برونشکتازی
برونشکتازی یک بیماری طولانی مدت است که در آن راه‌های هوایی ریه‌ها گشاد می‌شود و منجر به تجمع مخاط اضافی می‌شود که می‌تواند ریه‌ها را در برابر عفونت آسیب پذیرتر کند.
شایع‌ترین علائم برونشکتازی عبارتند از:
شدت علائم می‌تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از افراد تنها چند علامت دارند که اغلب ظاهر نمی‌شوند، در حالی که برخی دیگر علائم روزانه گسترده‌ای دارند.
در صورت ایجاد عفونت در ریه‌ها، علائم بدتر می‌شوند.
درباره علائم برونشکتازی بیشتر بخوانید.
چه زمانی به پزشک عمومی مراجعه کنید
در صورت بروز سرفه‌های مداوم باید به پزشک عمومی مراجعه کنید. در حالی که این ممکن است ناشی از برونشکتازی نباشد، نیاز به بررسی بیشتر دارد.
اگر پزشک عمومی مشک وک به برونشکتازی باشد، شما را برای آزمایش‌های بیشتر به یک متخصص در درمان بیماری‌های ریوی (یک مشاور تنفسی) ارجاع می‌دهد.
درباره‌ی تشخیص برونشکتازی بیشتر بخوانید.
چگونه ریه‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند
ریه‌ها پر از راه‌های هوایی شاخه‌ای ریز هستند که به نام برونش (نایژه) شناخته می‌شوند. اکسیژن با عبور از این راه‌های هوایی، به کیسه‌های کوچکی به نام آلوئول می‌رسد و از آنجا به جریان خون جذب می‌شود.
دیواره‌های داخلی برونش‌ها (نایژه‌ها) با مخاط چسبنده‌ای پوشیده شده‌اند که از ریه‌ها در برابر آسیب ناشی از ذرات در حال حرکت به سمت پایین محافظت می‌کند.
در برونشکتازی، یک یا تعداد بیشتری از نایژه‌ها به طور غیر طبیعی گشاد می‌شوند. این به این معنی است که مخاط بیش از حد معمول در آنجا جمع می‌شود که باعث می‌شود نایژه‌ها در برابر عفونت آسیب پذیرتر شوند.
اگر عفونت ایجاد شود، ممکن است نایژه‌ها دوباره آسیب ببینند، بنابراین مخاط بیشتری در آنها جمع می‌شود و خطر عفونت افزایش می‌یابد.
با گذشت زمان، این چرخه می‌تواند باعث بدتر شدن تدریجی آسیب به ریه‌ها شود.
چرا این اتفاق می‌افتد
اگر بافت و ماهیچه‌های اطراف برونش‌ها (نایژه) آسیب ببینند یا از بین بروند، برونشکتازی می‌تواند ایجاد شود.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا ممکن است این اتفاق بیفتد. ۳ علت شایع عبارتند از:
داشتن عفونت ریه در گذشته، مانند ذات الریه یا سیاه سرفه، که به برونش‌ها (نایژه‌ها) آسیب می‌رساند.
مشکلات اساسی در سیستم ایمنی (دفاع بدن در برابر عفونت) که برونش‌ها (نایژه‌ها) را در برابر آسیب‌های ناشی از عفونت آسیب پذیرتر می‌کند.
آسپرژیلوزیس - حساسیت به نوع خاصی از قارچ‌ها که در صورت استنشاق اسپور قارچ‌ها می‌تواند باعث التهاب برونش‌ها (نایژه‌ها) شود.
اما در بسیاری از موارد، هیچ دلیل واضحی برای این وضعیت نمی‌توان یافت. این به عنوان برونشکتازی ایدیوپاتیک شناخته می‌شود.
درباره علل برونشکتازی بیشتر بخوانید.
چه کسی تحت تأثیر قرار می‌گیرد
گمان می‌رود برونشکتازی غیرشایع باشد. تخمین زده می‌شود که از هر ۱۰۰ بزرگسال ۱ نفر به این عارضه مبتلا هستند.
این عارضه می‌تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما علائم معمولا تا میانسالی ایجاد نمی‌شود.
نحوه درمان برونشکتازی
آسیب ناشی از برونشکتازی به ریه‌ها دائمی است، اما درمان می‌تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن آسیب کمک کند.
درمان‌های اصلی عبارتند از:
تمرین‌ها و دستگاه‌های ویژه‌ای که به شما کمک می‌کنند مخاط را از ریه‌هایتان پاک کنید
دارویی برای کمک به بهبود جریان هوا در ریه‌ها
آنتی بیوتیک برای درمان هرگونه عفونت ریه که ایجاد می‌شود
معمولاً جراحی برای برونشکتازی در موارد نادری در نظر گرفته می‌شود که سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند، آسیب به برونش‌های شما محدود به یک منطقه کوچک است و شما از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستید.
درباره درمان برونشکتازی بیشتر بخوانید.
عوارض احتمالی
عوارض برونشکتازی نادر است، اما می‌تواند جدی باشد.
یکی از جدی‌ترین عوارض٬ سرفه کردن مقادیر زیادی خون است که در اثر شکافتن یکی از رگ‌های خونی در ریه‌ها ایجاد می‌شود.
این می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و ممکن است برای درمان آن نیاز به جراحی اضطراری باشد.
درباره عوارض برونشکتازی بیشتر بخوانید.
چشم انداز
چشم انداز افراد مبتلا به برونشکتازی بسیار متغیر است و اغلب به علت زمینه‌ای بستگی دارد.
زندگی با برونشکتازی می‌تواند استرس زا و خسته کننده باشد، اما اکثر افراد مبتلا به این بیماری امید به زندگی طبیعی دارند.
با این حال، برای افرادی که علائم بسیار شدید دارند، اگر ریه ها به درستی کار نکنند، برونشکتازی می تواند کشنده باشد.
علائم
بعدی
