Prostate problems
مشکلات پروستات
مشکلات پروستات به ویژه در مردان بالای ۵۰ سال شایع است.
پروستات غده کوچکی است که فقط در مردان وجود دارد. زنان ترنس هم پروستات دارند. این غده لوله‌ای را که ادرار را از بدن خارج می‌کند (مجرای ادرار) احاطه کرده است.
غده پروستات مایعی غلیظ و سفید تولید می‌کند که با اسپرم مخلوط شده و منی را تشکیل می‌دهد.
غده پروستات تقریباً به اندازه و شکل یک گردو است، اما با افزایش سن، بزرگ‌تر می‌شود. گاهی اوقات ممکن است در اثر شرایطی و یا بیماری خاصی متورم و بزرگ شود٬ از جمله:
بزر گ شدن پروستات
بزرگ شدن پروستات یک بیماری بسیار شایع مرتبط با افزایش سن است. بیش از ۱ نفر از هر ۳ مرد بالای ۵۰ سال دارای برخی علائم بزرگ شدن پروستات هستند.
دلیل بزرگ شدن پروستات با افزایش سن مشخص نیست، اما علت آن سرطان نیست و خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش نمی‌دهد.
پروستات بزرگ شده می‌تواند به مجرای ادرار فشار وارد کند که می‌تواند بر نحوه ادرار کردن شما تأثیر بگذارد.
علائم بزرگ شدن پروستات می‌تواند شامل این موارد باشد:
مشکل در شروع یا قطع ادرار
جریان ضعیف ادرار
زور زدن هنگام ادرار کردن
احساس اینکه مثانه شما به طور کامل خالی نشده است
چکه طولانی مدت پس از اتمام ادرار
نیاز به ادرار کردن بیشتر یا ناگهانی‌تر
بیدار شدن مکرر در طول شب برای ادرار کردن
اگر متوجه هر گونه مشکل یا تغییر در الگوی معمول ادرار خود شدید، به پزشک خود مراجعه کنید.
اقدامات ساده‌ای مانند کاهش میزان نوشیدن (به خصوص چای، قهوه و الکل) قبل از خواب گاهی اوقات می‌تواند به کنتر ل علائم کمک کند. دارو می‌تواند به کاهش اندازه پروستات و آرامش عضلات مثانه شما کمک کند.
در موارد شدید که با دارو بهتر نمی‌شوند، قسمت داخلی پروستات را می‌توان با جراحی برداشت.
پروستاتیت (التهاب پروستات)
پروستاتیت وضعیتی است که غده پروستات ملتهب (متورم) می‌شود. گاهی اوقات به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود، اگرچه اغلب هیچ عفونتی پیدا نمی‌شود و مشخص نیست که چرا اتفاق افتاده است.
بر خلاف بزرگ شدن پروستات یا سرطان پروستات - که معمولاً مردان مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد - پروستاتیت می‌تواند در مردان در هر سنی ایجاد شود. با این حال، ب ه طور کلی در مردان بالای ۵۰ سال شایع‌تر است.
علائم پروستاتیت می‌تواند شامل این موارد باشد:
درد در ناحیه پرینه (ناحیه بین مقعد و کیسه بیضه) که اغلب با نشستن طولانی مدت بدتر می‌شود.
درد در لگن، اندام تناسلی، پایین کمر و باسن
درد هنگام ادرار کردن
نیاز مکرر به ادرار کردن
مشکل در ادرار کردن، مانند مشکل در شروع ادرار کردن
درد هنگام انزال
اگر این علائم را داشتید به پزشک خود مراجعه کنید.
پروستاتیت را می‌توان با ترکیبی از مسکن‌ها و نوعی دارو به نام آلفا بلاکر درمان کرد که می‌تواند به آرامش عضلات پروستات و گردن مثانه کمک کند. همچنین گاهی اوقات می‌توان آن را با آنتی بیوتیک درمان کرد.
اکثر مردان در عرض چند هفته یا چند ماه بهبود می‌یابند، اگرچه برخی از آنها برای مدت طولانی‌تری علائم را خواهند داشت.
سرطان پروستات
سرطان پروستات شایع‌ترین نوع سرطان در مردان است.
علت بروز آن مشخص نیست، اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به سرطان پروستات افزایش می‌یابد. این بیماری عمدتاً مردان بالای ۶۵ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اگرچه مردان بالای ۵۰ سال نیز در معرض خطر هستند.
خطر ابتلا به سرطان پروستات نیز با توجه به این موارد افزایش می‌یابد:
گروه قومی - سرطان پروستات در میان مردان سیاه پوست بیشتر از مردان سفید پوست شایع است
سابقه خانوادگی - به نظر می‌رسد که داشتن برادر یا پدر که قبل از ۶۰ سالگی به سرطان پر وستات مبتلا شده، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد، و داشتن یک خویشاوند نزدیک زن که به سرطان پستان مبتلا شده، نیز ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.
سرطان پروستات در مراحل اولیه معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند.
اگر سرطان به اندازه‌ای بزرگ شده است که به مجرای ادرار شما فشار وارد کند، تمایز علائم سرطان پروستات از علائم بزرگ شدن پروستات دشوار است. این علائم ممکن است شامل این موارد باشند:
نیاز مکرر به ادرار، به ویژه در شب
نیاز ناگهانی به ادرار
مشکل در شروع ادرار
زور زدن یا طولانی شدن زمان ادرار کردن
جریان ضعیف ادرار
احساس عدم تخلیه کامل مثانه
اگر این علائم را دارید باید به پزشک عمومی مراجعه کنید. احتمال بزرگ شدن پروستات بسیار بیشتر است، اما مهم است که احتمال سرطان را رد کنید.
چشم انداز سرطان پروستات به طور کلی خوب است، زیرا برخلاف بسیاری از انواع دیگر سرطان، معمولاً بسیار کند پیشرفت می‌کند. بسیاری از مردان حین ابتلا به سرطان پروستات به دلایل دیگر جان خود را از دست می‌دهند و علت اصلی مرگ آنها سرطان پروستات نیست.
بنابراین سرطان پروستات همیشه نیازی به درمان فوری ندارد. گاهی اوقات، ممکن است در ابتدا فقط تحت نظر قرار گیرد و تنها در صورت بدتر شدن، درمان شود.