بهبودی - حمله قلبی
بهبودی پس از حمله قلبی می تواند چندین ماه طول بکشد، و بسیار مهم است که در توانبخشی خود عجله نکنید.
با توجه به سیستم بهداشت و درمان محل زندگی شما٬ به احتمال فراوان در طول دوره بهبودی، از طیف وسیعی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی کمک و حمایت دریافت خواهید کرد، که ممکن است شامل این افراد باشند:
پرستاران
فیزیوتراپیست‌ها
متخصصان تغذیه
داروسازان
متخصصان ورزش
این متخصصان مراقبت های بهداشتی از نظر جسمی و روحی از شما حمایت می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که بهبودی شما به طور ایمن و مناسب انجام می‌شود.
روند بهب ودی معمولاً به صورت مرحله ای اتفاق می‌افتد، از بیمارستان شروع می‌شود، جایی که وضعیت شما به دقت تحت نظر است و نیازهای فردی شما برای آینده قابل ارزیابی است.
پس از ترخیص از بیمارستان، می‌توانید بهبودی خود را در منزل ادامه دهید.
دو هدف مهم روند بهبودی عبارتند از:
به تدریج آمادگی جسمانی خود را برای از سرگیری فعالیت‌های عادی (به نام توانبخشی قلبی) بازیابی کنید
خطر ابتلا به حمله قلبی دیگری را کاهش دهید
توانبخشی قلبی
برنامه توانبخشی قلبی شما از زمانی که در بیمارستان هستید آغاز می‌شود.
همچنین باید ظرف ۱۰ روز پس از خروج از بیمارستان یک جلسه دیگر داشته باشید.
یکی از اعضای تیم توانبخشی قلب شما را در بیمارستان ملاقات می‌کند و اطلاعات دقیقی در مورد موارد زیر ارائه می‌دهد:
وضعیت سلامتی شما و اینکه چگونه حمله قلبی ممکن است بر آن تأثیر گ ذاشته باشد
نوع درمانی که دریافت کردید
هنگام خروج از بیمارستان به چه داروهایی نیاز خواهید داشت
تصور می‌شود چه عوامل خطر خاصی در ایجاد حمله قلبی شما نقش داشته است
برای مقابله با این عوامل خطر چه تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید
ورزش
پس از بازگشت به خانه، معمولاً توصیه می‌شود که استراحت کنید و فقط فعالیت‌های سبک انجام دهید، مانند چند بار در روز بالا و پایین رفتن از پله‌ها یا پیاده‌روی کوتاه.
به تدریج میزان فعالیت خود را در طول چند هفته افزایش دهید. سرعت انجام این کار به وضعیت قلب شما و سلامت عمومی شما بستگی دارد.
تیم مراقبتی شما می‌تواند در مورد برنامه‌ای برای افزایش سطح فعالیت شما، توصیه‌‌های دقیق‌تری ارائه دهد.
برنامه توانبخشی شما با توجه به سن و توانایی شما باید شامل طیف وسی عی از تمرینات مختلف باشد.
بیشتر تمرینات هوازی خواهند بود. این تمرینات برای تقویت قلب، بهبود گردش خون و کاهش فشار خون طراحی شده‌اند.
نمونه‌هایی از تمرینات هوازی عبارتند از: دوچرخه سواری، دویدن روی تردمیل و شنا.
بازگشت به کار
اکثر افراد می‌توانند پس از حمله قلبی به سر کار خود بازگردند، اما سرعت آن به سلامت شما، وضعیت قلب شما و نوع کاری که انجام می‌دهید بستگی دارد.
تیم مراقبتی شما پیش بینی دقیق تری از مدت زمانی که طول می‌کشد تا بتوانید به سر کار خود بازگردید، ارائه خواهد کرد.
ارتباط جنسی
به گفته بنیاد قلب بریتانیا، معمولاً زمانی که احساس می‌کنید به اندازه کافی خوب هستید، می‌توانید رابطه جنسی را دوباره شروع کنید، که معمولاً حدود ۴ تا ۶ هفته پس از حمله قلبی است.
رابطه جنسی باعث افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی دیگری نمی‌شود.
به دنبال حمله قلبی، برخی از مردان دچار اختلال نعوظ می‌شوند که ممکن است رابطه جنسی را دشوار کند. این بیشتر به دلیل اضطراب و استرس عاطفی مرتبط با حمله قلبی است.
به ندرت، اختلال نعوظ یکی از عوارض جانبی یک داروی قلبی به نام مسدود کننده‌های بتا است.
اگر دچار اختلال نعوظ شده‌اید، با پزشک عمومی صحبت کنید. ایشان ممکن است بتوانند دارو تجویز کنند یا توصیه‌هایی ارائه دهند. به عنوان مثال، ممکن است داروهایی مانند سیلدنافیل برای شما تجویز شود که جریان خون را به آلت تناسلی تحریک می‌کند و نعوظ را آسان تر می‌کند. اما این درمان‌ها ممکن است برای همه مناسب نباشد.
رانندگی
بر اساس قانون بسیاری از کشورها٬ اگر با ماشین یا موتورسیکلت رانندگی می‌کنید و دچار حمله قلبی می‌شوید، لازم نیست به اداره راهنمایی و رانندگی محلی اطلاع دهید
بسیاری از افراد اکنون می‌توانند ۱ هفته پس از حمله قلبی به رانندگی بازگردند، به شرطی که هیچ بیماری یا عارضه دیگری نداشته باشید که شما را از رانندگی منع کند.
اما در برخی موارد ممکن است لازم باشد به مدت ۴ هفته رانندگی را متوقف کنید.
پزشک یا تیم توانبخشی شما باید به شما توصیه کنند که بعد از حمله قلبی چقدر باید قبل از رانندگی صبر کنید.
برخی کشورها رانندگان وسایل نقلیه باربری بزرگ یا وسیله نقلیه حمل مسافر را ملزم می‌کنند که، در صورت داشتن حمله قلبی به اداره راهنمایی و رانندگی آنجا اطلاع دهند.
می‌توانید برای کسب اطلاع و جزئیات بیشتر با آن ها تماس بگیرید.
افسردگی
حمله قلبی می‌تواند ترسناک و آسیب زا باشد و طبیعی است که بعد از آن احساس اضطراب داشته باشید.
برای بسیاری از افراد، استرس‌های عاطفی می‌تواند باعث شود تا چند هفته پس از بازگشت از بیمارستان به خانه احساس افسردگی کرده و گریه کنند.
اگر احساس افسردگی ادامه داشت، با پزشک عمومی صحبت کنید، زی را ممکن است نوع جدی تری از افسردگی داشته باشید.
بسیار مهم است که به دنبال مشاوره باشید زیرا انواع جدی افسردگی اغلب بدون درمان بهبود نمی‌یابند.
وضعیت عاطفی شما همچنین می‌تواند بر بهبودی جسمی شما تأثیر منفی بگذارد.
کاهش خطر
کاهش خطر ابتلا به حمله قلبی دیگر مستلزم ایجاد تغییرات در سبک زندگی و مصرف طولانی مدت داروهای مختلف است. برای اطلاعات بیشتر به پیشگیری از حملات قلبی مراجعه کنید.
داروها
در حال حاضر ۴ نوع دارو به طور گسترده برای کاهش خطر حمله قلبی استفاده می‌شود:
مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE).
ضد پلاکت
مسدود کننده‌های بتا
استاتین‌ها
مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)
مهارکننده‌های ACE اغلب برای کاهش فشار خون استفاده می‌شوند، زیرا عملکرد برخی از هورمون‌هایی که به تنظیم فشار خون کمک می‌کنند را مسدود می‌کنند.
این دارو با جلوگیری از عملکرد این هورمون‌ها به کاهش میزان آب در خون و همچنین گشاد شدن عروق شما کمک می‌کند که هر دو باعث کاهش فشار خون می‌شوند.
مهارکننده‌های ACE می‌توانند باعث کاهش خون‌رسانی به کلیه‌ها شوند که این امر می‌تواند کارایی آنها را کاهش دهد. این بدان معنی است که قبل از شروع مصرف مهارکننده‌های ACE، ممکن است آزمایش خون و ادرار انجام شود تا مطمئن شوید که هیچ مشکلی از قبل در کلیه‌های شما وجود ندارد.
در صورت ادامه مصرف مهارکننده‌های ACE ممکن است نیاز به آزمایش خون و ادرار منظم باشد. این معمولا یک بار در سال است، اما اگر علائمی از مشکلات کلیوی وجود داشته باشد، ممکن است بیشتر انجام شود.
عوارض جانبی مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
سرگیجه
خستگی یا ضعف
سردرد
سرفه خشک و مداوم
هنگامی که مصرف مهارکننده‌های ACE را شروع می‌کنید، به طور منظم تحت نظر قرار خواهید گرفت. دوز مصرفی می‌تواند تنظیم شود تا زمانی که مقدار مناسب برای شما پیدا شود.
در صورت مصرف مهارکننده‌های ACE همراه با سایر داروها، از جمله داروهای بدون نسخه، ممکن است عوارض جانبی غیر قابل پیش بینی ایجاد شود.
اگر از مهارکننده ACE استفاده می‌کنید، قبل از مصرف هر داروی دیگری با پزشک عمومی یا داروساز مشورت کنید.
معمولاً توصیه می‌شود مصرف مهارکننده‌های ACE را بلافاصله پس از حمله قلبی شروع کنید و در بیشتر موارد، مصرف آنها را به طور نامحدود ادامه دهید.
برخی از افراد نمی‌‌توانند مهارکننده‌های ACE مصرف کنند. در این صورت، ممکن است داروی مرتبط دیگری به نام مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) به عنوان جایگزین تجویز شود.
ضد پلاکت‌ها
ضد پلاکت‌ها داروهایی هستند که به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می‌کنند. آنها با کاهش «چسبندگی» پلاکت‌ها عمل می‌کنند. پلاکت‌ها ذرات ریز موجود در خون هستند و به لخته شدن آن کمک می‌کنند.
معمولاً توصیه می‌شود آسپرین با دوز کم مصرف کنید که خاصیت رقیق کنندگی خون دارد.
همچنین احتمالاً داروهای ضد پلاکت دیگری مانند کلوپیدوگرل، پراسوگرل یا تیکاگرلور به شما داده می‌شود.
در صورت حساسیت به آسپرین نیز می‌توان از کلوپیدوگرل استفاده کرد.
عوارض جانبی ضد پلاکت ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
اگر عوارض جانبی آزاردهنده ای از آسپرین یا سایر داروهای ضد پلاکت را تجربه کردید، باید برای مشاوره با پزشک عمومی تماس بگیرید.
درمان با ضد پلاکت‌ها معمولا بلافاصله پس از حمله قلبی شروع می‌شود.
معمولاً تا ۱۲ ماه از داروهای ضد پلاکت استفاده خواهید کرد.
اما معمولاً توصیه می‌شود که آسپرین با دوز کم را به طور نامحدود مصرف کنید.
مصرف داروها را به طور ناگهانی قطع نکنید، زیرا این کار می‌تواند خطر ابتلا به حمله قلبی دیگری را افزایش دهد.
داروهای ضد پلاکت می‌توانند خطر خونریزی را افزایش دهند.
همچنین ممکن است گاهی اوقات داروی رقیق کننده خون دیگری به نام وارفارین برای شما تجویز شود که خطر خونریزی را بیشتر می کند.
در صورت مشاهده هر یک از عوارض جانبی زیر، به دنبال فوریت‌های پزشکی باشید:
مشاهده خون در ادرار یا مدفوع
مدفوع سیاه رنگ
کبودی شدید
خونریزی بینی که بیش از ۱۰ دقیقه طول بکشد
سرفه خونی
سردردهای غیر معمول
خونریزی شدید یا افزایش خونریزی در دوران قاعدگی یا هر خونریزی دیگری از واژن
همچنین در موارد زیر باید فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید:
درگیر شدن در ضربه شدید (حادثه)
دچار آسیب سر شدن
عدم توانایی در قطع خونریزی
مسدود کننده‌های بتا (بتابلوکرها)
مسدود کننده‌های بتا نوعی دارو هستند که برای محافظت از قلب در برابر آسیب بیشتر بعد از حمله قلبی استفاده می‌شوند.
آنها به آرامش عضلات قلب کمک می‌کنند تا ضربان قلب آهسته تر شود و فشار خون کاهش یابد که هر دو این موارد فشار روی قلب شما را کاهش می‌دهد.
معمولاً توصیه می‌شود به محض تثبیت وضعیت خود، درمان با مسدودکننده‌های بتا را شروع کنید و مصرف آنها را به طور نامحدود ادامه دهید.
عوارض جانبی رایج مسدودکننده‌های بتا عبارتند از:
خستگی
سردی دست و پا
ضربان قلب آهسته
اسهال
احساس تهوع
مشکل در خوابیدن یا کابوس شبانه
ناتوانی در به دست آوردن یا حفظ نعوظ ( اختلال نعوظ، یا ناتوانی جنسی)
اگر عوارض جانبی آزاردهنده ای از مسدود کننده‌های بتا را تجربه کردید، باید برای مشاوره با پزشک عمومی تماس بگیرید.
مسدود کننده‌های بتا همچنین می‌توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند و عوارض جانبی احتمالی ایجاد کنند.
قبل از مصرف هر گونه داروی دیگر، از جمله داروهای بدون نسخه، همراه با مسدودکننده های بتا، با پزشک عمومی یا داروساز مشورت کنید.
استاتین‌ها
استاتین‌ها نوعی دارو هستند که برای کاهش کلسترول خون استفاده می‌شوند.
این امر به جلوگیری از تجمع بیشتر چربی در عروق کرونر شما کمک می‌کند و باید خطر ابتلا به حمله قلبی دیگری را کاهش دهد.
استاتین‌ها اثر آنزیمی در کبد به نام HMG-CoA ردوکتاز را که برای ساخت کلسترول استفاده می‌شود، مسدود می‌کنند.
استاتین‌ها گاهی اوقات عوارض جانبی خفیفی دارند، از جمله:
اسهال
سردرد
درد شکم
گاهی اوقات، استاتین‌ها می‌توانند باعث درد، ضعف و حساسیت عضلانی شوند.
در صورت مشاهده این علائم با پزشک عمومی تماس بگیرید، زیرا ممکن است نیاز به تنظیم دوز مصرفی شما باشد.
استاتین‌ها می‌توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند و معمولاً توصیه می‌شود از آب گریپ فروت خودد اری کنید.
معمولاً توصیه می‌شود که استاتین‌ها را به طور نامحدود مصرف کنید.
دریافت کمک
هر کسی که دچار حمله قلبی می‌شود با مشکلات و چالش‌های متفاوتی روبرو خواهد شد و هرگونه راهنمایی یا توصیه‌ای که دریافت می‌کنید بر اساس نیازهای شما تنظیم می شود.
با توجه به محل زندگی شما٬ گروه‌های محلی پشتیبانی قلبی بسیاری وجود دارد که می‌توانید با افرادی که تجربه مشابهی را تجربه کرده اند ملاقات کنید.
عوارض
بعدی
درمان
قبلی