دریافت حمایت هنگام رفتن به بیمارستان - ناتوانی‌های یادگیری
حمایت هنگام رفتن به بیمارستان
رفتن به بیمارستان برای افرادی که دارای اختلال یادگیری هستند، می‌تواند تجربه‌ای چالش‌برانگیز باشد. با این حال، با برنامه‌ریزی مناسب و پشتیبانی کافی، می‌توان این تجربه را برای همه افراد آسان‌تر کرد.
آماده شدن برای رفتن به بیمارستان
اگر قرار است به بیمارستان بروید، می‌توانید با این کارها به خودتان کمک کنید:
صحبت با دیگران: با خانواده، دوستان یا یک متخصص بهداشت درباره‌ی سفر به بیمارستان صحبت کنید.
بررسی اطلاعات: تمام اطلاعاتی که بیمارستان یا پزشک به شما داده‌اند را بخوانید. ممکن است برای فهمیدن آنها نیاز به کمک داشته باشید.
دفترچه نیازهای شخصی: یک دفترچه نیازهای شخصی تهیه کنید. این سند به شما کمک می‌کند تا نیازهای خاص و تنظیمات معقول خود را به بیمارستان اطلاع دهید.
اطلاع از تنظیمات: قبل از رفتن به بیمارستان، مطمئن شوید که بیمارستان می‌داند به چه تنظیمات معقولی نیاز دارید.
پرستاران ناتوان یادگیری
اگر به بیمارستان ارجاع می‌شوید، از پزشک خود بپرسید که آیا بیمارستان پرستار ناتوانی یادگیری دارد.
این پرستاران متخصص هستند و به شما کمک می‌کنند تا مراقبت‌های مناسب را دریافت کنید.
اگر بیمارستانی که به آن می‌روید پرستار ناتوانی یادگیری نداشته باشد، شاید بتوانید بیمارستان دیگری را انتخاب کنید.
مهم است که پرستار ناتوانی یادگیری با شما و مراقب شما تماس بگیرد تا اطلاعات لازم را جمع‌آوری کند و نیازهای شما را درک کند.
این ملاقات باید به سرعت پس از ورود شما به بیمارستان یا قبل از آن انجام شود.
دفترچه نیازهای شخصی
دفترچه نیازهای شخصی سندی است درباره شما و نیازهای سلامتی شما.
همچنین اطلاعات مفید دیگری مانند علایق، علاقه‌مندی‌ها، نحوه برقراری ارتباط و هرگونه تنظیمات منطقی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید نیز دارد.
ایجاد تنظیمات معقول برای شما
سازمان‌های بهداشتی باید خدمات خود را به گونه‌ای ارائه دهند که برای همه، از جمله افراد دارای ناتوانی، به آسانی قابل دسترسی باشد. این را «ایجاد تنظیمات معقول» می‌نامند.
تنظیمات معقول به بیمارستان کمک می‌کند تا نیازهای ویژه شما را برآورده کند. مهم است که درباره این نیازها صحبت کنید.
چند نمونه از تنظیمات معقول عبارتند از:
اجازه دادن به یک مراقب برای ماندن شبانه با شما در بیمارستان
ارائه اطلاعات به زبان ساده
زمان ملاقات طولانی تر
وقت برای ملاقات با پرستار ناتوانی یادگیری قبل از ورود به بیمارستان
دریافت زمان و حمایت بیشتر برای درک نیازهای شما در بیمارستان
شما یا مراقب‌تان می‌توانید نیازهای خاصی مانند کمک در خوردن یا آشامیدن، یا چگونگی فهمیدن درد، را در دفترچه نیازهای شخص خود ذکر کنید.
سوالاتی در مورد درمان شما
وقتی قرار است درمانی انجام دهید، ممکن است سوالات زیادی داشته باشید. مهم است که زمان و حمایت کافی برای فهمیدن تمام اطلاعات درباره درمان دریافت کنید.
سوالاتی که می‌توانید بپرسید:
وقتی درمان را شروع کنم، چه اتفاقی می‌افتد؟
این درمان چطور به سلامتی من کمک می‌کند؟
چقدر احتمال دارد که این درمان موفقیت‌آمیز باشد؟
آیا درمان دیگری وجود دارد که بتوانم انجام دهم و چرا؟
این درمان چه خطراتی دارد و این خطرات چقدر جدی هستند؟
اگر درمان را انجام ندهم، چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر سوالات دیگری دارید، از پزشک یا پرستار بخواهید که توضیحات بیشتری بدهند.
تصمیم‌گیری درباره درمان
وقتی در بیمارستان هستید، پزشکان از شما می‌پرسند که آیا با انجام درمان‌هایی مثل عمل جراحی مشکلی دارید یا نه. این را «رضایت» می‌گویند.
اگر بالای ۱۶ سال دارید، معمولاً می‌توانید بگویید که آیا با درمان موافقید یا خیر.
اگر زیر ۱۶ سال دارید یا نمی‌توانید تصمیم بگیرید، والدین یا مراقب شما این کار را انجام خواهند داد.
پزشک باید به شما توضیح دهد که درمان چیست، چرا به آن نیاز دارید، چگونه به شما کمک می‌کند و چه خطراتی ممکن است داشته باشد. این اطلاعات باید به گونه‌ای باشد که برای شما قابل فهم باشد.
اگر سوالی دارید، حتماً بپرسید. می‌توانید از یک دوست یا مراقب بخواهید که به شما کمک کند.
اگر خودتان نمی توانید در مورد درمان تصمیم بگیرید
اگر نتوانید بفهمید که با درمانی موافقید یا نه، می‌توانید از کسی بخواهید که برای شما تصمیم بگیرد.
این به معنای «نداشتن ظرفیت برای تصمیم‌گیری» است. شما هنوز می‌توانید در موارد دیگر درباره زندگی خود تصمیم بگیرید.
برخی افراد ممکن است یک «معاون» داشته باشند که در صورت نیاز تصمیمات مهم را بگیرد.
برخی دیگر ممکن است فردی داشته باشند که «وکالتنامه دائمی» دارد و می‌تواند برای آنها تصمیم بگیرد.
معاون یا فردی با وکالتنامه دائمی می‌تواند در زمان‌هایی که شما نمی‌توانید تصمیم بگیرید، به شما کمک کند.
یک معاون
معاون فردی است که به کمک دادگاه برای تصمیم‌گیری‌های مهم منصوب می‌شود. معاون می‌تواند عضو خانواده، دوست، مراقب، یا یکی از کارکنان باشد.
معاون می‌تواند در مسائل مربوط به سلامت و پول تصمیم بگیرد.
آنها فقط زمانی می‌توانند تصمیم بگیرند که دادگاه به آنها اجازه داده باشد. این معمولاً زمانی است که تصمیمات زیادی وجود دارد.
معاون نمی‌تواند تصمیم بگیرد که شما درمانی را که برای زنده ماندن لازم است دریافت نکنید.
وکالت دائمی
وکالت دائمی به فردی داده می‌شود که شما را به خوبی می‌شناسد و می‌تواند برای شما تصمیم بگیرد. این فرد نیازی به تایید دادگاه برای تصمیم‌گیری ندارد.
اگر وکالتنامه دائمی دارید، باید بتوانید با آن موافقت کنید. اگر نمی‌توانید، ممکن است نیاز به یک معاون داشته باشید.
اگر وکالتنامه دائمی دارید، معمولاً به معاون نیاز ندارید.
اگر خودتان توانایی انتخاب دارید هیچ‌کس نمی‌تواند به جای شما تصمیم بگیرد. اما در صورتی که نتوانید تصمیم بگیرید و درمان ضروری باشد، پزشکان ممکن است بدون رضایت شما درمان کنند.
ترک بیمارستان
برای زمانی که بیمارستان را ترک می‌کنید، باید برنامه‌ای داشته باشید تا مطمئن شوید که تمام نیازهای شما برطرف می‌شود.
برنامه خروج باید شامل این موارد باشد:
چگونه به خانه برمی‌گردید
چه پشتیبانی‌هایی ممکن است بعد از برگشت به خانه نیاز داشته باشید
چه داروهایی باید مصرف کنید و چگونه باید آنها را مصرف کنید
برنامه‌ای برای مراقبت از شما پس از برگشت به خانه
این برنامه کمک می‌کند تا در خانه نیز به خوبی از شما حمایت شود و نیازهای شما برطرف گردد.
دریافت حمایت
قبلی