پسوریازیس
پسوریازیس یک عارضه پوستی است که باعث ایجاد لکههای پوسته پوسته روی پوست میشود که فلس مانند هستند.
روی پوست قهوهای، سیاه و سفید، این لکهها میتوانند صورتی یا قرمز و فلسها سفید یا نقرهای به نظر برسند. در پوست تیره، این لکهها همچنین میتوانند به رنگ بنفش یا قهوهای تیره به نظر برسند و فلسها ممکن است خاکستری به نظر برسند.
این لکهها به طور معمول روی آرنج، زانو، پوست سر و پایین کمر ظاهر میشوند، اما میتوانند در هر جای بدن ظاهر شوند.
بسیاری از افراد فقط دچار لکههای کوچک میشوند. در برخی موارد، لکهها ممکن است خارش دار یا زخم باشند.
این بیماری میتواند در هر سنی شروع شود، اما بیشتر در بزرگسالان بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی و بین ۵۰ تا ۶۰ سالگی ایجاد میشود. این بیماری به طور مساوی بر زنان و مردان تأثیر میگذارد.
شدت پسوریازیس از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. برای برخی فقط یک سوزش جزئی است، اما برای برخی دیگر میتواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی آنها داشته باشد.
پسوریازیس یک بیماری طولانیمدت (مزمن) است که معمولاً شامل دورههایی میشود که هیچ علامتی ندارید یا علائم خفیفی دارید، و به دنبال آن دورههایی که علائم شدیدتر هستند.
چرا این اتفاق میافتد
تولید سلولهای پوستی در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر است.
سلولهای پوست به طور معمول هر ۳ تا ۴ هفته یکبار ساخته و جایگزین میشوند، اما در پسوریازیس این فرآیند تنها حدود ۳ تا ۷ روز طول میکشد.
تجمع سلولهای پوستی ناشی از این فرآیند، همان چیزی است که لکههای مرتبط با پسوریازیس را ایجاد میکند.
اگرچه این فرآیند به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور میشود که به مشکلی در سیستم ایمنی بدن مرتبط باشد.
سیستم ایمنی٬ دفاع بدن شما در برابر بیماری و عفونت است، اما در افراد مبتلا به پسوریازیس به اشتباه به سلولهای پوست سالم حمله میکند.
پسوریازیس میتواند ارثی باشد، اگرچه نقش دقیق ژنتیک در ایجاد پسوریازیس نامشخص است.
در بسیاری از افراد٬ علائم پسوریازیس به دلیل یک رویداد خاص که به عنوان محرک شناخته میشود شروع شده یا بدتر میشود.
محرکهای احتمالی پسوریازیس عبارتند از: آسیب به پوست، عفونت گلو و استفاده از داروهای خاص.
این بیماری مسری نیست، بنابراین نمیتواند از فردی به فرد دیگر سرایت کند.
پسوریازیس چگونه تشخیص داده میشود
پزشک عمومی اغلب میتواند پسوریازیس را بر اساس ظاهر پوست شما تشخیص دهد.
اگر پزشک شما در مورد تشخیص شما نامطمئن باشد، یا اگر وضعیت شما شدید باشد، ممکن است به متخصص پوست ارجاع داده شوید.
در موارد نادر، نمونه کوچکی از پوست به نام بیوپسی برای بررسی زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه فرستاده میشود.
اگر پزشک شما به آرتریت پسوریازیس مشکوک باشد، که گاهی از عوارض پسوریازیس است، ممکن است به پزشک متخصص در آرتریت (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.
ممکن است برای رد سایر بیماریها مانند آرتریت روماتوئید، آزمایش خون انجام دهید و ممکن است از مفاصل آسیب دیده عکس برداری با اشعه ایکس انجام شود.
درمان پسوریازیس
پسوریازیس درمان قطعی ندارد، اما طیف وسیعی از درمانها میتواند علائم و ظاهر لکههای پوستی را بهبود بخشد.
پزشک شما در مورد اینکه این بیماری چقدر بر زندگی روزمره شما تأثیر میگذارد از شما سوال خواهد کرد.
در بیشتر موارد، اولین درمان مورد استفاده، درمان موضعی است، مانند آنالوگهای ویتامین D یا کورتیکواستروئیدهای موضعی. درمانهای موضعی کرمها و پمادهایی هستند که روی پوست مالیده میشو ند.
اگر اینها مؤثر نباشند یا وضعیت شما شدیدتر باشد، ممکن است از درمانی به نام فتوتراپی استفاده شود. فتوتراپی شامل قرار دادن پوست در معرض انواع خاصی از اشعه ماوراء بنفش است.
در موارد شدید که درمانهای فوق بیاثر هستند، ممکن است از درمانهای سیستمیک استفاده شود. اینها داروهای خوراکی یا تزریقی هستند که در کل بدن عمل میکنند.
زندگی با پسوریازیس
اگرچه پسوریازیس برای برخی افراد فقط یک سوزش جزئی است، اما میتواند تأثیر قابلتوجهی بر کیفیت زندگی افرادی که به شدت تحت تأثیر قرار میگیرند داشته باشد.
به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس به دلیل تأثیری که این بیماری بر ظاهر آنها میگذارد، اعتماد به نفس پایینی دارند.
همچنین ایجاد حساسیت، درد و تورم در مفاصل و بافت همبند بسیار رایج است. این به آرتریت پسوریاتیک معروف است.
اگر پسوریازیس دارید و در مورد سلامت جسمی و روحی خود نگرانی دارید، با پزشک عمومی یا تیم مراقبتهای بهداشتی خود صحبت کنید. با توجه به سیستم بهداتشت و درمان محلی زندگی شما٬ آنها ممکن است بتوانند مشاوره و درمانهای بیشتری را ارائه دهند.
همچنین ممکن است گروههای حمایتی برای افراد مبتلا به پسوریازیس در نزدیکی محل زندگی شما وجود داشته باشد وجود دارد که بتوانید با سایر افراد مبتلا به این بیماری صحبت کنید.