشانده می‌شود.
از گیره‌های کوچک برای باز نگه داشتن چشمان شما استفاده می‌شود
به شما قطره‌های بی حسی موضعی داده می‌شود تا چشمان شما بی‌حس شود
یک سوزن بسیار ریز به دقت به داخل کره چشم شما هدایت می‌شود و تزریق انجام می‌شود.
تزریقات معمولاً برای شروع هر ماه ۱ بار انجام می‌شود. هنگامی که بینایی شما شروع به تثبیت شدن کرد، تزریقات متوقف می‌شود یا با دفعات کمتری انجام می‌شود.
ممکن است گاهی به جای آمپول anti-VEGF ٬ داروهای استروئیدی تزریق شوند. همچنین اگر آمپول anti-VEGF کمکی نکند، ممکن است داروهای استروئیدی تزریق شوند.
خطرات و عوارض جانبی
خطرات و عوارض جانبی احتمالی آمپول anti-VEGF عبارتند از:
سوزش یا ناراحتی چشم
خونریزی داخل چشم
شناورها یا احساس وجود چیزی در چشم
آبریزش یا خشکی، خارش چشم
همچنین این خطر وجود دارد که تزریق‌ها باعث تشکیل لخته‌های خون شوند که می‌تواند منجر به حمله قلبی یا سکته مغزی شود.
این خطر کم است، اما قبل از اینکه رضایت خود را برای درمان بدهید، باید در مورد آن با شما صحبت شود.
خطر اصلی با تزریق استروئید افزایش فشار داخل چشم است.
ایمپلنت‌های استروئیدی
اگر نمی‌توانید آمپول anti-VEGF بزنید یا برای شما موثر نبوده است، ممکن است یک ایمپلنت چشم به نام ایمپلنت داخل زجاجیه حاوی یک داروی استروئیدی به نام دگزامتازون به شما پیشنهاد شود. (با نام تجاری Ozurdex)
این یک ایمپلنت کوچک است که با استفاده از یک اپلیکاتور مخصوص به چشم شما تزریق می‌شود. ابتدا برای بی حس کردن چشم، بی حسی موضعی به شما داده می‌شود.
این ایمپلنت به تدریج در طی چند ماه دگزامتازون را آزاد می‌کند. این کار باعث کاهش تورم چشم شما شده و می‌تواند به بهبود بینایی شما کمک کند.
ایمپلنت در نهایت حل می‌شود و نیازی به برداشتن آن نیست.
خطرات و عوارض جانبی
خطرات و عوارض جانبی احتمالی کاشت ایمپلنت عبارتند از:
سردرد
افزایش فشار داخل چشم
آب مروارید
خونریزی در چشم
درد چشم
مشکلات بینایی
عوارض جانبی به طور معمول بعد از چند روز بهتر می‌شود. در صورت بروز درد چشم یا تغییر در بینایی با تیم درمانی خود صحبت کنید.
جراحی چشم
در صورت لزوم ممکن است برای برداشتن مقداری از زجاجیه از چشم، جراحی انجام شود. زجاجیه ماده شفاف و ژله‌ای است که فضای پشت عدسی چشم را پر می‌کند.
این عمل که به عنوان جراحی شبکیه‌ای (جراحی ویتروروتینال) شناخته می‌شود، ممکن است در موارد زیر مورد نیاز باشد:
مقدار زیادی خون در چشم شما جمع شده است
بافت اسکار گسترده‌ای وجود دارد که به احتمال زیاد باعث جدا شدن شبکیه شده یا قبلاً باعث جداشدگی شبکیه شده باشد
در طول عمل، جراح ابتدا یک برش کوچک در چشم شما ایجاد می‌کند. سپس مقداری از زجاجیه و هر گونه بافت اسکار را برداشته و از لیزر برای جلوگیری از بدتر شدن بیشتر بینایی شما استفاده می‌کند.
جراحی ویتروروتینال معمولاً تحت بی حسی موضعی و آرام‌بخشی انجا م می‌شود. این بدان معناست که شما هیچ دردی را احساس نخواهید کرد و از انجام عمل جراحی آگاه نخواهید بود.
بعد از عمل
شما باید بتوانید در همان روز یا روز بعد از عمل به خانه بروید.
در چند روز اول، ممکن است نیاز داشته باشید که یک پچ روی چشم خود قرار دهید. زیرا فعالیت‌هایی مانند خواندن و تماشای تلویزیون در ابتدا می‌تواند به سرعت چشم شما را خسته کند.
به احتمال زیاد بعد از عمل جراحی تاری دید خواهید داشت. این باید به تدریج بهبود یابد، اگرچه ممکن است چند ماه طول بکشد تا بینایی شما به طور کامل به حالت عادی بازگردد.
جراح شما در مورد فعالیت‌هایی که باید در طول بهبودی خود از آنها اجتناب کنید به شما توصیه خواهد کرد.
خطرات و عوارض جانبی
خطرات احتمالی جراحی ویتروروتینال عبارتند از:
ایجاد آب مروارید
خونریزی بیشتر در چشم
جداشدگی شبکیه
تجمع مایع در قرنیه (لایه بیرونی جلوی چشم)
عفونت در چشم
همچنین احتمال کمی وجود دارد که بعداً به جراحی مجدد شبکیه نیاز داشته باشید. جراح شما خطرات را برای شما توضیح خواهد داد.
پیشگیری
بعدی
مراحل
قبلی