چگونه انجام می‌شود؟ - جراحی فتق اینگوینال (مغبنی)
چگونه انجام می‌شود؟
جراحی فتق اینگوینال (مغبنی) را می‌توان به صورت جراحی باز یا جراحی لاپاراسکوپی (سوراخ کلید) انجام داد.
بیمارستان دستورالعمل‌هایی را در مورد زمان قطع مصرف غذا و نوشیدنی قبل از عمل به شما می‌دهد.
عمل معمولا حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد و معمولاً می‌توانید همان روز به خانه بروید.
برخی از افراد در صورتی که مشکلات پزشکی دیگری داشته باشند یا به تنهایی زندگی کنند، یک شب در بیمارستان می‌مانند.
درباره بهبودی پس از جراحی فتق اینگوینال بیشتر بخوانید
جراحی باز
ترمیم فتق اینگوینال (مغبنی) باز اغلب تحت بی‌حسی موضعی یا بی‌حسی منطقه‌ای که به ستون فقرات تزریق می‌شود، انجام می‌شود.
این بدان معناست که شما در طول عمل بیدار خواهید بود، اما ناحیه تحت عمل بی‌حس می‌شود، بنابراین هیچ دردی را تجربه نخواهید کرد.
گاهی از بیهوشی عمومی استفاده می شود. این بدان معناست که شما در طول عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نخواهید کرد.
هنگامی که داروی بی حسی اثر کرد، جراح یک برش روی فتق ایجاد می‌کند. طول این برش معمولاً حدود ۶ تا ۸ سانتی متر است.
سپس جراح توده بافت چربی یا حلقه روده را به شکم شما برمی‌گرداند.
تکه‌ای مش (توری) در دیواره شکم، در نقطه ضعف محل بیرون زدگی فتق، برای تقویت آن قرار داده می‌شود.
پس از اتمام ترمیم، پوست شما با بخیه بسته می‌شود. این بخیه‌ها معمولاً طی چند روز پس از عمل خود به خود حل می‌شوند.
اگر فتق گیر کرده باشد (خفه شده باشد) و بخشی از روده آسیب دیده باشد، ممکن است لازم باشد بخش آسیب دیده برداشته شده و دو انتهای سالم روده دوباره به هم وصل شوند.
این یک عمل جراحی بزرگتر است و ممکن است نیاز باشد مدت بیشتری در بیمارستان بمانید.
جراحی لاپاراسکوپی (سوراخ کلید)
برای جراحی فتق اینگوینال به روش سوراخ کلید٬ استفاده از بیهوشی عمومی می‌شود، بنابراین در طول عمل خواب خواهید بود.
در طول جراحی سوراخ کلید، جراح معمولاً به جای یک برش بزرگ، سه برش کوچک در شکم شما ایجاد می‌کند.
یک لوله نازک حاوی یک منبع نور و یک دوربین (لاپاراسکوپ) از طریق یکی از این برش‌ها وارد می شود تا جراح بتواند داخل شکم شما را ببیند.
ابزارهای جراحی از طریق برش‌های دیگر وارد می‌شوند تا جراح بتواند فتق را به جای خود بازگرداند.
۲ نوع جراحی سوراخ کلید وجود دارد.
ترانس شکمی پیش صفاقی (TAPP)
در طی عمل جراحی ترانس شکمی، ابزارها از طریق دیواره عضلانی شکم و پوشش روی اندام‌های شما (صفاق) وارد می‌شوند.
لایه‌ای از صفاق روی فتق کنار زده می‌شود و تکه‌ای از مش با منگنه یا چسب به ناحیه ضعیف شده در دیواره شکم شما چسبانده می‌شود تا آن را تقویت کند.
کاملا خارج صفاقی (TEP)
عمل جراحی کاملا خارج صفاقی٬ جدیدترین تکنیک سوراخ کلید است و شامل ترمیم فتق٬ بدون ورود به حفره صفاق است.
پس از اتمام ترمیم، برش‌های روی پوست شما با بخیه یا چسب جراحی بسته می‌شوند.
کدام تکنیک بهترین است؟
گفته می‌شود که هم جراحی سوراخ کلید و هم جراحی باز برای فتق ایمن هستند و به خوبی کار می‌کنند.
با جراحی سوراخ کلید، معمولاً درد کمتری بعد از عمل وجود دارد زیرا بریدگی‌ها کوچکتر هستند. همچنین آسیب کمتری به عضلات وارد می‌شود و بریدگی‌های کوچک را می‌توان با چسب بست.
جراحی سوراخ کلید در این افراد زمان بهبودی سریع‌تری دارد:
افرادی که قبلا درمان شده‌اند و فتق دوباره برگشته است (فتق راجعه)
افرادی که در هر دو طرف به طور همزمان (فتق دو طرفه) فتق دارند
اما خطر عوارض جدی، مانند آسیب دیدن تصادفی روده توسط جراح، در جراحی سوراخ کلید نسبت به جراحی باز بیشتر است.
خطر بازگشت فتق شما پس از هر دو عمل مشابه است.
قبل از تصمیم‌گیری در مورد مناسب‌ترین درمان، در مورد مزایا و معایب جراحی سوراخ کلید و جراحی باز با جراح خود صحبت کنید.
تصمیم گیری برای استفاده از کدام تکنیک
انتخاب روش برای ترمیم فتق اینگوینال تا حد زیادی به موارد زیر بستگی دارد:
سلامت عمومی شما - افراد مسن یا افراد با سلامت ضعیف ممکن است برای انجام ایمن بیهوشی عمومی بسیار ضعیف یا ناتوان باشند، بنابراین ممکن است جراحی باز تحت بیهوشی موضعی توصیه شود.
تجربه جراح شما - جراحی باز شایع‌تر از جراحی سوراخ کلید است، بنابراین همه جراحان تجربه کافی در تکنیک‌های سوراخ کلید ندارند.
انجمن فتق بریتانیا توصیه می‌کند از روش باز برای ترمیم اکثر فتق‌های اولیه یک طرفه (آنهایی که برای اولین بار فقط در یک طرف ظاهر می‌شوند) استفاده شود.
تکنیک‌های سوراخ کلید معمولاً برای فتق‌های عود کننده یا دو طرفه توصیه می‌شود.
بهبودی
بعدی
جراحی فتق اینگوینال
قبلی