هپاتیت

هپاتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب کبد استفاده می‌شود. معمولاً نتیجه یک عفونت ویروسی یا آسیب کبدی ناشی از نوشیدن الکل است.

انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد. برخی از انواع بدون هیچ مشکل جدی برطرف می‌شوند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند طولانی مدت (مزمن) باشند و باعث ایجاد زخم شدن کبد (سیروز)، از دست دادن عملکرد کبد و در برخی موارد سرطان کبد شوند.

علائم هپاتیت

هپاتیت کوتاه مدت (حاد) اغلب علائم قابل توجهی ندارد، بنابراین ممکن است متوجه نباشید که به آن مبتلا هستید.

اگر علائم ظاهر شوند، می‌توانند شامل این موارد باشند:

• درد عضلات و مفاصل

• تب

• حالت تهوع و استفراغ 

• احساس خستگی دائمی و غیرعادی

• احساس احساس ناخوشی عمومی

• از دست دادن اشتها

• درد شکم

• ادرار تیره

• مدفوع کم رنگ و خاکستری رنگ

• خارش پوست

• زردی چشم و پوست (یرقان)

اگر هر گونه علائم مداوم یا آزاردهنده‌ای دارید که فکر می‌کنید ممکن است ناشی از هپاتیت باشد، به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.

هپاتیت طولانی مدت (مزمن) نیز ممکن است تا زمانی که کبد به درستی کار نکند (نارسایی کبد) علائم واضحی نداشته باشد و فقط در طول آزمایش خون مشخص شود.

در مراحل بعدی می‌تواند باعث زردی، تورم در پاها، مچ پا و پاها، گیجی و خون در مدفوع یا استفراغ شود.

هپاتیت A

هپاتیت A توسط ویروس هپاتیت A ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً با مصرف غذا و نوشیدنی آلوده به مدفوع یک فرد آلوده دریافت می‌شود و در کشورهایی که بهداشت ضعیف است شایع‌تر است.

هپاتیت A معمولا در عرض چند ماه برطرف می‌شود، اگرچه گاهی اوقات می‌تواند شَدید و حتی تهدید کننده زندگی باشد.

هیچ درمان خاصی برای آن وجود ندارد، به جز تسکین علائمی مانند درد، حالت تهوع و خارش.

واکسیناسیون علیه هپاتیت A توصیه می‌شود اگر:

• در معرض خطر عفونت یا عواقب شدید عفونت هستید

• در حال سفر به منطقه‌ای هستید که ویروس در آنجا شایع است، مانند شبه قاره هند، آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی، شرق دور و شرق اروپا.

درباره هپاتیت A بیشتر بدانید

هپاتیت B

هپاتیت B توسط ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود که از طریق خون فرد آلوده منتقل می‌شود.

این یک عفونت شایع در سراسر جهان است و معمولاً از زنان باردار آلوده به نوزادان آنها یا از طریق تماس کودک به کودک منتقل می‌شود.

همچنین می‌تواند از طریق رابطه جنسی محافظت نشده و تزریق مواد مخدر انتقال یابد.

این بیماری بیشتر افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که در دوران کودکی در مناطقی از جهان که این عفونت شایع‌تر است، مانند جنوب شرقی آسیا و آفریقای زیر صحرایی، آلوده شده‌اند.

بیشتر بزرگسالانی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند٬ می‌توانند با ویروس مبارزه کنند و در عرض چند ماه به طور کامل از عفونت خلاص شوند.

اما بیشتر افرادی که در دوران کودکی مبتلا می‌شوند، دچار عفونت بلندمدت می‌شوند. این وضعیت به عنوان هپاتیت B مزمن شناخته می‌شود و می‌تواند به سیروز و سرطان کبد منجر شود. از داروی ضد ویروس می‌توان برای درمان آن استفاده کرد.

واکسیناسیون علیه هپاتیت B برای افرادی که در گروه‌های پرخطر قرار دارند توصیه می‌شود، مانند:

• کارکنان بهداشت و درمان

• افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند

• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند

• کودکانی که از مادران مبتلا به هپاتیت B به دنیا آمده‌اند

• افرادی که به مناطقی از جهان که این عفونت شایع‌تر است سفر می‌کنند

در بسیاری از کشورها واکسیناسیون هپاتیت B نیز بخشی از برنامه ایمن‌سازی معمول است تا همه کودکان بتوانند از محافظت در برابر این ویروس بهره‌مند شوند.

درباره هپاتیت B بیشتر بدانید

هپاتیت C

هپاتیت C توسط ویروس هپاتیت C ایجاد می‌شود.

این بیماری معمولاً از طریق تماس خون به خون با فرد آلوده منتقل می‌شود.

بیشتر از طریق سوزن‌های مشترکی که برای تزریق مواد مخدر استفاده می‌شود، سرایت می‌کند.

همچنین اقدامات بهداشتی ضعیف و تزریقات پزشکی ناامن نیز از راه‌های اصلی‌ انتقال این بیماری هستند.

هپاتیت C اغلب علائم قابل توجهی ایجاد نمی‌کند، یا فقط علائمی شبیه به آنفولانزا دارد، بنابراین بسیاری از افراد نمی‌دانند که آلوده شده‌اند.

برخی از افراد قادر به مبارزه با عفونت بوده و از ویروس رهایی می‌یابند. در موارد دیگر، ویروس برای سال‌ها در بدن باقی می‌ماند.

این وضعیت به عنوان هپاتیت C مزمن شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به سیروز و نارسایی کبد شود.

هپاتیت C مزمن می‌تواند با داروهای ضد ویروسی بسیار مؤثر درمان شود، اما در حال حاضر واکسنی برای آن وجود ندارد.

در مورد هپاتیت C بیشتر بدانید

هپاتیت D

هپاتیت D توسط ویروس هپاتیت D ایجاد می‌شود. این ویروس تنها افراد مبتلا به هپاتیت B را تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا برای بقای خود در بدن به ویروس هپاتیت B نیاز دارد.

هپاتیت D معمولاً از طریق تماس خون به خون یا تماس جنسی منتقل می‌شود.

عفونت طولانی‌مدت با هپاتیت D و هپاتیت B می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات جدی مانند سیروز و سرطان کبد را افزایش دهد.

واکسنی مخصوص هپاتیت D وجود ندارد، اما واکسن هپاتیت B می‌تواند از شما در برابر این ویروس محافظت کند.

هپاتیت E

هپاتیت E توسط ویروس هپاتیت E ایجاد می‌شود. تعداد موارد این بیماری در سال‌های اخیر افزایش یافته است

این ویروس عمدتاً با مصرف گوشت خوک خام یا نیم‌پز یا احشاء داخلی حیوانات مرتبط است، اما همچنین با گوشت گراز وحشی، گوشت گوزن و صدف نیز ارتباط دارد.

هپاتیت E عموماً یک عفونت خفیف و کوتاه‌مدت است که نیازی به درمان ندارد، اما می‌تواند در برخی افراد، مانند کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، جدی باشد.

واکسن برای هپاتیت E وجود ندارد. هنگام سفر به مناطقی از جهان با بهداشت ضعیف که هپاتیت E اپیدمیک ممکن است شایع باشد، می‌توانید با رعایت اصول بهداشتی مواد غذایی و آب، خطر ابتلا به آن را کاهش دهید.

هپاتیت الکلی

هپاتیت الکلی نوعی هپاتیت است که به دلیل مصرف بیش از حد الکل در طول سال‌های طولانی ایجاد می‌شود.

این عارضه در خیلی از کشورها رایج است و بسیاری از مردم متوجه نیستند که به آن مبتلا هستند.

این به این دلیل است که معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند، اگرچه ممکن است در برخی افراد به طور ناگهانی باعث زردی (یرقان) و نارسایی کبد شود.

قطع مصرف الکل معمولاً به کبد اجازه می‌دهد تا بهبود یابد، اما اگر به مصرف الکل به طور مفرط ادامه دهید، خطر ابتلا به سیروز، نارسایی کبد یا سرطان کبد وجود دارد.

برای کاهش خطر ابتلا به هپاتیت الکلی، باید مصرف الکل را کنترل کنید. 

توصیه می‌شود که به طور منظم بیش از ۱۴ واحد الکل در هفته مصرف نکنید.

درباره بیماری کبدی مرتبط با الکل و خطرات سلامتی مرتبط با الکل بیشتر بخوانید.

هپاتیت خود ایمنی

هپاتیت خودایمنی یک علت نادر از هپاتیت طولانی‌مدت است که در آن سیستم ایمنی به کبد حمله می‌کند و به آن آسیب می رساند.

در نهایت، کبد ممکن است تا حدی آسیب ببیند که نتواند به درستی کار کند.

درمان هپاتیت خودایمنی شامل داروهای بسیار مؤثری است که سیستم ایمنی را سرکوب کرده و التهاب را کاهش می‌دهد.

علت دقیق هپاتیت خودایمنی مشخص نیست و معلوم نیست که آیا می‌توان از آن پیشگیری کرد یا خیر.