درمان - بیماری انسداد ریوی مزمن
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) وجود ندارد، اما درمان می‌تواند به کند کردن پیشرفت بیماری و کنترل علائم کمک کند.
درمان‌ها شامل:
ترک سیگار - اگر سی او پی دی دارید و سیگار می‌کشید، این مهمترین کاری است که می‌توانید انجام دهید
استنشاقی‌ها و قرص‌ها - برای کمک به آسان‌تر کردن تنفس
توانبخشی ریوی - برنامه تخصصی ورزش و آموزش
جراحی یا پیوند ریه - اگرچه این تنها یک گزینه برای تعداد بسیار کمی از افراد است
یک پزشک در مورد گزینه‌های مختلف درمانی با شما صحبت خواهد کرد.
سیگار نکشید
اگر سیگار می‌کشید، ترک آن موثرترین راه برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) است.
اگرچه هر گونه آسیبی که به ریه‌ها و مجاری تنفسی شما وارد شده باشد قابل برگشت نیست، ترک سیگار می‌تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند.
این ممکن است تمام درمانی باشد که در مراحل اولیه بیماری انسداد ریوی مزمن مورد نیاز است، اما هرگز برای ترک سیگار دیر نیست - حتی افرادی که بیماری انسداد ریوی مزمن پیشرفته‌تر دارند نیز از ترک سیگار بهره‌مند می‌شوند.
اگر فکر میکنید برای ترک سیگار به کمک نیاز دارید، برای مشاوره و پشتیبانی رایگان به صفحه ترک سیگار مراجعه کنید.
همچنین ممکن است بخواهید با یک پزشک عمومی در مورد درمان‌های ترک سیگار صحبت کنید.
اسپری‌های استنشاقی
اگر سی او پی دی بر تنفس شما تأثیر می‌گذارد، به شما یک استنشاق‌کننده داده می‌شود. این وسیله‌ای است که دارو را مستقیماً وارد ریه‌های شما می‌کند.
پزشک یا پرستار نحوه استفاده صحیح از استنشاق کننده و دفعات مصرف آن را به شما توصیه می‌کند.
انواع مختلفی از استنشاقی برای بیماری انسداد ریوی مزمن وجود دارد. انواع اصلی عبارتند از:
برونکودیلاتورهای (گشادکننده برونش) استنشاقی کوتاه اثر
برای اکثر افراد مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن، داروهای استنشاقی کوتاه اثر برونکودیلات اولین درمان مورد استفاده هستند.
برونکودیلاتورها داروهایی هستند که با شل کردن و گشاد کردن مجاری تنفسی، تنفس را آسان‌تر می‌کنند.
دو نوع استنشاق کننده برونکودیلاتور کوتاه اثر وجود دارد:
استنشاق کننده آگونیست بتا-2 - مانند سالبوتامول و تربوتالین
استنشاق کننده آنتی موسکارینی مانند ایپراتروپیوم
در مو اقعی که احساس تنگی نفس دارید، حداکثر تا ۴ بار در روز باید از استنشاق‌های کوتاه اثر استفاده کنید.
برونکودیلاتورهای استنشاقی طولانی اثر
اگر با وجود استفاده از برونکودیلاتورهای کوتاه اثر، به طور منظم دچار علائم می‌شوید یا دچار شعله‌ور شدن (تشدید) می‌شوید، ممکن است برونکودیلاتورهای طولانی اثر توصیه شود.
این داروها مانند برونکودیلاتورهای کوتاه‌اثر عمل می‌کنند، اما هر دوز حداقل ۱۲ ساعت طول می‌کشد، بنابراین فقط یک یا دو بار در روز باید استفاده شوند.
۲ نوع برونکودیلاتور طولانی‌اثر وجود دارد:
استنشاق‌کننده‌های آگونیست بتا-2 : مانند سالمترول، فورموترول و اینداکاترول
استنشاق‌کننده آنتی موسکارینی مانند تیوتروپیوم، گلیکوپیرونیوم و آکلیدینیم
برخی از داروهای استنشاقی جدید حاوی ترکیبی از آگونیست بتا-2 طولانی اثر و آنتی موسکارینی هستند.
استنشاق کننده‌های استروئیدی
اگر با استفاده از یک استنشاق کننده طولانی اثر همچنان دچار تنگی نفس می‌شوید یا دچار شعله ور شدن (تشدید) مکرر می‌شوید، پزشک عمومی ممکن است افزودن یک استنشاق کننده استروئیدی را به عنوان بخشی از درمان شما پیشنهاد کند.
استنشاقی‌های استروئیدی حاوی داروهای کورتیکواستروئیدی هستند که می‌توانند به کاهش التهاب مجاری تنفسی شما کمک کنند.
استنشاقی‌های استروئیدی معمولاً به عنوان بخشی از یک استنشاقی ترکیبی تجویز می‌شوند که شامل یک دار وی طولانی اثر نیز می‌شود.
قرص
اگر علائم شما با داروهای استنشاقی کنترل نشود، ممکن است پزشک مصرف قرص یا کپسول را نیز توصیه کند.
قرص تئوفیلین
تئوفیلین نوعی برونکودیلاتور (گشاد کننده برونش) است. اینکه تئوفیلین دقیقا چگونه عمل می‌کند مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد تورم (التهاب) مجاری تنفسی را کاهش داده و عضلات پوشاننده آنها را شل می‌کند.
تئوفیلین به صورت قرص یا کپسول عرض ه می‌شود و معمولا روزی دو بار مصرف می‌شود.
ممکن است لازم باشد در طول درمان آزمایش خون منظم انجام دهید تا سطح دارو در خون شما بررسی شود.
این به پزشک کمک می‌کند تا بهترین دوز را برای کنترل علائم شما در عین حال کاهش خطر عوارض جانبی تعیین کند.
عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:
حالت تهوع و استفراغ
مشکل در خواب (بی‌خوابی)
تپش قابل توجه قلب، بال زدن یا ضربان قلب نامنظم (تپش قلب)
گاهی از داروی مشابهی به نام آمینوفیلین نیز استفاده می‌شود.
موکولیتیک‌ها (خلط آورها)
اگر سرفه مداوم همراه با خلط غلیظ دارید٬ پزشک ممکن است مصرف داروی موکولیتیک (خلط آور) به نام کربوسیستئین را توصیه کند.
داروهای موکولیتیک خلط گلو را رقیق‌تر کرده و بیرون آوردن آن را از طریق سرفه آسان‌تر می‌کند.
کربوسیستئین به صورت قرص یا کپسول است و معمولاً ۳ یا ۴ بار در روز مصرف می‌شود.
اگر کربوسیستئین به علائم شما کمک نمی‌کند یا به دلایل پزشکی نمی‌توانید آن را مصرف کنید، داروی موکولیتیک دیگری به نام استیل سیستئین در دسترس است.
این دارو به صورت پودری است که با آب مخلوط می‌شود. پودر استیل سیستئین بوی نامطبوعی شبیه تخم مرغ گندیده دارد، اما این بو پس از مخلوط کردن آن با آب باید از بین برود.
قرص‌های استروئیدی
اگر دچار یک دوره شعله ور شدن (تشدید) شده‌اید، ممکن است یک دوره کوتاه قرص استروئیدی برای کاهش التهاب در مجاری هوایی برای شما تجویز شود.
معمولاً یک دوره درمانی ۵ روزه توصیه می‌شود، زیرا استفاده طولانی مدت از قرص‌های استروئیدی می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کنند، مانند:
افزایش وزن
نوسانات خلقی
ضعیف شدن استخوان‌ها (پوکی استخوان)
پزشک شما ممکن است مقداری قرص استروئیدی به شما بدهد تا در خانه نگه دارید تا به محض اینکه دچار عود شدید٬ آن را مصرف کنید.
دوره‌های طولانی تر قرص های استروئیدی باید توسط متخصص ریه تجویز شود. کمترین دوز موثر به شما داده می‌شود و از نظر عوارض جانبی به دقت تحت نظارت قرار می‌گیرید.
آنتی بیوتیک‌ها
در صورت مشاهده علائم عفونت سینه، مانند این موارد، پزشک ممکن است یک دوره کوتاه آنتی بیوتیک تجویز کند.
تنگی نفس بیشتر
سرفه بیشتر
تغییر رنگ (مانند قهوه‌ای، سبز یا زرد شدن) خلط و/یا قوام خلط (مانند غلیظ‌‌تر شدن)
گاهی اوقات ممکن است به شما یک دوره آنتی بیوتیک داده شود تا در خانه نگه دارید و به محض مشاهده علائم عفونت مصرف کنید.
توانبخشی ریوی
توانبخشی ریوی یک برنامه تخصصی ورزش و آموزش است که برای کمک به افراد مبتلا به مشکلات ریوی مانند بیماری انسداد مزمن ریوی طراحی شده است.
این برنامه می‌تواند تحمل ورزش شما (میزان فعالیت بدنی که قبل از احساس تنگی نفس می‌توانید انجام دهید)، علائم، اعتماد به نفس و سلامت عاطفی شما را بهبود بخشد.
برنامه‌های توانبخشی ریوی معمولاً شامل ۲ یا چند جلسه گروهی در هفته به مدت حداقل ۶ هفته است.
یک برنامه معمولی شامل:
تمرینات ورزشی متناسب با نیازها و توانایی شما - مانند پیاده‌روی، دوچرخه سواری و تمرینات قدرتی
آموزش در مورد شرایط شما برای شما و خانواده شما
توصیه‌های غذایی
حمایت روانی و عاطفی
این برنامه‌‌ها توسط تعدادی از متخصصان مختلف مراقبت‌های بهداشتی از جمله فیزیوتراپیست‌ها، پرستاران متخصص و متخصصان تغذیه ارائه می‌شود.
بهبود قدرت عضلانی
در طی یک دوره شعله ور شدن شدید که در آن ورزش کردن دشوار است، ممکن است برای تقویت عضلات تحریک الکتریکی عضلات به شما پیشنهاد شود.
در این روش، الکترودهایی روی پوست شما قرار داده میشون د و تکانه‌های الکتریکی کوچک به عضلات ضعیف، معمولاً در بازوها یا پاهای شما، ارسال می‌شود. این کار به حفظ قدرت و عملکرد عضلات در طول بهبودی کمک می‌کند.
سایر درمان‌ها
اگر علائم شدید دارید یا دچار یک دوره شعله ور شدن (تشدید) به خصوص بدی شده‌اید، ممکن است گاهی اوقات به درمان‌های دیگری نیاز داشته باشید.
داروی نبولایز شده
در صورتی که استنشاق کننده‌ها موثر نباشند، ممکن است در موارد شدید بیماری انسداد ریوی مزمن از داروی نبولایز شده استفاده شود.
در این روش از دستگاهی برای تبدیل داروی مایع به مه ریز استفاده می‌شود که از طریق دهانی یا ماسک صورت آن را استنشاق میکنید. این روش به مصرف دوز بالایی از دارو در یک نوبت کمک می‌کند.
معمولاً پس از اینکه نحوه استفاده از آن به شما نشان داده شد، یک دستگاه نبولایزر برای استفاده در خانه به شما داده می‌شود.
روفلومیلاست (Roflumilast)
روفلومیلاست یک داروی جدید است که می‌تواند برای درمان حملات این بیماری استفاده شود.
برای افرادی که علائم آنها به طور ناگهانی حداقل ۲ بار در ط ول ۱۲ ماه گذشته بدتر شده است و در حال حاضر از داروهای استنشاقی استفاده می‌کنند توصیه می‌شود.
روفلومیلاست به صورت قرص عرضه می‌شود و این دارو به کاهش التهاب داخل ریه‌ها و راه‌های هوایی کمک می‌کند.
عوارض جانبی روفلومیلاست عبارتند از:
حالت تهوع و استفراغ
اسهال
کاهش اشتها
کاهش وزن
سردرد
اکسیژن درمانی بلند مدت
اگر بیماری انسداد ریوی مزمن باعث کاهش سطح اکسیژن در خون شما شود، ممکن است به شما توصیه شود در منزل از طریق لوله‌های بینی یا ماسک٬ اکسیژن دریافت کنید.
این کار میتوا ند به جلوگیری از افت خطرناک سطح اکسیژن خون کمک کند، اگرچه برای درمان علائم اصلی COPD مانند تنگی نفس موثر نیست.
اکسیژن درمانی بلند مدت باید حداقل برای ۱۵ ساعت در روز استفاده شود.
لوله‌های دستگاه بلند هستند، بنابراین در حالی که به دستگاه متصل هستید می‌توانید در خانه خود حرکت کنید. در صورت نیاز به استفاده از اکسیژن در خارج از منزل، مخزن‌های اکسیژن قابل حمل در دسترس هستند.
هنگام استفاده از اکسیژن سیگار نکشید. مقدار زیاد اکسیژن بسیار قابل اشتعال است و یک سیگار روشن می‌تواند باعث آتش‌سوزی یا انفجار شود.
درباره اکسیژن درمانی خانگی بیشتر بدانید.
اکسیژن درمانی سرپایی
برخی از افراد مبتلا به بیماری انسداد ریه مزمن از اکسیژن درمانی سرپایی (آمبولاتوار) بهره مند می‌شوند، که اکسیژنی است که هنگام راه رفتن یا فعالیت‌های دیگر استفاده میکنید.
اگر سطح اکسیژن خون شما در حالت استراحت طبیعی است اما در حین ورزش کاهش می‌یابد، ممکن است به جای اکسیژن درمانی بلند مدت، اکسیژن درمانی سرپایی برای شما مناسب باشد.
تهویه غیر تهاجمی (NIV)
اگر به دلیل یک دوره شعله ور شدن شدید بیماری به بیمارستان منتقل شوید، ممکن است تحت درمانی به نام تهویه غیرتهاجمی (NIV) قرار بگیرید.
در این روش از دستگاه قابل حملی که به ماسکی متصل می‌شود استفاده می‌شود. این ماسک بینی یا صورت شما را می‌پوشاند و باعث حمایت از ریه‌ها و راحت‌تر کردن تنفس می‌شود.
عمل جراحی
جراحی معمولا فقط برای تعداد کمی از افراد مبتلا به بیماری انسداد ریه مزمن شدید که علائم آنها با دارو کنترل نمی‌شود مناسب است.
سه عمل اصلی وجود دارد که می‌توان انجام داد:
بولکتومی (برداشتن کیسه هوا ) - عملی برای برداشتن یک کیسه هوا از یکی از ریه‌ها که به ریه‌ها اجازه می‌دهد بهتر کار کنند و تنفس را راحت تر کند.
جراحی کاهش حجم ریه - عملی برای برداشتن قسمتی از ریه که به شدت آسیب دیده است تا به قسمت های سالم‌تر اجازه دهد بهتر کار کنند و تنفس را راحت‌تر کنند.
پیوند ریه - عملی برای برداشتن و جایگزینی ریه آسیب دیده با یک ریه سالم از یک فرد اهداکننده
اینها عمل‌های بزرگی هستند که تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شوند و خطرات قابل توجهی به همراه دارند.
اگر پزشکان شما احساس می‌کنند که جراحی برای شما گزینه مناسبی است، با آنها در مورد جزئیات عمل، مزایا و خطرات آن صحبت کنید.
زندگی با
بعدی
تشخیص
قبلی