درمان - خونریزی زیر عنکبوتیه

• بررسی اجمالی

• علل

• تشخیص

• درمان

• عوارض

• بهبودی

اگر خونریزی زیر عنکبوتیه مشکوک باشد، معمولا به یک واحد تخصصی اعصاب منتقل خواهید شد.

این واحدها طیف وسیعی از تجهیزات و درمان‌ها را برای حمایت از بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن مانند تنفس، فشار خون و گردش خون در اختیار دارند.

اگر وضعیت شما وخیم باشد، ممکن است به بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) منتقل شوید.

دارو

نیمودیپین

یکی از عوارض اصلی عوارض اصلی خونریزی زیر عنکبوتیه٬ ایسکمیک مغزی ثانویه است.

این زمانی اتفاق می‌افتد که خون‌رسانی به مغز به طور خطرناکی کاهش می‌یابد و عملکردهای طبیعی مغز را مختل می‌کند و باعث آسیب مغزی می‌شود.

معمولا برای کاهش احتمال وقوع این عارضه، دارویی به نام نیمودیپین به شما داده می شود.

این دارو به طور معمول به مدت ۳ هفته مصرف می‌شود، تا زمانی که خطر ایسکمیک مغزی ثانویه برطرف شود.

عوارض جانبی نیمودیپین غیرمعمول است اما می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• گُرگرفتگی

• احساس تهوع

• افزایش ضربان قلب

• سردرد

• راش‌های پوستی

تسکین درد

داروها می‌توانند در تسکین سردرد شدید ناشی از خونریزی زیر عنکبوتیه موثر باشند.

داروهای مسکن رایج مورد استفاده شامل مورفین و ترکیبی از کدئین و استامینوفن است.

سایر داروها

سایر داروهایی که ممکن است برای درمان خونریزی زیر عنکبوتیه استفاده شود عبارتند از:

• داروهای ضد تشنج، مانند فنی توئین - که می‌تواند به پیشگیری از تشنج کمک کند.

• داروهای ضد استفراغ، مانند پرومتازین - که می‌تواند به جلوگیری از احساس تهوع و استفراغ کمک کند.

جراحی و عمل‌های جزئی

اگر اسکن‌ها نشان دهند که خونریزی زیر عنکبوتیه ناشی از آنوریسم مغزی است، ممکن است برای ترمیم رگ خونی آسیب دیده و جلوگیری از ترکیدن مجدد آنوریسم٬ جراحی توصیه شود.

این جراحی را می‌توان با استفاده از یکی از ۲ تکنیک اصلی انجام داد. نوع عمل مورد استفاده به سلامت شما و موقعیت آنوریسم بستگی دارد. هر دو تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شوند، به این معنی که شما در طول عمل در خواب خواهید بود.

لوله‌گذاری (کوئیلینگ)

لوله نازکی به نام کاتتر وارد سرخرگ پا یا کشاله ران شما می‌شود.

این لوله از طریق شبکه رگ‌های خونی به سر شما و داخل آنوریسم هدایت می‌شود.

سپس سیم‌های پلاتینی نازکی از طریق لوله و به داخل آنوریسم عبور داده می‌شوند. هنگامی که آنوریسم پر از سیم پیچ شد، خون نمی‌تواند وارد آن شود.

این بدان معنی است که آنوریسم از سرخرگ اصلی جدا شده و از رشد یا پارگی مجدد آن جلوگیری می‌کند.

کلیپ کردن (گیره گذاری)

برشی در پوست سر شما (یا گاهی اوقات درست بالای ابرو) ایجاد می‌شود و یک تکه کوچک از استخوان برداشته می‌شود تا جراح بتواند به مغز شما دسترسی پیدا کند. این نوع عمل جراحی کرانیوتومی نامیده می‌شود.

هنگامی که محل آنوریسم مشخص شد، یک گیره فلزی کوچک در اطراف پایه آنوریسم قرار می‌گیرد تا آن‌را ببندد. پس از تعویض تکه استخوانی، پوست سر به هم بخیه می شود.

با گذشت زمان، دیواره رگ خونی در جایی که کلیپ قرار داده شده است بهبود می‌یابد و به طور دائمی آنوریسم را مهر و موم می‌کند و از رشد یا پارگی مجدد آن جلوگیری می‌کند.

مقایسه لوله‌گذاری (کوئیلینگ) و کلیپ کردن

اینکه از کلیپ کردن یا کوئیلینگ استفاده شود به عواملی مانند اندازه، محل و شکل آنوریسم بستگی دارد.

لوله‌گذاری (کوئیلینگ) اغلب تکنیک ترجیحی است زیرا خطر عوارض کوتاه مدت مانند تشنج را نسبت به کلیپ کردن کمتر دارد، اگرچه منافع بلندمدت آن بر کلیپ کردن نامشخص است.

افرادی که تحت عمل لوله‌گذاری قرار می‌گیرند معمولاً زودتر از افرادی که عمل کلیپ کردن را انجام داده‌اند از بیمارستان مرخص می‌شوند و زمان بهبودی کلی می‌تواند کوتاه‌تر باشد.

اما زمانی که این نوع جراحی ها به عنوان یک روش اضطراری انجام می‌شود، زمان بهبودی و بستری شما در بیمارستان بیشتر به شدت پارگی بستگی دارد تا نوع جراحی استفاده شده.

گاهی اوقات ممکن است جراحی به دلیل ریسک بالا توصیه نشود. این را درمان یا مدیریت محافظه کارانه می‌نامند.

هر درمانی که داشته باشید، برای جلوگیری از عوارض باید مدتی تحت نظارت دقیق باشید.