موارد مصرف - داروهای ضد انعقاد

• بررسی اجمالی

• موارد استفاده

• میزان مصرف

• ملاحظات

• عوارض جانبی

داروهای ضد انعقاد خون در صورتی استفاده می‌شوند که در معرض خطر ابتلا به لخته‌های خونی باشید که می‌توانند به طور بالقوه یک رگ خونی را مسدود کرده و جریان خون را در بدن شما مختل کنند.

این می‌تواند به چندین وضعیت جدی منجر شود، از جمله:

• سکته مغزی - زمانی که لخته خون جریان خون را به مغز شما محدود می‌کند و باعث مرگ سلول‌های مغزی می‌شود و احتمالاً منجر به آسیب دائمی مغز یا مرگ می‌شود.

• حملات ایسکمیک گذرا (TIA) - که به آن «سکته‌های کوچک یا خفیف» نیز گفته می‌شود، علائم مشابه سکته مغزی دارند، اما اثرات آن معمولا کمتر از ۲۴ ساعت طول می‌کشد.

• حملات قلبی - زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون یک رگ خونی که خون را به قلب شما می‌رساند مسدود می‌کند و باعث می‌شود قلب از اکسیژن محروم شود و باعث ایجاد درد در قفسه سینه و گاهی مرگ می‌شود

• ترومبوز ورید عمقی (DVT) - زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در یکی از وریدهای عمقی بدن، معمولاً پاها، تشکیل می‌شود و باعث درد و تورم می‌شود.

• آمبولی ریه - زمانی که یک لخته خون یکی از رگ‌های خونی اطراف ریه‌ها را مسدود می‌کند و خون‌رسانی به ریه‌ها را متوقف می‌کند.

چه کسانی باید داروهای ضد انعقاد خون مصرف کنند؟

اگر پزشک تشخیص دهد که شما در معرض خطر ابتلا به شرایط ذکر شده هستید، ممکن است داروهای ضد انعقاد خون را برای پیشگیری توصیه کند.

این ممکن است به این دلیل باشد که شما:

• در گذشته لخته‌های خون داشته‌اید

• اخیراً تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید که باعث می‌شود در هنگام بهبودی نتوانید زیاد حرکت کنید، مانند تعویض مفصل ران یا تعویض زانو.

• جراحی تعویض دریچه آئورت داشته‌اید - زیرا لخته‌های خون می‌توانند روی سطح دریچه قلب جدید تشکیل شوند.

• دچار فیبریلاسیون دهلیزی شده‌اید - نوعی ضربان قلب نامنظم (آریتمی) که می‌تواند باعث تشکیل لخته‌های خون در قلب شود.

• به وضعیتی دچار شده‌اید که در آن احتمال تشکیل لخته خون بیشتر است (ترومبوفیلی) مانند فاکتور V لیدن

• سندرم آنتی فسفولیپید دارید - که در آن سیستم ایمنی به چربی‌ها و پروتئین‌های موجود در رگ‌های خونی حمله می‌کند و باعث لخته شدن خون می‌شود.

داروهای ضد انعقاد خون گاهی برای درمان لخته‌های خون مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT) یا آمبولی ریه تجویز می‌شوند. این داروها با جلوگیری از بزرگ‌تر شدن لخته‌ها به بدن کمک می‌کنند تا به مرور زمان آنها را جذب کند.

مدت زمانی که باید داروهای ضد انعقاد مصرف کنید به دلیل نیاز آنها بستگی دارد. ممکن است فقط برای مدت کوتاهی پس از تعویض مفصل ران یا زانو به آنها نیاز داشته باشید، اما در صورت داشتن یک بیماری طولانی مدت که خطر لخته شدن خون را افزایش می‌دهد، درمان ممکن است دائمی باشد.