Hepatitis B
B هپاتیت
هپاتیت B یک عفونت کبدی است که از طریق خون، منی و مایعات واژن منتقل می‌شود. اگر در معرض خطر بالایی هستید یا به کشوری سفر می‌کنید که این بیماری در آن رایج‌تر است، واکسنی برای محافظت وجود دارد.
این عفونت معمولاً فقط چند ماه طول می‌کشد، اما برخی افراد ممکن است به هپاتیت B طولانی‌مدت مبتلا شوند.
چگونه می‌توانید به هپاتیت B مبتلا شوید
هپاتیت B توسط ویروسی ایجاد می‌شود که از طریق خون، مایع منی و مایعات واژن منتقل می‌شود.
شما می‌توانید از طریق موارد زیر به هپاتیت B مبتلا شوید:
داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی بدون استفاده از کاندوم یا دیافراگم
تزریق مواد مخدر با استفاده از سوزن‌های مشترک
آسیب دیدن توسط سوزن‌های استفاده شده
انجام تاتو یا پیرسینگ با تجهیزات غیر استریل
دریافت خون در کشورهایی که خون را برای هپاتیت B بررسی نمی‌کنند. در بسیاری از کشورها خون‌های اهدایی برای هپاتیت B بررسی می‌شوند
اگر باردار هستید و به هپاتیت B مبتلا هستید، ممکن است این بیماری را در دوران بارداری یا هنگام تولد به نوزاد خود منتقل کنید.
مناطق با خطر بالاتر
خطر ابتلا به هپاتیت B در برخی از نقاط جهان بیشتر است، از جمله:
آفریقا
آسیا
بخش‌هایی از خاورمیانه
بخش‌هایی از آمریکای جنوبی و اروپای شرقی
چگونه از هپاتیت B پیشگیری کنیم؟
واکسیناسیون هپاتیت B
واکسیناسیون بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت B است. در بسیاری از کشورها، واکسن هپاتیت B به عنوان بخشی از واکسن چندگانه به نوزادان داده می‌شود.
نوزادانی که از مادران مبتلا به هپاتیت B متولد می‌شوند، برای کاهش خطر ابتلا به این عفونت، واکسن‌های اضافی در زمان تولد، ۴ هفتگی و ۱ سالگی دریافت می‌کنند.
بزرگسالان فقط در صورتی نیاز به واکسن هپاتیت B دارند که در معرض خطر بالایی باشند، به عنوان مثال:
شما به کشوری با ریسک بالا سفر می‌کنید
شما به بیماری‌های کبدی یا کلیوی مبتلا هستید
دچار اچ آی وی هستید
شغل‌تان شما را در معرض خطر عفونت قرار می‌دهد – برای مثال، شما در بخش بهداشت و درمان یا در زندان کار می‌کنید
اگر شغل‌تان شما را در معرض خطر قرار می‌دهد، کارفرمای‌تان باید واکسیناسیون شما را ترتیب دهد.
اگر به کشور دیگری سفر می کنید، قبل از رفتن از یک کلینیک مسافرتی، پزشک عمومی، پرستار یا داروساز راهنمایی بگیرید.
در وب سایت TravelHealthPro برای کشوری که به آن سفر می‌کنید، توصیه‌های بهداشتی دریافت کنید (وبسایت به زبان انگلیسی است)
راه‌های دیگر برای کاهش خطر
برای کمک به محافظت از خ ود در برابر هپاتیت B، همچنین باید:
هنگام داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی از کاندوم استفاده کنید
از به اشتراک گذاشتن تیغ‌ها، مسواک‌ها و سوزن‌ها با دیگران خودداری کنید
بررسی کنید که آیا هپاتیت B دارید یا خیر
علائم عفونت هپاتیت B عبارتند از:
تب
خستگی
درد در بالای شکم
حالت تهوع و استفراغ
تکه‌های پوست برجسته که ممکن است خارش داشته باشد (کهیر)
زرد شدن پوست و سفیدی چشم (یرقان)
عفونت معمولاً ۱ تا ۳ ماه طول می‌کشد و اکثر افراد یا هیچ علامتی ندارند یا علائم خفیفی دارند. اگر عفونت بیش از ۶ ماه طول بکشد، هپاتیت B مزمن نامیده می‌شود.
به پزشک عمومی مراجعه کنید اگر: |
|
درمان‌های هپاتیت B
هپاتیت B معمولاً بدون نیاز به درمان خود به خود برطرف می‌شود. ممکن است داروهایی برای کمک به کنترل علائم، مانند مسکن‌ها یا داروهایی برای کاهش احساس تهوع به شما پیشنهاد شود.
پزشک عمومی شما را به یک متخصص کبد ارجاع می‌دهد تا بررسی کند که کبد شما چگونه عمل می‌کند.
اگر هپاتیت B بیش از ۶ ماه طول بکشد، به آن هپاتیت B مزمن گفته می‌شود.
این نوع هپاتیت معمولاً با داروهای ضد ویروسی و داروهایی برای کمک به کاهش علائمی مانند خارش، درد و تهوع درمان می‌شود. همچنین شما نیاز به مراجعه منظم به متخصص کبد خواهید داشت.
زندگی با هپاتیت B
علاوه بر درمان‌های پزشکی، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش علائم و جلوگیری از گسترش عفونت به دیگران انجام دهید:
انجام دهید |
✅ استراحت کنید و مایعات کافی بنوشید ✅ مسکن‌هایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن مصرف کنید - از پزشک خود درباره مقدار مناسب استامینوفن که می‌توانید مصرف کنید، مشورت بگیرید زیرا ممکن است نتوانید دوز معمول را مصرف کنید ✅ اتاق خود را به خوبی تهویه کنید، لباس‌های گشاد بپوشید و در صورت خارش، از دوش و حمام گرم خودداری کنید |
انجام ندهید |
❌ الکل مصرف نکنید ❌ بدون کاندوم رابطه جنسی نداشته باشید ❌ تیغ‌ها، مسواک‌ها یا سوزن‌ها را با دیگران به اشتراک نگذارید |
عوارض هپاتیت B
بیشتر افراد بعد از ابتلا به هپاتیت B هیچ مشکلی دائمی ندارند.
اگر درمان نشود، هپاتیت B مزمن می‌تواند باعث آسیب کبدی (سیروز) و افزایش خطر ابتلا به سرطان کبد شود.
مهم است که هر دارویی را که برای شما تجویز شده است مصرف کنید و برای اطمینان از عملکرد صحیح کبدتان به طور منظم معاینه شوید.