عفونت کلیه
عفونت کلیه یک بیماری دردناک و ناخوشایند است که معمولاً توسط سیستیت ایجاد می‌شود. سیستیت یک عفونت شایع مثانه است.
اکثر افراد مبتلا به سیستیت، دچار عفونت کلیه نمی‌شوند، اما گاهی اوقات باکتری‌ها می‌توانند از مثانه به سمت یکی یا هر دو کلیه حرکت کنند.
اگر عفونت کلیه به طور مستقیم با آنتی بیوتیک درمان شود، عوارض جدی ایجاد نمی‌کند، اگرچه احساس ناخوشی زیادی خواهید کرد.
اگر عفونت کلیه درمان نشود، می‌تواند بدتر شود و گاهی اوقات باعث آسیب دائمی کلیه شود.
علائم عفونت کلیه
علائم عفونت کلیه اغلب طی چند ساعت ظاهر می‌شود.
شما ممکن است احساس تب، لرز، حالت تهوع و درد در پشت یا پهلو داشته باشید.
علاوه بر احساس ناخوشی به این شکل، ممکن است علائم عفونت دستگاه ادراری (UTI) مانند سیستیت را نیز داشته باشید.
از جمله:
نیاز به ادرار کردن به طور ناگهانی یا بیشتر از حد معمول
درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن
ادرار بدبو یا کدر
خون در ادرار
به پزشک عمومی مراجعه کنید اگر: |
اگر فکر می‌کنید بچه شما ممکن است عفونت کلیه داشته باشد، فوراً به پزشک عمومی مراجعه کنید. اگر نمی‌توانید از پزشک عمومی وقت بگیرید و به فوریت‌های پزشکی نیاز دارید به نزدیک‌ترین اورژانس مراجعه کنید. |
تشخیص عفونت کلیه
برای بررسی اینکه آیا عفونت کلیه دارید، پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی اخیر شما سوال خواهد کرد.
پزشک برای بررسی عفونت دستگاه ادراری (UTI)٬ آزمایش ادرار تجویز می‌کند.
اگر مردی هستید که دچار عفونت ادراری هستید، پزشک عمومی شما را به طور مستقیم برای بررسی بیشتر به یک متخصص (اورولوژیست) ارجاع می‌دهد.
درمان عفونت کلیه
اکثر عفونت‌های کلیه برای جلوگیری از آسیب رساندن عفونت به کلیه‌ها یا سرایت آن به جریان خون، نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک دارند.
شما همچنین ممکن است به مسکن نیاز داشته باشید.
اگر به ویژه در برابر اثرات عفونت آسیب پذیر هستید (برای مثال، اگر بیماری طولانی‌مدت دارید یا باردار هستید)، ممکن است در بیمارستان بستری شده و با آنتی بیوتیک از طریق سرم درمان شوید.
اکثر افرادی که به سرعت تشخیص داده شده و با آنتی بیوتیک درمان می‌شوند، پس از حدود ۲ هفته بهتر می‌شوند.
افراد مسن یا افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای ممکن است برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز داشته باشند.
علل عفونت کلیه
عفونت کلیه معمولاً زمانی اتفاق می افتد که باکتری، اغلب نوعی باکتری به نام ای.کولی (E. coli)، وارد لوله‌ای می‌شود که ادرار را از بدن شما (مجرای ادرار) خارج می‌کند.
این باکتری‌ها به مثانه شما سفر کرده و باعث سیستیت می‌شوند و سپس به سمت بالا به کلیه‌های شما می‌روند.
باکتری ای.کولی (E. coli) به طور معمول در روده شما زندگی می‌کند و در آنجا هیچ آسیبی ایجاد نمی‌کند.
این باکتری می‌تواند در حین رابطه جنسی از مقعد به اندام تناسلی منتقل شود یا در صورت عدم دقت در پاک کردن مقعد پس از استفاده از توالت انتقال یابد.
عفونت کلیه گاهی اوقات می‌تواند بدون عفونت مثانه ایجاد شود. به عنوان مثال، این ممکن است رخ دهد اگر سنگ کلیه داشته باشید یا دیابت یا سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید.
چه کسی در معرض خطر است؟
عفونت کلیه در هر سنی ممکن است رخ دهد و در زنان بسیار شایع تر است.
این به دلیل کوتاه‌تر بودن مجرای ادرار در زنان است که باعث می‌شود رسیدن باکتری به کلیه‌ها راحت‌تر شود.
زنان جوان بیشتر در معرض خطر هستند زیرا معمولا فعالیت جنسی بیشتری دارند و رابطه جنسی مکرر احتمال ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد.
جلوگیری از عفونت کلیه
بهترین راه برای جلوگیری از عفونت کلیه این است که مثانه و مجرای ادرار خود را عاری از باکتری‌ها نگه دارید. عمل به این توصیه‌ها می‌تواند به شما کمک کند:
مایعات فراوان بنوشید (آب ساده بهترین است)
به محض احساس نیاز به دفع ادرار، به دستشویی بروید. ادرار خود را نگه ندارید
بعد از رابطه جنسی به توالت بروید
پس از مدفوع کردن، مقعد را بشویید و سپس آن را خشک کنید
هر روز و در صورت امکان قبل از رابطه جنسی، اندام تناسلی خود را بشویید
اگر یبوست دارید آن را درمان کنید - یبوست می‌تواند احتمال ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهد
اگر مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستید از دیافراگم یا کاندوم‌های پوشیده شده با اسپرم کش استفاده نکنید - تصور می‌شود که اسپرم کش می‌تواند خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهد.
اگر مدام دچار عفونت ادراری می‌شوید، پزشک عمومی ممکن است برایتان آنتی‌بیوتیک با دوز کم تجویز کند که به طور مرتب مصرف کنید.
این کار ممکن است به جلوگیری از بازگشت عفونت یا سرایت هرگونه عفونتی به کلیه‌ها کمک کند.
علائم
بعدی
