علل - بی‌اختیاری ادرار

• بررسی اجمالی

• علائم

• علل

• تشخیص

• درمان غیر جراحی

• عمل‌های جزئی و جراحی

• محصولاتی برای بی‌اختیاری

• ۱۰ راه برای جلوگیری از نشتی

بی‌اختیاری ادرار زمانی است که روند طبیعی نگه داشتن و دفع ادرار مختل شود. این می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد.

عوامل خاصی نیز ممکن است احتمال ابتلا به بی‌اختیاری ادرار را افزایش دهند.

برخی از علل احتمالی منجر به بی‌اختیاری ادراری کوتاه مدت می‌شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است باعث مشکلات بلند مدت شوند. اگر علت قابل درمان باشد، ممکن است بی‌اختیاری شما را برطرف کند.

علل بی‌اختیاری استرسی

بی‌اختیاری استرسی زمانی است که فشار داخل مثانه هنگام پر شدن از ادرار بیشتر از قدرت مجرای ادرار برای بسته ماندن می‌شود. مجرای ادرار لوله‌ای است که ادرار از طریق آن از بدن خارج می‌شود.

هر فشار اضافی ناگهانی روی مثانه شما، مانند خنده یا عطسه، می‌تواند در صورت ابتلا به بی‌اختیاری استرسی باعث نشت ادرار از مجرای ادرار شود.

اگر عضلات لگن شما ضعیف یا آسیب دیده باشند، یا اگر اسفنکتر مجرای ادرار - حلقه ماهیچه‌ای که مجرای ادرار را بسته نگه می‌دارد - آسیب دیده باشد، مجرای ادرار شما ممکن است نتواند بسته بماند.

مشکلات مربوط به این عضلات ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• آسیب در حین زایمان - به خصوص اگر نوزاد شما به جای سزارین از طریق واژن و به صورت طبیعی متولد شده باشد

• افزایش فشار بر روی شکم - برای مثال، به دلیل اینکه باردار یا چاق هستید

• آسیب به مثانه یا ناحیه اطراف در حین جراحی - مانند برداشتن رحم (هیسترکتومی) یا برداشتن غده پروستات

• شرایط و بیماری‌های عصبی که بر مغز و نخاع تأثیر می‌گذارند، مانند بیماری پارکینسون یا مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)

• برخی از اختلالات بافت همبند مانند سندرم اهلرز-دانلوس

• داروهای خاص

علل بی‌اختیاری فوریتی

نیاز فوری و مکرر به دفع ادرار می‌تواند ناشی از مشکل عضلات دترسور در دیواره مثانه باشد.

عضلات دترسور شل می‌شوند تا مثانه از ادرار پر شود، سپس وقتی به توالت می‌روید منقبض می‌شوند تا ادرار خارج شود.

گاهی اوقات عضلات دترسور بیش از حد منقبض می‌شوند و نیاز فوری به رفتن به توالت را ایجاد می‌کنند. این به عنوان مثانه بیش فعال شناخته می‌شود.

دلیل انقباض بیش از حد عضلات دترسور ممکن است مشخص نباشد، اما دلایل احتمالی عبارتند از:

• مصرف بیش از حد الکل یا کافئین

• مصرف نکردن مایعات به اندازه کافی - این می‌تواند باعث تجمع ادرار غلیظ و قوی در مثانه شود که می‌تواند مثانه را تحریک کند و باعث علائم بیش فعالی شود.

• یبوست

• شرایطی که دستگاه ادراری تحتانی (مثانه و مجرای ادرار) را تحت تأثیر قرار می‌دهد - مانند عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) یا تومورهای مثانه

• بیماری‌های عصبی

• داروهای خاص

علل بی‌اختیاری سرریزی

بی‌اختیاری سرریزی که احتباس مزمن ادرار نیز نامیده می‌شود،  اغلب ناشی از انسداد یا گرفتگی مثانه است.

مثانه شما ممکن است به طور معمول پر شود، اما به دلیل انسداد، حتی در صورت تلاش، قادر به تخلیه کامل آن نخواهید بود.

در همین زمان، فشار ناشی از ادراری که در مثانه باقی مانده، پشت انسداد ایجاد می‌شود و باعث نشت مکرر می‌شود.

مثانه شما ممکن است با موارد زیر مسدود شود:

• بزرگ شدن پروستات (در صورت داشتن آلت تناسلی مردانه)

• سنگ مثانه

• یبوست

بی‌اختیاری سرریزی همچنین ممکن است به دلیل منقبض نشدن کامل عضلات دترسور باشد، به این معنی که مثانه شما هنگام ادرار کردن کاملا خالی نمی‌شود. در نتیجه، مثانه کشیده می‌شود.

ممکن است عضلات دترسور شما به طور کامل منقبض نشوند اگر:

• آسیب عصبی وجود داشته باشد - به عنوان مثال، ناشی از جراحی بخشی از روده یا آسیب نخاعی

• داروهای خاصی مصرف می‌کنید

علل بی‌اختیاری کامل

بی‌اختیاری کامل زمانی است که مثانه شما نمی‌تواند به هیچ وجه ادرار را نگه دارد. این می‌تواند به این معنی باشد که شما دائماً مقادیر زیادی ادرار دفع می‌کنید، یا گاهی اوقات با نشت مکرر در بین آنها ادرار دفع می‌کنید.

بی‌اختیاری کامل ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• مشکل مثانه از بدو تولد

• آسیب نخاعی - این می‌تواند سیگنال‌های عصبی بین مغز و مثانه شما را مختل کند

• فیستول مثانه - سوراخ کوچک تونل-مانند که می‌تواند بین مثانه و ناحیه اطراف، مانند واژن ایجاد شود

داروهایی که ممکن است باعث بی‌اختیاری شود

برخی از داروها می‌توانند روند طبیعی نگه داشتن و دفع ادرار را مختل کنند یا میزان ادرار تولید شده توسط شما را افزایش دهند.

از جمله:

• مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE).

• داروهای ادرارآور (دیورتیک‌ها)

• برخی از داروهای ضد افسردگی

• درمان جایگزینی هورمونی (HRT)

• آرام‌بخش‌ها

قطع مصرف این داروها، در صورت توصیه پزشک، ممکن است به رفع بی‌اختیاری ادرار شما کمک کند.

عوامل خطر

علاوه بر علل شایع، برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به بی‌اختیاری ادرار را بدون اینکه مستقیماً علت مشکل باشند، افزایش دهند. این عوامل به عنوان عوامل خطر شناخته می‌شوند.

برخی از عوامل خطر اصلی برای بی‌اختیاری ادرار عبارتند از:

• سابقه خانوادگی - ممکن است ارتباط ژنتیکی با بی‌اختیاری ادرار وجود داشته باشد، بنابراین اگر افراد دیگری در خانواده شما این مشکل را داشته باشند، ممکن است بیشتر در معرض خطر باشید.

• افزایش سن - بی‌اختیاری ادرار در میانسالی شایع‌تر می‌شود و در افراد بالای ۸۰ سال بسیار شایع است.

• داشتن علائم دستگاه ادراری تحتانی (LUTS) - مجموعه‌ای از علائم که بر مثانه و مجرای ادرار تأثیر می‌گذارند.