درمان - لوسمی میلوئیدی حاد
لوسمی میلوئیدی حاد (AML) یک سرطان تهاجمی است که به سرعت رشد می‌کند، بنابراین درمان معمولا چند روز پس از تایید تشخیص آغاز می‌شود.
از آنجایی که لوسمی میلوئیدی حاد یک بیماری پیچیده است، معمولاً توسط گروهی از متخصصان مختلف که با هم کار می‌کنند درمان می‌شود.
برنامه درمانی شما
درمان لوسمی میلوئیدی حاد اغلب در ۲ مرحله انجام می‌شود:
القاء - این مرحله اول درمان است. هدف آن از بین بردن هر چه بیشتر سلول‌های سرطانی در خون و مغز استخوان شما و درمان علائمی است که ممکن است داشته باشید.
تثبیت - هدف این مرحله جلوگیری از بازگشت سرطان (عود) با از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیما نده در بدن شما است.
مرحله القای درمان همیشه موفقیت آمیز نیست و گاهی لازم است قبل از شروع مرحله تثبیت٬ تکرار شود.
اگر تصور شود که شما در معرض خطر بالای عوارض درمان لوسمی میلوئیدی حاد هستید (برای مثال، اگر بیش از ۷۵ سال سن دارید یا بیماری زمینه‌ای دیگری دارید)، ممکن است درمان شیمی درمانی با شدت و فشردگی کمتری انجام شود.
پزشکان شما را به دقت زیر نظر خواهند گرفت و در صورت نیاز درمان‌های دیگری را پیشنهاد خواهند کرد.
القاء
درمان اولیه‌ای که برای لوسمی میلوئیدی حاد دارید تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا شما آمادگی کافی برای انجام شیمی درمانی شدید (با دوز بالا) را دارید یا اینکه درمان با دوز کمتر توصیه می‌شود.
شیمی درمانی شدید (با دوز بالا)
اگر بتوانید شیمی درمانی القایی شدید داشته باشید، برای از بین بردن سلول‌های سرطانی خون و مغز استخوان به شما داروی شیمی درمانی با دوز بالا داده می‌شود.
معمولاً ترکیبی از ۲ یا چند داروی شیمی درمانی به شما داده می‌شود.
درمان در بیمارستان یا در یک مرکز تخصصی انجام خواهد شد، زیرا شما به نظارت پزشکی و پرستاری بسیار دقیق نیاز دارید.
ممکن است بتوانید بین دوره‌های درمان به خانه بروید.
به دلیل اینکه خون شما حاوی گلبول‌های خونی سالم کافی نخواهد بود، به تزریق خون منظم نیاز خواهید داشت.
شما همچنین در برابر عفونت آسیب‌پذیر خواهید بود، بنابراین مهم است که در یک محیط تمیز و باثبات باشید که در آن سلامت شما به دقت کنترل شود و هر عفونتی که دارید به سرعت درمان شود.
همچنین ممکن است برای کمک به پیشگیری از عفونت٬ آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود.
برای درمان شدید (با دوز بالا)، داروهای شیمی درمانی به داخل یک لوله نازک تزریق می‌شود که یا در رگ نزدیک قلب شما یا در بازوی شما وارد می‌شود.
عوارض جانبی شیمی درمانی شدید برای لوسمی میلوئیدی حاد شایع است.
آنها می‌توانند شامل این موارد باشند:
حالت تهوع یا استفراغ
کبودی یا خونریزی آسان
از دست دادن اشتها
درد دهان و زخم‌های دهان (موکوزیت)
خستگی
راش‌های پوستی
ناباروری - ممکن است موقت یا دائمی باشد ( برای اطلاعات بیشتر به عوارض لوسمی میلوئیدی حاد مراجعه کنید)
اکثر عوارض جانبی باید پس از پایان درمان برطرف شوند. اگر عوارض جانبی به شدت دردسرساز شد، به یکی از اعضای تیم مراقبت خود اطلاع دهید، زیرا داروهایی وجود دارند که می‌توانند به شما کمک کنند تا با برخی عوارض جانبی بهتر کنار بیایید.
در مورد عوارض جانبی شیمی درمانی بیشتر بدانید
شیمی درمانی غیر شدید
اگر پزشکان شما فکر کنند که شما به اندازه کافی برای تحمل اثرات شیمی درمانی شدید (با دوز بالا) مناسب نیستید، ممکن است درمان غیر شدید را پیشنهاد دهند.
این شامل استفاده از یک نوع شیمی درمانی جایگزین برای درمان شدید استاندارد است.
داروهای مورد استفاده در طی شیمی درمانی غیر شدید ممکن است از طریق قطره چکان (مانند سرم) به داخل رگ، از طریق دهان یا تزریق زیر پوستی داده شوند و اغلب می‌توانند به صورت سرپایی تجویز شوند.
سایر داروها
اگر به نوعی از لوسمی میلوئیدی حاد معروف به لوسمی پرومیلوسیتیک حاد مبتلا هستید، معمولاً علاوه بر شیمی درمانی، داروهای دیگری نیز به شما داده می‌شود.
۲ دارویی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:
رتینوئیک اسید تمام ترانس (ATRA) - معمولاً در طول و بعد از شیمی درمانی القایی داده می‌شود، گلبول‌های سفید نابالغ را به سلول‌های بالغ سالم تبدیل می‌کند و می‌تواند علائم را به سرعت کاهش دهد.
تری اکسید آرسنیک - معمولاً در صورت بازگشت لوسمی میلوئیدی حاد داده می‌شود. این دارو مرگ سلول‌های سرطانی را تسریع می‌کند و سلول‌های خونی نابالغ را به سلول‌های بالغ سالم تبدیل می‌کند.
عوارض جانبی رتینوئیک اسید تمام ترانس (ATRA) می‌تواند شامل سردرد، حالت تهوع، درد استخوان و خشکی دهان (تشنگی بیش از حد) و خشکی پوست و چشم باشد.
تثبیت
اگر پس از شیمی درمانی القایی٬ لوسمی میلوئیدی حاد باقی نمانده باشد، مرحله بعدی درمان٬ تثبیت است.
این اغلب شامل مصرف منظم داروی شیمی درمانی است که ممکن است به صورت تزریق یا قرص تجویز شود.
مرحله تثبیت درمان چند ماه طول می‌کشد.
سایر درمان‌ها
پرتودرمانی (رادیوتراپی)
رادیوتراپی (پرتودرمانی) شامل استفاده از دوزهای بالای اشعه کنترل شده برای از بین بردن سلول‌های سرطانی است.
از پرتودرمانی استفاده می‌شود تا:
بدن را برای پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی آماده کند
موارد پیشرفته‌ای را که به سیستم عصبی یا مغز سرایت کرده‌اند، درمان کند، اگرچه این مورد زیاد انجام نمی‌شود.
عوارض جانبی پرتودرمانی می‌تواند شامل ریزش مو، حالت تهوع و خستگی باشد.
بیشتر عوارض جانبی پس از اتمام دوره پرتودرمانی شما باید برطرف شود.
پیوند مغز استخوان و سلول‌های بنیادی
اگر درمان موثر نبوده یا احتمال بازگشت سرطان خون شما زیاد باشد، ممکن است پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی داشته باشید.
قبل از انجام پیوند، فرد دریافت کننده پ یوند به شیمی درمانی شدید و احتمالاً پرتودرمانی برای تخریب سلول‌های مغز استخوان نیاز دارد.
ممکن است به شما سلول‌های بنیادی اهدایی داده شود یا ممکن است پیوند سلول‌های بنیادی خودتان را داشته باشید. سلول‌های بنیادی از طریق یک لوله به داخل رگ خونی (قطره چکان) به روشی مشابه داروی شیمی درمانی داده می‌شوند.
شما باید چند هفته پس از پیوند در بیمارستان بمانید. معمولاً در این مدت در یک اتاق تنها خواهید بود، زیرا احتمال ابتلای شما به عفونت زیاد است.
دوستان و خانواده شما می‌توانند از شما دیدن کنند، اما باید لباس محافظ بپوشند.
اگر اهدا کننده و گیرنده پیوند از نوع بافت یکسانی برخوردار باشند، پیوند نتایج بهتری خواهد داشت.
بهترین کاندید برای اهداکننده معمولاً یک برادر یا خواهر با همان نوع بافت است.
داروهای هدفمند
اگر دچار انواع خاصی از لوسمی میلوئیدی حاد هستید، ممکن است داروهای هدفمند به شما پیشنهاد شود. داروهای هدفمند بر نحوه رشد سلول‌های سرطانی تأثیر می‌گذارند.
برخی از داروهای هدفمند به صورت قرص و برخی دیگر از طریق قطره (مانند سرم) در رگ شما تزریق می‌شوند.
در صورتی که شیمی درمانی فشرده مناسب نباشد، ممکن است به بزرگسالانی که اخیراً لوسمی میلوئیدی حاد در آنها تشخیص داده شده است، ترکیبی از ونتوکلاکس و سیتارابین با دوز پایین ارائه شود.
متخصص شما می‌تواند با شما صحبت کند که آیا درمان هدفمند برای شما مناسب است یا خیر.
تیم مراقبت شما
یک تیم درمانی برای لوسمی میلوئیدی حاد ممکن است شامل این متخصصان باشد:
متخصص هماتولوژی (متخصص سرطان خون)
هماتوپاتولوژیست (متخصص مطالعه سلول‌های سرطانی خون)
متخصص اطفال (متخصص درمان کودکان)
متخصص پرستار سرطان، که اولین نقطه تماس بین شما و اعضای تیم مراقبت شما خواهد بود.
رادیولوژیست (متخصص اشعه ایکس و اسکن)
داروساز
مددکار اجتماعی
روانشناس
مشاور
عوارض
بعدی
تشخیص
قبلی