top of page

ناشنوایی-نابینایی

ناشنوایی-نابینایی ترکیبی از کاهش بینایی و شنوایی است که بر توانایی فرد برای برقراری ارتباط، دسترسی به اطلاعات و رفت و آمد تأثیر می‌گذارد.

گاهی اوقات به آن «از دست دادن حواس دوگانه» یا «اختلال حسی چندگانه» نیز می‌گویند.

یک فرد ناشنوا نابینا معمولاً کاملاً ناشنوا و کاملاً نابینا نخواهد بود، اما هر دو حس به اندازه کافی کاهش می یابند تا مشکلات قابل توجهی را در زندگی روزمره ایجاد کنند.

این مشکلات حتی اگر کم شنوایی و کاهش بینایی خفیف باشد می‌تواند رخ دهد، زیرا حواس با هم کار می‌کنند و یکی معمولاً برای جبران از دست دادن دیگری کمک می‌کند.

علائم ناشنوایی-نابینایی

ناشنوایی-نابینایی بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اگرچه می‌تواند افراد در هر سنی از جمله نوزادان و کودکان خردسال را تحت تاثیر قرار دهد.

در افراد مسن، ممکن است به تدریج ایجاد شود و خود شخص ممکن است متوجه نشود که بینایی و/یا شنوایی ایشان در حال بدتر شدن است.

علائم یک مشکل می‌تواند شامل این موارد باشد:

  • نیاز به بلند کردن صدای تلویزیون یا رادیو

  • مشکل در دنبال کردن مکالمه

  • نشنیدن صداهایی مانند زدن به در

  • درخواست از دیگران بلندتر، شمرده‌تر و واضح‌تر صحبت کردن

  • نیاز به نگه داشتن کتاب یا روزنامه خیلی نزدیک، یا نشستن نزدیک تلویزیون

  • مشکل در حرکت در مکان های ناآشنا

اگر فردی از قبل دچار مشکل شنوایی یا بینایی بوده است، مهم است که به دنبال علائمی باشید که نشان می‌دهد حس دیگر نیز ممکن است در حال بدتر شدن باشد.

درباره علائم ناشنوایی-نابینایی بیشتر بخوانید.

مراجعه به پزشک عمومی

اگر فکر می‌کنید شنوایی یا بینایی شما ممکن است در حال بدتر شدن است به پزشک عمومی مراجعه کنید.

اگر نگران یک دوست یا یکی از اعضای خانواده هستید، او را تشویق کنید تا با پزشک عمومی خود صحبت کند.

بهتر است در اسرع وقت به دنبال مشاوره باشید، زیرا درمان برخی از علل زمینه ای ناشنوایی-نابینایی اگر زودتر شروع شود موثرتر خواهد بود. تشخیص زودهنگام همچنین تضمین می‌کند که فرد بتواند زودتر به خدمات پشتیبانی محلی دسترسی پیدا کند.

درباره تشخیص و ارزیابی ناشنوایی-نابینایی بیشتر بخوانید.

چه چیزی باعث ناشنوایی-نابینایی می‌شود؟

دلایل بالقوه زیادی برای ناشنوایی-نابینایی وجود دارد. برخی از نوزادان ناشنوا به دنیا می‌آیند، اما در بسیاری از موارد کاهش شنوایی و/یا بینایی در اواخر زندگی رخ می‌دهد.

علل ناشنوایی-نابینایی عبارتند از:

  • کم شنوایی مرتبط با سن

  • شرایط ژنتیکی، مانند سندرم آشر

  • عفونت نوزاد در رحم، مانند سرخجه

  • فلج مغزی - مشکلی در مغز و سیستم عصبی که عمدتا بر حرکت و هماهنگی تأثیر می‌گذارد

  • مشکلات چشمی مرتبط با افزایش سن، مانند آب مروارید

درباره علل ناشنوایی-نابینایی بیشتر بخوانید.

زندگی با ناشنوایی-نابینایی

با توجه به محل زندگی شما٬ احتمالا طیف وسیعی از خدمات مراقبتی و پشتیبانی برای کمک به افراد ناشنوا-نابینا در دسترس است.

هر فرد ناشنوا-نابینا سطح متفاوتی از کاهش شنوایی و بینایی خواهد داشت، به این معنی که آنها نیازهای مراقبتی خاص خود را خواهند داشت.

اهداف کلی مراقبت از یک فرد ناشنوا-نابینا عبارتند از:

  • حفظ و افزایش هرگونه بینایی یا شنوایی باقی‌مانده فرد - این می‌تواند شامل درمان بیماری های زمینه ای مانند آب مروارید، استفاده از عینک یا استفاده از سمعک یا ایمپلنت باشد.

  • آموزش روش‌های جایگزین ارتباطی - مانند زبان اشاره یا خط بریل

  • کمک به حفظ یا توسعه حداکثر استقلال ممکن - به عنوان مثال، با آموزش فرد برای استفاده از عصای بلند، سگ راهنما یا ارائه راهنمای ارتباطی

مقامات محلی شما باید یک ارزیابی ترتیب دهند تا دقیقاً مشخص شود چه مراقبت و حمایتی مورد نیاز است.

درباره مدیریت ناشنوایی-نابینایی بیشتر بخوانید.

کمک و پشتیبانی

اگر به دنبال مشاوره و پشتیبانی برای مشکلات شنوایی یا بینایی هستید، می‌توانید از سازمان‌های خیریه محلی کمک بگیرید.

برخی وبسایت‌ها و منابع آنلاین نیز وجود دارند که می‌توانند راهنمایی‌های بیشتری ارائه دهند.

علائم

بعدی

bottom of page