دژنراسیون کورتیکوبازال
دژنراسیون کورتیکوبازال (CBD) عارضه نادری است که میتواند به تدریج باعث مشکلات حرکتی، گفتاری، حافظه و بلع شود.
اغلب به آن سندرم کورتیکوبازال (CBS) نیز می‌گویند.
دژنراسیون کورتیکوبازال ناشی از افزایش تعداد سلول‌های مغزی است که در طول زمان آسیب می‌بینند یا می‌میرند.
بیشتر موارد دژنراسیون کورتیکوبازال در بزرگسالان بین ۵۰ تا ۷۰ سال ایجاد می‌شود.
علائم دژنراسیون کورتیکوبازال
علائم دژنراسیون کورتیکوبازال با گذشت زمان به تدریج بدتر می‌شود.این علائم بسیار متغیر هستند و بسیاری از افراد فقط تعداد کمی از آنها را تجربه می‌کنند.
علائم میتواند شامل موارد زیر باشد:
مشکل در کنترل اندام خود در یک طرف بدن (دست "بی مصرف")
خشکی عضلات
مشکلات تعادل و هماهنگی
گفتار آهسته و نامفهوم و بریده بریده
علائم زوال عقل، مانند مشکلات حافظه و بینایی
گفتار آهسته و پر زحمت
معمولا در ابتدا یک اندام تحت تاثیر قرار می‌گیرد، سپس به بقیه بدن گسترش می‌یابد. سرعت پیشرفت علائم از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است.
درباره علائم دژنراسیون کورتیکوبازال بیشتر بخوانید.
چه چیزی باعث دژنراسیون کورتیکوبازال می‌شود؟
دژنراسیون کورتیکوبازال زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های مغز در قسمت‌های خاصی از مغز در نتیجه تجمع پروتئینی به نام تاو آسیب می‌بینند.
سطح مغز (قشر) و همچنین قسمت عمیقی از مغز به نام هسته‌های قاعده‌ای تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
تاو به طور طبیعی در مغز رخ می‌دهد و معمولا قبل از آنکه مقدار آن زیاد شود٬ تجزیه می‌شود. این پروتئین٬ در افراد مبتلا به دژنراسیون کورتیکوبازال، به درستی تجزیه نمی‌شود و توده‌های مضر در سلول‌های مغزی ایجاد می‌کند.
دژنراسیون کورتیکوبازال با تغییرات در برخی ژن‌ها مرتبط است، اما این ارتباطات ژنتیکی ضعیف است و خطر ابتلا برای سایر اعضای خانواده بسیار کم است.
تشخیص دژنراسیون کورتیکوبازال
هیچ آزمایش واحدی برای دژنراسیون کورتیکوبازال وجود ندارد. در عوض، تشخیص بر اساس الگوی علائم شما است. پزشک شما سعی خواهد کرد سایر شرایطی که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، مانند بیماری پارکینسون یا سکته مغزی را رد کند.
ممکن است نیاز به اسکن مغز برای بررسی سایر علل احتمالی علائم و همچنین آزمایشاتی برای حافظه، تمرکز و توانایی درک زبان داشته باشید.
معمولاً به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه خواهید کرد.
درباره نحوه تشخیص دژنراسیون کورتیکوبازال بیشتر بخوانید.
درمان دژنراسیون کورتیکوبازال
از آنجایی که فرد مبتلا به دژنراسیون کورتیکوبازال میتواند به روش های مختلفی تحت تأثیر قرار گیرد، درمان و مراقبت به بهترین وجه توسط تیمی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی به صورت مشترک انجام می‌شود. درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دارو - برای بهبود سفتی و اسپاسم عضلانی، خو اب و خلق و خو، درد یا حافظه
فیزیوتراپی - برای کمک به مشکلات حرکتی و تعادلی
گفتار و زبان درمانی - برای کمک به مشکلات ارتباطی و بلع
کاردرمانی - برای بهبود مهارت‌ها و توانایی‌های مورد نیاز برای فعالیت‌های روزانه در خانه
مراقبت تسکینی و برنامه‌ریزی مراقبت‌های پیشرفته
درباره درمان دژنراسیون کورتیکوبازال بیشتر بخوانید.
چشم انداز
در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند بدتر شدن تدریجی دژنراسیون کورتیکوبازال را متوقف کند. ا گرچه درمان‌ها می‌توانند بسیاری از علائم را کاهش دهند.
مراقبت و کمک خوب میتواند به فرد مبتلا به دژنراسیون کورتیکوبازال کمک کند تا مستقل تر باشد و از کیفیت زندگی بهتری برخوردار شود، اما این عارضه در نهایت او را در معرض خطر عوارض جدی قرار می‌دهد.
دژنراسیون کورتیکوبازال معمولاً بسیار آهسته تغییر می‌کند. بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که برنامه‌ریزی برای مراحل بعدی بیماری با پزشکان خود (پزشک عمومی و متخصص) برای تصمیم گیری در مورد اقدامات لازم، مفید است.
مشکل در بلعیدن می تواند باعث خفگی یا ورود غذا یا مایعات به مجاری تنفسی شود. این می تواند منجر به ذات الریه شود که میتواند تهدید کننده زندگی باشد.
در نتیجه این عوارض، میانگین امید به زندگی برای افراد مبتلا به دژنراسیون کورتیکوبازال حدود ۶ تا ۸ سال از زمان شروع علائم است. با این حال، این فقط یک میانگین است و دژنراسیون کورتیکوبازال بسیار متغیر است.
علائم
بعدی
