درمان - فیستول مقعدی
درمان
اغلب برای درمان فیستول مقعدی عمل جراحی مورد نیاز است زیرا معمولاً خود به خود بهبود نمی‌یابند.
روش‌های جراحی مختلفی وجود دارد. بهترین گزینه برای شما بستگی به محل فیستول شما دارد و اینکه آیا این فیستول یک کانال واحد است یا در جهت‌های مختلف منشعب میشود.
گاهی اوقات ممکن است برای تعیین بهترین درمان به معاینه اولیه ناحیه٬ تحت بیهوشی عمومی (جایی که شما خواب هستید) نیاز داشته باشید.
جراح در مورد گزینه‌های موجود و اینکه کدام یک را برای شما مناسب‌تر می‌داند با شما صحبت خواهد کرد.
جراحی برای فیستول مقعدی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام میشود. در بسیاری از موارد، پس از آن نیازی نیست که شب را در بیمارستان بگذرانید.
هدف از جراحی٬ التیام فیستول و جلوگیری از آسیب رساندن به عضلات اسفنکتر (حل قه عضلات باز و بسته کننده مقعد) است. آسیب به عضلات اسفنکتر به طور بالقوه می‌تواند منجر به از دست دادن کنترل روده (بی‌اختیاری روده) شود.
گزینه‌های اصلی جراحی در اینجا شرح داده شده است.
فیستولوتومی
رایج‌ترین نوع جراحی برای فیستول‌های مقعدی، فیستولوتومی است. در این جراحی٬ یک برش در امتداد کل طول فیستول ایجاد میشود تا باز شده و سپس به صورت یک اسکار (جای زخم) صاف بهبود یابد.
فیستولوتومی موثرترین درمان برای بسیاری از فیستول‌های مقعدی است. اما معمولاً فقط برای فیستول‌هایی مناسب است که از بخش زیادی از عضلات اسفنکتر عبور نمی‌کنند. زیرا خطر بی‌اختیاری در این موارد کمتر است.
اگر جراح مجبور باشد قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد را در طول عمل قطع کند، تمام تلاش خود را برای کاهش خطر بی‌اختیاری انجام می‌دهد.
در مواردی که خطر بی اختیاری بیش از حد بالا در نظر گرفته شود، ممکن است روش دیگری به جای آن توصیه شود.
تکنیک‌های سیتون (Seton)
اگر فیستول شما از بخش قابل توجهی از عضله اسفنکتر مقعد عبور کند، جراح ممکن است در ابتدا قرار دادن سیتون را توصیه کند.
سیتون یک تکه نخ جراحی است که برای چند هفته در فیستول باقی می‌ماند تا آن را باز نگه دارد.
این باعث تخلیه آن شده و به التیام آن کمک می‌کند، در حالی که نیازی به برش عضلات اسفنکتر نیست.
سیتونهای شل به فیستول‌ها امکان تخلیه می‌دهند، اما آنها را درمان قطعی نمی‌کنند. برای درمان قطعی فیستول، ممکن است از سیتونهای محکم‌تر استفاده شود که به تدریج فیستول را قطع کنند.
ممکن است برای این کار نیاز به چندین عمل جراحی باشد که جراح می‌تواند با شما در مورد آنها صحبت کند.
همچنین ممکن است جراح پیشنهاد کند که چندین عمل فیستولوتومی انجام دهد، و هر بار به دقت بخش کوچکی از فیستول را باز کند، یا یک درمان متفاوت انجام دهد.
عمل فلپ پیشرفته
اگر فیستول شما از عضلات اسفنکتر مقعد عبور کند و انجام فیستولوتومی خطر بالایی برای ایجاد بی اختیاری داشته باشد، ممکن است عمل فلپ پیشرفته در نظر گرفته شود.
«فلپ» به تکه‌ای از بافت گفته میشود که به‌طور جزئی جدا شده و سپس برای پوشاندن نقص یا زخم جابه‌جا میشود، در حالی که منبع خون‌رسانی اصلی خود را حفظ می‌کند.
در عمل فلپ پیشرفته فیستول بریده یا تراشیده شده و سوراخ باقیمانده در نقطه‌ای که وارد روده میشود با یک فلپ پوشانده میشود.
این فلپ از بافت داخل رکتوم، که آخرین قسمت روده است گرفته میشود.
میزان موفقیت این عمل کمتر از فیستولوتومی است، اما در این عمل نیازی به برش عضلات اسفنکتر مقعد نیست.
روش LIFT
عمل بستن مجرای فیستول بین اسفنکتریک (LIFT) یک درمان برای فیستول‌هایی است که از عضلات اسفنکتر مقعدی عبور می‌کنند. در این حالت انجام فیستولوتومی بسیار خطرناک خواهد بود.
در طول درمان، برشی در پوست بالای فیستول ایجاد میشود و عضلات اسفنکتر از هم جدا می‌شوند. سپس فیستول در هر دو انتها مهر و موم شده و باز میشود تا به‌صورت تخت قرار بگیرد.
این روش تا کنون نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است، اما تنها چند سال است که مورد استفاده قرار گرفته، بنابراین تحقیقات بیشتری برای تعیین میزان کارایی آن در کوتاه‌مدت و بلندمدت نیاز است.
ابلیشن (فرسایش) آندوسکوپی
ابلیشن آندوسکوپی زمانی است که یک آندوسکوپ (لوله‌ای بلند و نازک با یک دوربین کوچک در انتهای آن) در فیستول قرار می‌گیرد.
سپس یک الکترود از داخل آندوسکوپ عبور داده میشود و برای مهر و موم کردن فیستول استفاده میشود.
ابلیشن آندوسکوپی به خوبی کار می‌کند و نگرانی جدی در مورد ایمنی آن وجود ندارد.
جراحی لیزر
درمان با لیزر شامل استفاده از یک پرتو لیزر کوچک برای مهر و موم کردن فیستول است.
ابهاماتی در مورد چگونگی عملکرد آن وجود دارد، اما هیچ نگرانی ایمنی عمده‌ای وجود ندارد.
چسب فیبرین
درمان با چسب فیبرین در حال حاضر تنها گزینه غیر جراحی برای فیستول‌های مقعدی است.
این درمان٬ شامل تزریق چسب به داخل فیستول توسط جراح است. این کار تحت بیهوشی عمومی انجام میشود. چسب به مهر و موم کردن فیستول کمک کرده و باعث بهبود آن میشود.
به طور کلی برای فیستول‌های ساده نسبت به فیستولوتومی کمتر موثر است و نتایج ممکن است ماندگار نباشد. اما ممکن است برای فیستول‌هایی که از عضلات اسفنکتر مقعد عبور می‌کنند گزینه مناسبی باشد زیرا نیازی به برش ندارند.
پلاگ بیوپروتز
گزینه دیگر قرار دادن پلاگ پروتز زیستی (بیوپروتز) است.
این یک پلاگ مخروطی شکل است که از بافت حیوانی ساخته شده است و برای مسدود کردن دهانه داخلی فیستول استفاده میشود.
این روش برای مسدود کردن فیستول مقعدی خوب عمل می‌کند و هیچ نگرانی جدی در مورد ایمنی آن وجود ندارد.
خطرات جراحی فیستول مقعدی
مانند هر نوع درمان ، درمان فیستول مقعدی با خطرات زیادی همراه است.
خطرات اصلی عبارتند از:
عفونت - ممکن است نیاز به یک دوره آنتی بیوتیک داشته باشد و موارد شدید ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشد
عود فیستول - گاهی اوقات فیستول علیرغم جراحی ممکن است دوباره برگردد
بی‌اختیاری روده - این یک خطر بالقوه برای اکثر انواع درمان فیستول مقعدی است، اگرچه بی اختیاری شدید نادر است و تمام تلاش‌ها برای جلوگیری از آن انجام خواهد شد
سطح خطر به چیزهایی مانند محل فیستول شما و روش خاصی که انجام می‌دهید بستگی دارد.
در مورد خطرات احتمالی روشی که توصیه می‌کنند با جراح صحبت کنید.
فیستول مقعدی
قبلی