Hidradenitis suppurativa
هیدرآدنیت چرکی
هیدرآدنیت چرکی یک بیماری پوستی دردناک و طولانی مدت است که باعث آبسه‌های پوستی و ایجاد زخم روی پوست می‌شود.
علت دقیق هیدرآدنیت چرکی یا آکنه معکوس ناشناخته است، اما این بیماری در نزدیکی فولیکول‌های مو که غدد عرق وجود دارند رخ می‌دهد و معمولاً در نواحی کشاله ران، باسن، سینه‌ها و زیر بغل دیده می‌شود.
به دلایلی که هنوز ناشناخته است، این بیماری در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد. تصور می‌شود حدود ۱ نفر از هر ۱۰۰ نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علائم
علائم هیدرآدنیت چرکی از خفیف تا شدید متغیر است.
این بیماری باعث ایجاد ترکیبی از توده‌های شبیه جوش، جوش‌های سرسیاه، کیست‌ها، زخم‌ها و کانال‌هایی در پوست می‌شود که از آنها چرک نشت می‌کند.
آکنه معکوس معمولاً با جوش‌های سرسیاه، جوش‌های پر از چرک و توده‌های سفت به اندازه نخود که در یک ناحیه ایجاد می‌شوند، شروع می‌شود. توده‌ها یا ناپدید می‌شوند یا بعد از چند ساعت یا چند روز پاره شده و چرک نشت می‌کنند.
سپس معمولاً توده‌های جدیدی در ناحیه‌ای نزدیک ایجاد می‌شوند. اگر این توده‌ها با دارو کنترل نشوند، ممکن است توده‌های بزرگ‌تری تشکیل شده و گسترش یابند. کانال‌های باریکی به نام سینوس‌ها نیز در زیر پوست شکل می‌گیرند که روی سطح پوست شکسته و چرک نشت می‌کنند.
هیدرآدنیت چرکی می‌تواند بسیار دردناک باشد. توده‌ها در این نواحی روی پوست ایجاد می‌شوند:
اطراف کشاله ران و اندام تناسلی
زیر بغل
روی باسن و اطراف مقعد
زیر پستان‌ها
توده‌ها همچنین ممکن است در پشت گردن، اطراف کمر و داخل ران‌ها ظاهر شوند.
برخی از توده‌ها ممکن است با باکتری‌ها عفونی شوند و باعث عفونت ثانویه شوند که نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.
بسیاری از افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی دچار سینوس پیلونیدال نیز می‌شوند که یک سوراخ کوچک یا «تونل» در شکاف باسن است.
چه چیزی باعث هیدرآدنیت چرکی می‌شود؟
علت دقیق هیدرآدنیت چرکی مشخص نیست، اما این توده‌ها به دلیل مسدود شدن فولیکول‌های مو ایجاد می‌شوند.
سیگار کشیدن و چاقی هر دو به شدت با هیدرآدنیت چرکی مرتبط هستند و اگر چاق باشید و/یا سیگار بکشید علائم شما بدتر خواهد شد.
هیدرآدنیت چرکی معمولا در حوالی بلوغ شروع می‌شود، اما ممکن است در هر سنی پس از بلوغ نیز رخ دهد.
این موضوع ممکن است نشان دهد که هورمون‌های جنسی نقشی در این بیماری ایفا می‌کنند. بسیاری از افرادی که دچار این عارضه هستند٬ دچار آکنه و رشد موی بیش از حد (هیرسوتیسم) نیز هستند.
در موارد نادر، هیدرآدنیت چرکی ممکن است با بیماری کرون مرتبط باشد، به ویژه اگر در اطراف ناحیه کشاله ران و پوست نزدیک مقعد ایجاد شود. بیماری کرون یک بیماری طولانی‌مدت است که باعث التهاب پوشش دستگاه گوارش می‌شود.
حدود ۱ مورد از هر ۳ مورد هیدرآدنیت چرکی، در اعضای یک خانواده دیده می‌شود. این عارضه واگیردار نیست و ارتباطی با بهداشت ضعیف ندارد.
تشخیص هیدرآدنیت چرکی
هی چ آزمایش قطعی برای کمک به تشخیص هیدرآدنیت چرکی وجود ندارد.
پزشک عمومی مناطق آسیب‌دیده پوست را بررسی می‌کند و ممکن است از یک منطقه عفونی نمونه‌برداری کند. این می‌تواند برای تشخیص مفید باشد. چون دلیل این عارضه معمولا باکتری‌هایی که باعث عفونت پوست می‌شوند٬ نیست.
هیدرآدنیت چرکی ممکن است با آکنه یا موهای زیر‌‌پوستی اشتباه گرفته شود.
درمان هیدرآدنیت چرکی
هیدرآدنیت چرکی یک عارضه مادام العمر که مدام باز می‌گردد و اغلب به سختی قابل کنترل است. اگرچه علائم ممکن است با درمان بهبود یابند یا در نهایت متوقف شوند.
تشخیص زودهنگام این عارضه برای جلوگیری از بدتر شدن آن بسیار مهم است.
در مراحل اولیه ممکن است با دارو کنترل شود. در موارد شدید یا مداوم ممکن است نیاز به جراحی باشد.
آنتی بیوتیک‌ها
اگر هیدرآدنیت چرکی باعث ایجاد توده‌های دردناک، ملتهب و حاوی چرک شود، اگر آزمایش نشان دهد که عفونت باکتریایی دارید، ممکن است یک دوره ۱ یا ۲ هفته‌ای آنتی‌بیوتیک برای شما تجویز شود.
اگر عفونت باکتریایی وجود نداشته باشد، ممکن است از دوزهای پایین آنتی بیوتیک برای جلوگیری از التهاب استفاده شود. حداقل ۳ ماه طول می‌کشد تا این دوره طولانی‌تر آنتی‌بیوتیک، باعث کاهش تعداد توده‌ها شوند.
ممکن است آنتی بیوتیک به صورت کرم (موضعی) یا قرص، کپسول یا مایع به شما داده شود. انواع آنتی‌بیوتیک‌هایی که ممکن است تجویز شوند شامل لیم‌سایکلین، داکسی سایکلین، اریترومایسین یا کلاریترومایسین هستند.
در موارد شدید هیدرآدنیت چرکی، ترکیب کلیندامایسین و ریفامپیسین می‌تواند موثر باشد.
آنتی‌سپتیک‌ها
محلول‌های آنتی‌سپتیک، مانند کلرهگزیدین ۴٪ که روزانه بر روی نواحی مبتلا استفاده می‌شوند، اغلب به همراه درمان‌های دیگر تجویز می‌شوند.
رتینوئیدها
رتینوئیدها، مانند آسیترتین، داروهایی بر پایه ویتامین A هستند که می‌توانند به برخی از افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی کمک کنند.
رتینوئیدها همیشه توسط متخصصین پوست تجویز می‌شوند. این داروها باید با احتیاط مصرف شوند و در دوران بارداری قابل استفاده نیستند. همچنین مهم است که تا ۳ سال پس از قطع درمان از بارداری جلوگیری شود، بنابراین معمولاً برای افرادی که امکان بارداری دارند، تجویز نمی‌شوند.
داروهای ضد بارداری
اگر هیدرآدنیت چرکی قبل از پریود تشدید شود، ممکن است از مصرف داروهای ضدبارداری خوراکی بهره‌مند شوید.
درمان‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی
در موارد شدید هیدرآدنیت چرکی، درمان‌هایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، مانند آدالیموماب یا اینفلیکسیماب می‌توانند مفید باشند.
با این حال، با توجه به خطرات مرتبط با سرکوب سیستم ایمنی، این درمان‌ها معمولاً تنها توسط متخصص پوست و در صورتی که درمان‌های دیگر کارساز نباشند، تجویز می‌شوند.
درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانند اینفلیکسیماب و آدالیموماب به صورت آمپول یا انفوزیون در فواصل زمانی منظم، یا در خانه و یا در بیمارستان انجام می‌شوند.
استروئیدها
در موارد نادر، ممکن است برای کاهش التهاب شدید پوست، استروئیدهایی مانند پردنیزولون تجویز شوند. استروئیدها می‌توانند به صورت کرم‌های پوستی، قرص‌ها یا تزریق مستقیم به پوست مبتلا مصرف شوند.
عوارض جانبی احتمالی استروئیدها شامل افزایش وزن، اختلالات خواب و تغییرات خلق و خو هستند.
درباره کرم‌های استروئیدی (کورتیکواستروئیدهای موضعی)، قرص‌های استروئیدی و آمپول استروئید بیشتر بخوانید.
عمل جراحی
در مواردی که هیدرآدنیت چرکی با دارو قابل کنترل نباشد، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.
توصیه‌های مربوط به سبک زندگی
اگر به هیدرآدنیت چرکی مبتلا هستید باید:
اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید٬ وزن کم کنید
اگر سیگار می‌کشید سیگار را ترک کنید
از محلول‌های آنتی‌سپتیک یا صابون‌های آنتی‌سپتیک استفاده کنید - این ممکن است در کنار سایر درمان‌ها تجویز شود.
یک پارچه گرم روی برآمدگی‌ها بگذارید تا به تخلیه چرک کمک کند
لباس‌های گشاد بپوشید
از تراشیدن پوست مبتلا خودداری کنید
چشم انداز
اگرچه هیدرآدنیت چرکی ممکن است سال‌ها ادامه یابد، اما اگر زود تشخیص داده شود، می‌توان با درمان علائم را بهبود بخشید.
با این حال، این عارضه می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره یک فرد داشته باشد. نیاز به تعویض مکرر پانسمان‌ها و زندگی با درد و ناراحتی مداوم ناشی از علائم ممکن است بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد و به افسردگی منجر شود.
اگر برای‌تان مشکل است که با این شرایط کنار بیایید، با پزشک عمومی صحبت کنید.