درمان - حمله قلبی
گزینه‌های درمانی برای حمله قلبی به این بستگی دارد که آیا دچار انفارکتوس میوکارد با قطعه ST بالا رفته شده باشید، یا نوع دیگری از سندرم حاد کرونری (NSTEMI یا آنژین ناپایدار).
انفارکتوس میوکارد با قطعه ST بالا رفته - معروف به (STEMI)
انفارکتوس میوکارد با قطعه ST بالا رفته - معروف به (STEMI) نیاز به ارزیابی و درمان اورژانسی دارد. مهم است که بعد از یک حمله STEMI به سرعت تحت درمان قرار بگیرید تا آسیب به قلب شما به حداقل برسد.
اگر علائم حمله قلبی دارید و نوار قلب نشان می‌دهد که دچار STEMI شده‌اید، برای انجام درمان جهت باز کردن عروق کرونر خود تحت ارزیابی قرار خواهید گرفت.
درمان مورد استفاده به زمان شروع علائم شما و اینکه چقدر زود می‌توانید به درمان دسترسی پیدا کنید٬ بستگی دارد.
اگر علائم شما در ۱۲ ساعت گذشته شروع شده باشد - معمولاً به شما آنژیوگرافی عروق کرونر و مداخله اولیه عروق کرونر از راه پوست (PCI اولیه) پیشنهاد می‌شود.
اگر علائم شما در ۱۲ ساعت گذشته شروع شده است اما نمی‌توانید به سرعت به مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) دسترسی پیدا کنید - به شما داروهایی برای تجزیه لخته‌های خون پیشنهاد می‌شود.
اگر علائم شما بیش از ۱۲ ساعت پیش شروع شده باشد - ممکن است با توجه به علائم شما، یک روش درمانی متفاوت به شما پیشنهاد شود. بهترین دوره درمان پس از آنژیوگرافی تصمیم گیری می‌شود و ممکن است شامل دارو، PCI یا جراحی بای پس باشد.
اگر مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) برای شما مناسب نیست - ممکن است ترکیبی از داروها برای جلوگیری از لخته شدن خون به شما پیشنهاد شود که داروهای ضد پلاکت نامیده می‌شوند.
مداخله اولیه کرونری از راه پوست (PCI اولیه)
مداخله اولیه کرونری از راه پوست (PCI اولیه) یک درمان اورژانسی برای STEMI است. این روشی است برای گشاد کردن شریان‌های کرونری مسدود شده. گاهی اوقات آنژیوپلاستی عروق کرونر نامیده می‌شود.
ابتدا آنژیوگرافی عروق کرونری برای بررسی مناسب بودن شما برای مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) انجام می‌شود.
همچنین ممکن است داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین با دوز کم برای جلوگیری از تشکیل لخته‌های بیشتر به شما داده شود.
ممکن است لازم باشد بعد از PCI برای مدتی مصرف دارو را ادامه دهید.
یا آنژیوپلاستی عروق کرونر یا PCI یک روش بالقوه پیچیده است که به پرسنل و تجهیزات متخصص نیاز دارد و همه بیمارستان‌ها امکانات لازم را ندارند.
این بدان معناست که شما باید فوراً با آمبولانس به یکی از مراکز تخصصی (مراکز حمله قلبی) برده شوید.
در طی آنژیوپلاستی عروق کرونر، یک لوله نازک با یک بالون به شکل سوسیس در انتهای آن (به نام کاتتر) وارد رگ خونی در کشاله ران یا بازوی شما می‌شود. کاتتر با استفاده از یک سیم راهنمای ظریف که توسط اشعه ایکس هدایت می‌شود، با عبور از رگ‌های خونی به قلب شما می‌رود.
هنگامی که کاتتر در قسمت تنگ شده عروق کرونر شما قرار گرفت، بادکنک برای باز کردن آن باد می‌شود. معمولاً برای کمک به باز نگه داشتن آن یک توری فلزی انعطاف پذیر (استنت) داخل شریان قرار داده می‌شود.
داروهایی برای تجزیه و پیشگیری از لخته شدن خون
داروهایی برای شکستن لخته‌های خون
اگر نمی‌توانید فوراً با مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) درمان شوید، داروهایی برای از بین بردن لخته‌های خون به شما داده می‌شود که به عنوان ترومبولیتیک یا فیبرینولیتیک شناخته می‌شوند. اینها معمولاً به صورت تزریقی تجویز می‌شوند.
ترومبولیتیک‌ها یا فیبرینولیتیک‌ها ماده‌ای به نام فیبرین را هدف قرار داده و از بین می‌برند. فیبرین پروتئین سختی است که مانع از عبور خون از شریان کرونر می‌شود.
ممکن است پ س از تثبیت وضعیت یا در صورت عدم موفقیت ترومبولیز، همچنان به آنژیوگرافی عروق کرونر و PCI نیاز داشته باشید.
داروهایی برای جلوگیری از لخته شدن خون
اگر مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) برای شما مناسب نیست، ممکن است با دو نوع داروی ضد پلاکت (معمولا آسپرین و یک داروی دیگر) درمان شوید.
این داروها باعث می‌شوند خون در رگ‌های شما راحت تر جریان یابد. این یعنی احتمال لخته شدن خون شما کمتر می‌شود.
مصرف هر دو داروی ضد پلاکتی معمولاً تا ۱۲ ماه ضروری است.
پیوند بای پس عروق کرونر
اگر آناتومی شریان‌های شما با حالت طبیعی متفاوت باشد، ممکن است آنژیوپلاستی کرونر یا مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) از نظر فنی امکان پذیر نباشد. این ممکن است در صورت وجود تعداد زیادی ناحیه تنگ در شریان‌های شما یا وجود شاخه‌های زیادی از شریان‌های شما که مسدود هستند، اتفاق بیفتد.
در چنین شرایطی، ممکن است یک عمل جایگزین، که به عنوان پیوند عروق کرونر (CABG) شناخته می‌شود، در نظر گرفته شود.
پیوند عروق کرونر شامل گرفتن رگ خونی از قسمت دیگری از بدن شما (معمولاً قفسه سینه، پا یا بازو) و اتصال آن به شریان کرونر در بالا و پایین ناحیه تنگ یا مسدود است. این رگ خونی جدید به عنوان پیوند شناخته می‌شود.
این پیوند، باعث می‌شود خون قسمت‌های تنگ یا مسدود شده در شریان‌های اصلی را دور بزند. این باعث بهبود جریان خون و اکسیژن رسانی به قلب شما می‌شود.
درمان انفارکتوس میوکارد بدون قطعه ST بالا رفته (NSTEMI) و آنژین ناپایدار
اگر نوار قلب نشان دهد که شما NSTEMI یا آنژین ناپایدار دارید، معمولاً داروهایی برای جلوگیری از لخته شدن خون از جمله آسپرین و سایر داروها توصیه می‌شود.
در برخی موارد، پس از درمان اولیه با این داروها، ممکن است درمان بیشتر با آنژیوپلاستی عروق کرونر یا پیوند بای پس عروق کرونر (CABG) توصیه شود.
ممکن است لازم باشد داروهای رقیق کننده خون تا ۱۲ ماه مصرف شود.
بهبودی
بعدی
تشخیص
قبلی