کاشت ضربان ساز قلب
اگر نیاز به نصب ضربان ساز قلب دارید، یک دستگاه الکتریکی کوچک به نام پیس میکر (ضربان ساز) از طریق جراحی در قفسه سینه شما کاشته می‌شود. در زبان عامیانه به آن باطری قلب هم گفته می‌شود.
ضربان‌ساز پالس‌های الکتریکی را به قلب شما می‌فرستد تا ضربان آن به طور منظم باشد و خیلی آهسته نباشد.
اگر مشکل ضربان قلب آهسته دارید، داشتن ضربان سا ز می‌تواند کیفیت زندگی شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. این دستگاه می‌تواند برای برخی افراد نجات بخش باشد.
کاشت ضربان ساز یکی از رایج ترین انواع جراحی قلب است که در آن هر ساله هزاران ضربان ساز تعبیه می‌شود.
ضربان ساز چگونه کار می‌کند؟
ضربان ساز یک دستگاه کوچک به اندازه یک جعبه کبریت یا کوچکتر است که ۲۰ تا ۵۰ گرم وزن دارد.
این دستگاه شامل یک تولید کننده ضربان است که دارای یک باتری و یک مدار کوچک کامپیوتری است و ۱ یا چند سیم که به قلب شما متصل می‌شود.
تولید کننده ضربان٬ پالس‌های الکتریکی را از طریق سیم‌ها به قلب شما ارسال می‌کند. سرعتی که پالس‌های الکتریکی ارسال می‌شوند، نرخ ضربان نامیده می‌شود.
تقریباً تمام ضربان سازهای مدرن بر اساس تقاضا کار می‌کنند. یعنی آنها می‌توانند برنامه‌ریزی شوند تا نرخ تخلیه را در پاسخ به نیازهای بدن شما تنظیم کنند.
اگر ضربان ساز تشخیص دهد که قلب شما یک ضربان را از دست داده است یا خیلی کند می‌زند، سیگنال‌هایی را با سرعت ثابت ارسال می‌کند.
اگر تشخیص داد که قلب شما به طور طبیعی خود به خود می‌زند، هیچ سیگنالی ارسال نمی‌کند.
بیشتر ضربان سازها دارای یک سنسور ویژه هستند که حرکت بدن یا میزان تنفس شما را تشخیص می‌دهد.
این به آنها اجازه می‌دهد تا سرعت تخلیه را هنگام فعالیت افزایش دهند.
دفیبریلاتورهای قلبی قابل کاشت (ICD)
دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت (ICD) دستگاهی شبیه ضربان ساز است.
این دستگاه یک شوک الکتریکی بزرگتر به قلب می‌فرستد که اساساً باعث «راه اندازی مجدد» آن می‌شود تا دوباره شروع به پمپ کردن کند.
برخی از دستگاه‌ها هم ضربان ساز و هم ICD دارند.
از دفیبریلاتورهای قلبی قابل کاشت (ICD) اغلب به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای افرادی که تصور می‌شود در مقطعی در آینده در معرض خطر ایست قلبی هستند استفاده می‌شود.
اگر ICD تشخیص دهد که قلب با سرعت غیر طبیعی خطرناک می‌زند، یک شوک الکتریکی به قلب ارسال می‌کند.
این اغلب به بازگشت قلب به ریتم طبیعی کمک می‌کند.
یک ICD معمولی دارای یک سیم ضربان ساز است که از طریق ورید کاشته می‌شود (ترانس ونوس)
همچنین نوع جدیدتری از ICD وجود دارد که در آن سیم ضربان در زیر پوست (زیر جلدی) کاشته می‌شود.
چرا به ضربان ساز نیاز دارم؟
قلب در واقع پمپی از ماهیچه است که توسط سیگنال‌های الکتریکی کنترل می‌شود.
این سیگنال‌ها ممکن است به دلایل مختلفی مختل شوند، که می‌تواند منجر به تعدادی از بیماری‌های قلبی بالقوه خطرناک شود، مانند:
ضربان قلب غیر طبیعی کُند (برادی کاردی)
ضربان قلب غیر طبیعی سریع (تاکی کاردی)
بلوک قلب (وقتی که قلب شما نامنظم می‌زند زیرا سیگنال‌های الکتریکی که ضربان قلب شما را کنترل می‌کنند به درستی منتقل نمی‌شوند)
ایست قلبی (زمانی که مشکل در سیگنال‌های الکتریکی قلب باعث می‌شود قلب به طور کلی از تپش باز بماند)
درباره اینکه چرا ممکن است به ضربان ساز نیاز داشته باشید بیشتر بخوانید.
ضربان ساز چگونه نصب می‌شود؟
کاشت ضربان ساز یک فرآیند نسبتا ساده است.
معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، به این معنی که شما در طول عمل بیدار خواهید بود.
مولد ضربان معمولاً در زیر پوست نزدیک استخوان ترقوه در سمت چپ قفسه سینه قرار می‌گیرد.
این مولد به سیمی متصل است که از طریق رگ خونی به قلب هدایت می‌شود.
این عمل معمولاً حدود ۱ ساعت طول می‌کشد و اکثر افراد می‌توانند در همان روز یا یک روز پس از جراحی بیمارستان را ترک کنند.
درباره نحوه نصب ضربان ساز (پیس میکر) بیشتر بخوانید.
بعد از جراحی ضربان ساز
باید بتوانید خیلی زود بعد از جراحی به فعالیت‌های فیزیکی عادی خود بازگردید.
به عنوان یک اقدام احتیاطی، معمولاً توصیه می‌شود که از فعالیت‌های شدید به مدت حدود ۴ تا ۶ هفته پس از نصب ضربان ساز خودداری کنید.
پس از آن، باید بتوانید اکثر فعالیت‌ها و ورزش‌ها را انجام دهید.
شما می‌توانید ضربان ساز را احساس کنید، اما به زودی به آن عادت خواهید کرد. ممکن است در ابتدا کمی سنگین به نظر برسد و ممکن است هنگام دراز کشیدن در موقعیت‌های خاص احساس ناراحتی کند.
برای اطمینان از عملکرد صحیح ضربان ساز خود باید به طور مرتب به چکاپ شوید. اکثر ضربان سازها اطلاعاتی در مورد ریتم طبیعی قلب شما ذخیره می‌کنند.
هنگامی که ویزیت‌های پیگیری دارید، پزشک شما می‌تواند این اطلاعات را بازیابی کرده و از آن برای بررسی عملکرد خوب قلب و ضربان ساز شما استفاده کند.
درباره بهبودی پس از جراحی ضربان ساز قلب بیشتر بخوانید.
استفاده از تجهیزات الکتریکی
هر چیزی که میدان الکترومغناطیسی قوی تولید می‌کند، مانند اجاق القایی، می‌تواند با ضربان ساز تداخل داشته باشد.
اما اکثر تجهیزات الکتریکی خانگی معمولی مانند سشوار و اجاق‌های مایکروویو تا زمانی که از آنها در فاصله بیش از ۱۵ سانتی متر از ضربان ساز خود استفاده کنید، مشکلی ایجاد نخواهند کرد.
اگر اجاق القایی دارید، حداقل ۶۰ سانتی متر بین صفحه اجاق و ضربان ساز خود فاصله داشته باشید.
اگر این مشکل ایجاد کرد، ممکن است بخواهید اجاق خود را با چیزی مناسب‌تر جایگزین کنید.
اگر هنگام استفاده از یک وسیله برقی احساس سرگیجه کردید یا ضربان قلب شما تند شد، فقط از آن دور شوید تا ضربان قلب شما به حالت عادی بازگردد.
ایمنی
کاشت ضربان ساز معمولاً یک عمل بسیار ایمن با خطر کم عوارض است.
بزرگترین نگرانی این است که ضربان ساز توانایی کنترل ضربان قلب را از دست بدهد، زیرا یا خراب می‌شود یا سیم از موقعیت صحیح خود خارج می‌شود.
گاهی اوقات می‌توان ضربان ساز را با استفاده از سیگنال‌های بی‌سیم دوباره برنامه‌ریزی کرد.
اما اگر ضربان ساز از جای خود خارج شود ممکن است به جراحی بیشتری نیاز باشد.
درباره خطرات داشتن ضربان ساز بیشتر بخوانید.
جایگزین‌های ضربان ساز
در برخی موارد ممکن است کنترل ضربان قلب غیر طبیعی (آریتمی) بدون نیاز به کاشت ضربان ساز امکان‌پذیر باشد.
به عنوان مثال، فیبریلاسیون دهلیزی را می‌توان گاهی اوقات با دارو یا عملی به نام آبلیشن کاتتری درمان کرد.
اما همه افراد مبتلا به آریتمی را نمی‌توان به این روش درمان کرد و در بسیاری از موارد ضربان ساز بهترین گزینه در نظر گرفته می‌شود.
اگر متخصص قلب شما توصیه به کاشت ضربان ساز کرد، از او بپرسید که چرا فکر می‌کند این بهترین گزینه است و در مورد هرگونه درمان جایگزین ممکن صحبت کنید.
تکنولوژی جدید
یک ضربان ساز جدید و کوچکتر به اندازه یک قرص توسعه یافته است و در حال حاضر در یک کارآزمایی بالینی جهانی در حال آزمایش است.
دستگاه جدید از فناوری بی‌سیم استفاده می‌کند و می‌تواند به طور مستقیم در قلب کاشته شود، تا در آنجا تکانه‌های الکتریکی را از یک الکترود ارسال کند.
این به این م عنی است که نیازی به سیم ضربان‌دار نیست، که از مزایای آن کاهش خطر عفونت و کوتاه‌تر کردن زمان بهبودی مرتبط با کاشت ضربان‌سازهای سنتی است.
چرا انجام می‌شود
بعدی
