عمل‌های جزئی و جراحی - بی اختیاری ادرار
عمل‌های جزئی و جراحی
اگر درمان‌های غیر جراحی برای بی‌اختیاری ادرار ناموفق یا نامناسب باشد، ممکن است جراحی یا عمل‌های جزئی دیگری توصیه شود.
قبل از تصمیم گیری، در مورد خطرات و مزایای جراحی با یک متخصص، و همچنین هر روش درمانی جایگزین احتمالی، صحبت کنید.
پزشک شما باید سابقه دقیقی از نوع جراحی انجام شده، از جمله هر گونه عارضه‌ای که بعد از جراحی برایتان ایجاد می‌شود، نگه دارد. یک نسخه از این سوابق باید به شما داده شود.
اگر قصد بارداری دارید، این بر گزینه‌های شما تأثیر می‌گذارد. فشار فیزیکی بارداری و زایمان گاهی اوقات می‌تواند باعث شکست درمان‌های جراحی شود.
ممکن است بخواهید صبر کنید تا بعد از بچه‌دار شدن٬ برای جراحی اقدام کنید..
عمل‌های جزئی و جراحی برای بی اختیاری استرسی
کولپو سوسپانسیون
کولپو سوسپانسیون شامل ایجاد برش در قسمت پایین شکم (حفره شکمی)، بلند کردن گردن مثانه و بخیه زدن آن در این موقعیت بلند شد ه است.
در بانوان، کولپو سوسپانسیون می‌تواند به جلوگیری از نشت‌های غیرارادی ناشی از بی‌اختیاری استرسی کمک کند.
دو نوع کولپو سوسپانسیون وجود دارد :
کولپو سوسپانسیون باز - زمانی که جراحی از طریق یک برش بزرگ انجام می‌شود
کولپو سوسپانسیون لاپاراسکوپی (سوراخ کلید) - که در آن جراحی از طریق ۱ یا چند برش کوچک با استفاده از ابزارهای جراحی کوچک انجام می‌شود.
هر دو نوع کولپو سوسپانسیون درمان طولانی مدت موثری برای بی اختیاری استرسی ارائه می‌دهند، اگرچه کولپوسسپانسیون لاپاراسکوپی باید توسط جراح لاپاراسکوپی مجرب انجام شود.
مشکلاتی که ممکن است پس از کولپو سوسپانسیون رخ دهد عبارتند از: مشکل در تخلیه کامل مثانه هنگام ادرار کردن، عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) که مدام عود می‌کنند و ناراحتی در حین رابطه جنسی.
جراحی اسلینگ
جراحی اسلینگ شام ل بریدگی در قسمت تحتانی شکم (شکم) و واژن است تا بتوان یک نوار (Sling) را در اطراف گردن مثانه قرار داد تا آن را سفت کند و از نشت ادرار جلوگیری کند.
نوار (اسلینگ) را می‌توان از بافت‌های زیر تهیه کرد:
بافتی که از قسمت دیگری از بدن شما گرفته شده است (اسلینگ اتولوگ)
بافت اهدایی از شخص دیگری (آلوگرافت اسلینگ)
بافتی که از یک حیوان گرفته شده است (زنوگرافت اسلینگ)، مانند بافت گاو یا خوک
در بسیاری از موارد از اسلینگ اتولوگ استفاده می‌شود. این اسلینگ از بخشی از لایه بافتی که ماهیچه‌های شکم را می‌پوشاند (فاشیای رکتوس) ساخته شده است.
چون اطلاعات بیشتری در مورد ایمنی و اثربخشی طولانی مدت آنها وجود دارد، این نوار‌ها معمولاً ترجیح داده می‌شوند.
عمل اسلینگ می‌تواند عوارض جانبی از جمله مشکلات مداوم یا جدید در ادرار کردن ایجاد کند. در مورد خطر عوارض جانبی با پزشک خود صحبت کنید.
جراحی توری واژن (جراحی نواری)
جراحی توری واژن، عمل جراحی است که طی آن نوار توری مصنوعی برای حمایت از مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از بدن شما خارج می‌کند) در پشت آن قرار می‌گیرد.
جراحی توری واژینال برای بی اختیاری استرسی گاهی اوقات جراحی نواری نامیده می‌شود. مش به طور دائم در بدن باقی می‌ماند.
شما در طول عمل جراحی بیهوش خواهید بود. این جراحی اغلب به صورت سرپایی انجام می‌شود، بنابراین نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارید. برخی از افراد باید یک شب در بیمارستان بستری شوند.
برخی از افراد بعد از عمل جراحی توری دچار عوارض جدی شده‌اند. برخی از این عوارض، اما نه همه آنها، پس از سایر انواع جراحی نیز می‌تواند اتفاق بیفتد.
این عوارض عبارتند از:
درد طولانی مدت
آسیب دائمی عصبی
بی اختیاری ادرار
یبوست
مشکلات جنسی
بیرون زدگی توری از بافت واژن و گاهی اوقات آسیب به اندام‌های مجاور، مانند مثانه یا روده
اگر نگران جراحی توری واژن هستید
اگر قبلا برای بی‌اختیاری ادراری٬ توری یا اسلینگ واژن گذاشته‌اید و فکر می‌کنید دچار عوارض شده‌اید، با پزشک عمومی یا جراح خود صحبت کنید.
اگر هیچ عارضه‌ای ندارید، نیازی به انجام کاری نیست. بسیاری از زنان این نوع جراحی‌ها را بدون هیچ مشکلی پشت سر گذاشته‌اند.
مواد حجم دهنده مجرای ادرار
حجم دهنده مجرای ادرار ماده‌ای است که در زنان (یا افرادی که واژن دارند) که دچار بی‌اختیاری استرسی هستند٬ به دیواره مجرای ادرار تزریق می‌شود.
این کار باعث افزایش اندازه دیواره‌های مجرای ادرار و محکم تر بسته شدن مجرای ادرار می‌شود.
انواع مختلفی از مواد حجم دهنده در دسترس هستند و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد یکی از دیگری مفیدتر باشد.
این روش برای افرادی که واژن دارند، نسبت به درمان‌های جراحی برای بی اختیاری استرسی کم تهاجمی‌تر است، زیرا معمولاً نیاز به هیچ برشی ندارد.
این ماده معمولاً از طریق سیستوسکوپ (دوربین نازکی که وارد مجرای ادرار می‌شود) تزریق می‌شود.
مواد حجم دهنده مجرای ادرار به طور کلی نسبت به سایر روش‌ها کمتر موثر هستند. اثربخشی مواد حجم دهنده مجرای ادرار نیز با گذشت زمان کاهش می‌یابد و ممکن است نیاز به تکرار تزریق داشته باشید.
بسیاری از افراد پس از تزریق ماده حجم دهنده، برای مدت کوتاهی هنگام دفع ادرار احساس سوزش خفیف یا خونریزی م یکنند.
اسفنکتر مصنوعی ادرار
اسفنکتر ادرار حلقه‌ای از ماهیچه است که از جریان ادرار از مثانه به مجرای ادرار جلوگیری می‌کند.
در برخی موارد، ممکن است پیشنهاد شود که برای رفع بی‌اختیاری ادرار، یک اسفنکتر مصنوعی ادرار برایتان کار گذاشته شود.
این درمان بیشتر برای آقایان استفاده می‌شود.
اسفنکتر مصنوعی دارای ۳ قسمت است:
یک کاف دایره‌ای که در اطراف مجرای ادرار قرار می‌گیرد - این کاف در صورت نیاز می‌تواند از مایع پر شود تا مجرای ادرار را فشرده کند و از عبور ادرار از آن جلوگیری کند.
پمپ کوچکی که در کیسه بیضه قرار می‌گیرد که حاوی مکانیزمی برای کنترل جریان مایع به داخل و خارج از کاف است.
یک مخزن کوچک پر از مایع در شکم - هنگامی که دستگاه فعال و غیرفعال می‌شود، مایع بین این مخزن و کاف جریان می‌یابد.
عمل جراحی برای کار گذاشتن اسفنکتر مصنوعی ادرا ر اغلب باعث خونریزی کوتاه مدت و احساس سوزش هنگام ادرار می‌شود.
این غیر معمول نیست که دستگاه در نهایت از کار بیفتد، در این صورت ممکن است برای برداشتن آن نیاز به جراحی بیشتر باشد.
عمل‌های جزئی و جراحی برای بی اختیاری فوریتی
تزریق سم بوتولینوم A
سم بوتولینوم A (بوتاکس) را می‌توان در دو طرف مثانه برای درمان بی اختیاری فوریتی و سندرم مثانه بیش فعال تزریق کرد.
این دارو گاه ی اوقات می‌تواند با شل کردن مثانه به رفع این مشکلات کمک کند.
این اثر می‌تواند چندین ماه طول بکشد و در صورت موثر بودن، تزریق را می‌توان تکرار کرد.
اگرچه ممکن است علائم بی‌اختیاری پس از تزریق بهبود یابد، اما ممکن است تخلیه کامل مثانه برای شما دشوار باشد.
در صورت وقوع این اتفاق، باید یاد بگیرید که چگونه یک لوله نازک و قابل انعطاف به نام سوند را برای تخلیه ادرار از مثانه خود وارد مجرای ادرار کنید.
عوارض بلندمدت این درمان هنوز مشخص نیست.
تحریک عصب ساکرال
اعصاب ساکرال در قسمت پایین کمر شما قرار دارند. آنها سیگنال‌هایی را از مغز شما به برخی از ماهیچه‌هایی که هنگام رفتن به توالت استفاده می‌کنید، مانند عضله دترسور که مثانه را احاطه کرده است، حمل می‌کنند.
اگر بی اختیاری فوریتی در نتیجه انقباض بیش از حد عضلات دترسور باشد، ممکن است تحریک عصب ساکرال، که به عنوان نورومدولاسیون ساکرال نیز شناخته می‌شود، توصیه شود.
یک دستگاه در نزدیکی یکی از اعصاب ساکرال شما، معمولاً در یکی از باسن‌هایتان، قرار می گیرد. جریان الکتریکی از دستگاه به عصب ساکرال فرستاده می‌شود.
این امر باید نحوه ارسال سیگنال‌ها بین مغز و عضلات دترسور شما را بهبود بخشد و نیاز شدید شما به ادرار کردن را کاهش دهد.
تحریک عصب ساکرال می‌تواند دردناک و ناراحت کننده باشد، اما برخی از افراد بهبود قابل توجهی در علائم خود یا پایان کامل بی‌اختیاری خود را گزارش می‌دهند.
تحریک عصب تیبیال خلفی
عصب تیبیال خلفی شما از پای شما به مچ پایتان کشیده می‌شود. این عصب حاوی فیبرهای عصبی است که از همان جایی شروع می‌شوند که اعصابی که به مثانه و کف لگن شما می‌روند شروع می‌شوند.
تصور می‌شود که تحریک عصب تیبیال روی اعصاب دیگر تأثیر می‌گذارد و به کنترل نیاز شدید به ادرار کردن کمک می‌کند.
یک سوزن بسیار نازک از طریق پوست مچ پایتان وارد می‌شود و جریان الکتریکی ملایمی از آن عبور می‌کند و باعث ایجاد احساس سوزن سوزن شدن و حرکت پا می‌شود.
ممکن است به ۱۲ جلسه تحریک نیاز داشته باشید که هر جلسه حدود ۳۰ دقیقه زول می‌کشد فاصله هر جلسه یک هفته خواهد بود.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که این درمان می‌تواند بی‌اختیاری فوریتی و سندرم مثانه بیش فعال برای برخی افراد را تسکین دهد، اگرچه هنوز شواهد کافی برای توصیه تحریک عصب تیبیال به عنوان یک درمان روتین وجود ندارد.
تحریک عصب تیبیال تنها در موارد معدودی توصیه می‌شود که بی اختیاری فوریتی با دارو بهبود نیافته باشد و شما نمی‌خواهید تزریق سم بوتولینوم A یا تحریک عصب ساکرال انجام دهید.
سیستوپلاستی تقویتی
در موارد نادر، عملی به نام سیستوپلاستی تقویتی ممکن است برای درمان بی‌اختیاری فوریتی توصیه شود.
این شامل بزرگتر کردن مثانه با اضافه کردن یک تکه بافت از روده به دیواره مثانه است.
پس از سیستوپلاستی تقویتی ممکن است نتوانید به طور طبیعی ادرار کنید و ممکن است نیاز به استفاده از سوند داشته باشید.
به همین دلیل، سیستوپلاستی تقویتی تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که مایل به استفاده از سوند باشید.
مشکلات دفع ادرار همچنین می‌تواند به این معنی باشد که افرادی که سیستوپلاستی تقویتی انجام می‌دهند ممکن است به عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) مبتلا شوند که مدام عود می‌کند.
تغییر مسیر ادرار
تغییر مسیر ادرار روشی است که در آن لوله‌هایی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه شما حمل می‌کنند (حالب) به خارج از بدن شما هدایت می شوند.
سپس ادرار بدون اینکه وارد مثانه شما شود، در کیسه‌ای جمع‌آوری می‌شود.
تغییر مسیر ادرار تنها در صورتی باید انجام شود که سایر درمان‌ها ناموفق بوده باشند یا مناسب نباشند.
این روش می تواند عوارض مختلفی مانند عفونت مثانه ایجاد کند و گاهی برای رفع مشکلاتی که به وجود می‌آیند، نیاز به جراحی مجدد است.
استفاده از سوند برای بی اختیاری ادرار سرریزی
دو نوع سوندگذاری برای بی اختیاری سرریز وجود د ارد، سوندگذاری تمیز متناوب و سوندگذاری دائمی.
سوندگذاری تمیز متناوب (CIC)
سوندگذاری تمیز متناوب (CIC) برای خالی کردن مثانه در فواصل زمانی منظم و در نتیجه کاهش بی‌اختیاری سرریزی که به عنوان احتباس ادراری مزمن نیز شناخته می‌شود، استفاده می‌شود.
یک مشاور کنترل ادرار به شما نحوه عبور دادن سوند از طریق مجرای ادرار به مثانه را آموزش می‌دهد. سپس ادرار از طریق سوند خارج شده و وارد توالت می‌شود.
استفاده از سوند ممکن است در ابتدا کمی دردناک یا ناراحت کننده باشد، اما ناراحتی باید به مرور زمان کاهش یابد.
تعداد دفعات انجام سوندگذاری تمیز متناوب (CIC) به شرایط شما بستگی دارد.
برای مثال، ممکن است فقط روزی یک بار به سوندگذاری تمیز متناوب نیاز داشته باشید، یا ممکن است لازم باشد چند بار در روز از آن استفاده کنید.
استفاده منظم از سوند خطر عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) را افزایش می‌دهد.
سوندگذاری دائمی
اگر استفاده گاه به گاه از سوند برای درمان بی‌اختیاری سرریزی کافی نباشد، می‌توانید به جای آن از سوند دائمی استفاده کنید.
این سوند به روشی مشابه سوندگذاری تمیز متناوب (CIC) قرار داده می‌شود، اما در جای خود باقی می‌ماند. کیسه‌ای به انتهای سوند متصل می‌شود تا ادرار را جمع آوری کند.
درباره سوندهای ادراری بیشتر بدانید
محصولات
بعدی
درمان غیر جراحی
قبلی