درمان - هیدرونفروز
درمان
درمان هیدرونفروز به علت ایجاد این وضعیت و شدت آن بستگی دارد.
در بزرگسالان، اهداف درمان عبارتند از:
برطرف کردن تجمع ادرار و کاهش فشار روی کلیه‌ها
پیشگیری از آسیب دائمی به کلیه‌ها
درمان علت زمینه‌ای
اکثر افراد مبتلا به هیدرونفروز، عملی به نام کاتتریزاسیون ادراری (سوند‌گذاری ادراری) را برای تخلیه ادرار از کلیه‌های خود انجام می‌دهند.
با توجه به علت زمینه‌ای، ممکن است پس از تخلیه ادرار٬ برای اصلاح مشکل به دارو یا جراحی نیاز باشد.
اگر این وضعیت شدید باشد یا باعث مشکلاتی مانند عفونت دستگاه ادراری (UTI) شود، ممکن است بلافاصله پس از تشخیص درمان شوید.
در مواردی با شدت کمتر، ممکن است به تأخیر انداختن درمان برای یک دوره کوتاه بی‌خطر باشد.
تخلیه ادرار
اولین مرحله در درمان هیدرونفروز٬ تخلیه ادرار از کلیه است.
این کار به کاهش درد و پیشگیری از آسیب بیشتر به کلیه‌ها کمک خواهد کرد.
برای این کار، ممکن است یک لوله نازک به نام کاتتر از طریق مجرای ادرار وارد مثانه شود. یا ممکن است کاتتر مستقیماً از طریق یک برش کوچک در شکم وارد مثانه شود. به این کاتتر سوپراپوبیک می‌گویند
درباره کاتتریزاسیون ادرار (سوند ادراری) اطلاعات کسب کنید.
در موارد معدودی که یکی از کلیه‌ها به شدت آسیب دیده است، ممکن است بهتر باشد کلیه آسیب دیده برداشته شود.
بیشتر افراد با یک کلیه سالم به طور معمول می‌توانند به زندگی خود ادامه دهند و این موضوع معمولاً تأثیر قابل توجهی بر سلامت یا سبک زندگی شما نخواهد گذاشت.
درمان علت زمینه‌ای
پس از کاهش فشار بر روی کلیه‌ها، ممکن است نیاز به درمان علت ایجاد تجمع ادرار باشد.
برخی از علل ممکن و درمان‌های آن‌ها به شرح زیر است:
سنگ‌های کلیه را می‌توان در حین عمل برداشت یا با استفاده از امواج صوتی شکست - درباره درمان سنگ کلیه بیشتر بخوانید
بزرگ شدن پروستات را می‌توان با دارو یا جراحی برای برداشتن مقداری از پروستات درمان کرد - درباره درمان بزرگی پروستات بیشتر بخوانید.
باریک شدن حالب (لوله ای که از کلیه به مثانه می‌رود) را می‌توان با قرار دادن یک لوله پلاستیکی یا فلزی توخالی به نام استنت درمان کرد که به ادرار اجازه می‌دهد از بخش باریک شده عبور کند - این کار معمولاً بدون نیاز به برش‌های پوستی انجام می‌شود.
سرطانی که باعث هیدرونفروز می‌شود ممکن است با استفاده از شیمی درمانی، رادیوتراپی یا جراحی برای برداشتن بافت سرطانی درمان شود.
اگر هیدرونفروز به دلیل بارداری باشد، معمولاً نیازی به درمان خاصی نیست، زیرا وضعیت پس از چند هفته از زایمان برطرف می‌شود.
در این مدت، ممکن است به طور منظم از سوند برای تخلیه ادرار از کلیه‌ها استفاده شود.
در صورت درد یا ابتلا به عفونت دستگاه ادراری، می‌توان مسکن و آنتی بیوتیک نیز تجویز کرد.
درمان هیدرونفروز قبل از تولد در نوزادان
اکثر نوزادانی که قبل از تولد با هیدرونفروز پیش از تولد (ANH) تشخیص داده می‌شوند، نیازی به درمان ندارند زیرا این وضعیت قبل از تولد یا در عرض چند ماه پس از تولد بهبود می‌یابد.
معمولاً هیچ خطری برای شما یا فرزندتان وجود ندارد، بنابراین نیازی به شروع زایمان زودهنگام نخواهد بود.
پ س از تولد، ممکن است نوزاد شما مورد بررسی قرار گیرد تا مشکلات واضحی مانند کلیه‌های متورم بررسی شود، اما معمولاً می‌توانید نوزاد را با خود به خانه ببرید.
ممکن است لازم باشد نوزاد شما در طی چند هفته آینده برای انجام برخی اسکن‌ها به بیمارستان برگردد تا بررسی شود که مشکلی وجود ندارد.
این اسکن‌ها ممکن است شامل این موارد باشند:
سونوگرافی - وقتی که امواج صوتی برای ایجاد تصو یری از کلیه‌های نوزاد شما استفاده می‌شود
میکتوریتینگ سیستواورتروگرام (MCUG) - در این روش، لوله‌ای نازک برای عبور نوع خاصی از مایع که در اشعه ایکس به وضوح نمایش داده می‌شود، به مثانه نوزاد وارد می‌شود و یک سری عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می‌شود.
اسکن دیمرکاپتوسوکسینیک اسید (DMSA) یا اسکن MAG-3 - که در آن ماده‌ای به نوزاد شما تزریق می‌شود که روی دستگاه خاصی به نام دوربین گاما نشان داده می‌شود. سپس از دوربین برای گرفتن عکس از کلیه‌های توزاد شما استفاده می‌شود
در اکثر نوزادان، هیدرونفروز قبل از تولد (هیدرونفروز آنتناتال)٬ با افزایش سن بهتر می‌شود. اما تا زمانی که اسکن‌ها نشان دهند دیگر مشکلی وجود ندارد، ممکن است لازم باشد تا بچه شما آنتی بیوتیک مصرف کند تا خطر ابتلا به عفونت دستگاه ادراری کاهش یابد.
این به این دلیل است که ادرار داخل کلیه می‌تواند او را در برابر عفونت آسیب پذیرتر کند.
اگر هیدرونفروز آنتناتال به طور خود به خود بهبود نیافت، ممکن است بچه شما نیاز به ادامه مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها داشته باشد. معمولاً نیازی به جراحی نیست.
تشخیص
قبلی