علائم - بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب
علائم بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) به دلیل رشد کیسه‌های پر از مایع (کیست) در کلیه‌ها ایجاد می‌شود.
اگرچه بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) از بدو تولد وجود دارد، اما تا زمانی که کیست‌ها به اندازه‌ای نرسند که به طور قابل توجهی بر عملکرد کلیه‌های شما تأثیر بگذارند، ممکن است مشکل آشکاری ایجاد نکند.
در بیشتر موارد تا سن ۳۰ تا ۶۰ سالگی این اتفاق نمی‌افتد.
رشد کیست‌ها در نهایت می‌تواند باعث افزایش اندازه کلیه‌های شما شود.
کلیه‌های افراد مسن‌تر مبتلا به این بیماری می‌تواند بسیار بزرگ‌تر از افراد بزرگسالی باشد که این بیماری را ندارند.
مشکلات ناشی از بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD)
رشد کیست در کلیه‌ها می‌تواند باعث ایجاد طیف گسترده‌ای از مشکلات شود، از جمله:
درد در شکم، پهلو یا پایین کمر
خون در ادرار (هماچوری)
فشار خون بالا
سنگ کلیه
عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs)
در نهایت، از دست دادن عملکرد کلیه (بیماری مزمن کلیه یا CKD)
درد
درد در ناحیه شکم، پهلو یا کمر اغلب اولین علامت قابل توجه بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) است.
این درد می‌تواند شدید باشد، اما معمولاً کوتاه مدت است و از چند دقیقه تا چند روز طول می‌کشد.
علل شایع درد مرتبط با بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) عبارتند از:
بزرگ شدن کیست
خونریزی در ۱ یا چند کیست
سنگ کلیه
عفونت کلیه یا قسمت دیگری از سیستم ادراری، مانند مثانه (عفونت ادراری)
خون در ادرار
وجود خون در ادرار (هماچوری) یکی دیگر از علائم اولیه شایع بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) است.
اگرچه اغلب می‌تواند یک علامت ترسناک باشد، اما معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست و اکثر موارد بدون نیاز به درمان در عرض یک هفته برطرف می‌شوند.
اما در صورت مشاهده خون در ادرار خود باید به پزشک عمومی مراجعه کنید تا سایر علل احتمالی مانند ایجاد توده در مثانه را بررسی و رد کنید.
فشار خون بالا
بسیاری از متخصصان٬ فشار خون بالا را اولین اثر بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) می‌دانند، اما از آنجایی که اغلب علائم واضحی ایجاد نمی‌کند، معمولاً فقط در طول آزمایش‌های معمول تشخیص داده می‌شود.
علائم تنها زمانی رخ می‌دهد که فشار خون به سطح بسیار بالایی برسد که نادر است.
در چنین شرایطی، علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
در صورت مشاهده این علائم فوراً به پزشک عمومی مراجعه کنید تا علت آن بررسی شود.
فشار خون بالا که درمان نشده یا ضعیف کنترل شده یک عامل خطر اصلی برای تعدادی از بیماری‌های جدی از جمله حمله قلبی، سکته مغزی و نارسایی کلیه است.
سنگ کلیه
داشتن بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب (ADPKD) شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به سنگ کلیه قرار می‌دهد.
سنگ‌های کوچکتر کلیه ممکن است بدون ایجاد هیچ علامتی از کلیه‌های شما خارج شوند.
اما سنگ‌های بزرگ‌تر می‌توانند در کلیه یا لوله‌ای که کلیه شما را به مثانه (حالب) متصل می‌کند گیر کرده و باعث مشکلاتی شوند٬ از جمله:
درد شدید در پشت یا پهلوی شکم یا گاهی در کشاله ران - درد ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد و فواصل بین آنها بدون درد باشد.
احساس بی‌قراری و ناتوانی در دراز کشیدن
حالت تهوع
نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول
خون در ادرار
اگر فکر می‌کنید ممکن است سنگ کلیه داشته باشید، از اورژانس محلی راهنمایی بگیرید یا به پزشک عمومی مراجعه کنید.
عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs)
عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) به طور کلی به ۲ گروه طبقه بندی می‌شوند:
عفونت‌های دستگاه ادراری پایینی
عفونت‌های دستگاه ادراری بالایی
عفونت‌های دستگاه ادراری تحتانی عفونتی است که در مثانه یا مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از بدن خارج می‌کند) ایجاد می‌شود.
عفونت‌های دستگاه ادراری فوقانی عفونتی است که در کلیه‌ها یا حالب (لوله‌ای که کلیه را به مثانه وصل می‌کند) ایجاد می‌شود.
بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب٬ خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری تحتانی مانند عفونت‌های مثانه (سیستیت) را افزایش نمی‌دهد، اما می‌تواند به این معنی‌باشد که هر عفونت دستگاه ادراری تحتانی که ایجاد می‌شود٬ می‌تواند به کلیه‌های شما سرایت کرده و به عفونت‌های دستگاه ادراری فوقانی بالقوه جدی تبدیل شود.
علائم عفونت‌های دستگاه ادراری تحتانی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
ادرار کدر
نیاز به تکرر ادرار، در طول روز یا شب، یا هر دو
درد یا ناراحتی هنگام ادرار کردن
نیاز فوری به ادرار کردن، زمانی که نگه داشتن ادرار سخت است
ادرار با بوی نامطبوع
علائم عفونت‌های دستگاه ادراری فوقانی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
اگر مبتلا به بیم اری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب هستید و فکر می‌کنید ممکن است عفونت دستگاه ادراری داشته باشید، از اورژانس محلی راهنمایی دریافت کنید یا فورا به پزشک عمومی مراجعه کنید. ممکن است برای جلوگیری از انتشار عفونت در کیست‌های کلیه به درمان نیاز داشته باشید.
بیماری مزمن کلیه (CKD)
اکثر افراد مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب(ADPKD)٬ در نهایت مقدار قابل توجهی از عملکرد کلیه را از دست می‌دهند.
از دست دادن عملکرد کلیه ناشی از آسیب کلیه به عنوان بیماری مزمن کلیه (CKD) شناخته می‌شود.
بیماری مزمن کلیه (CKD) معمولاً تا زمانی که به مرحله پیشرفته‌ای به نام مرحله ۴ CKD نرسیده باشد، علائمی ایجاد نمی‌کند. در این مرحله حدود ۷۵ درصد از عملکرد کلیه از بین رفته است.
پیشرفته‌ترین مرحله بیماری مزمن کلیه (CKD) (مرحله ۵) نارسایی کلیه یا بیماری کلیوی مرحله نهایی نامیده می‌شود.
این زمانی است که دیالیز، که در آن مواد زائد و مایعات اضافی از خون خارج می‌شوند، برای زنده نگه داشتن فرد ضروری است.
علائم نارسایی کلیه عبارتند از:
اشتهای ضعیف و کاهش وزن
تورم مچ پا، پا یا دست (ادم)
افزایش نیاز به ادرار کردن، به ویژه در شب
خارش پوست
حالت تهوع
در مردان، اختلال نعوظ
در زنان، نداشتن دوره قاعدگی
مشکل در تمرکز
نارسایی کلیه به ندرت ناگهانی اتفاق می‌افتد و گزینه‌های درمانی باید قبل از رسیدن به این مرحله مورد بحث قرار گرفته و یک برنامه درمانی انتخاب شده باشد.
تشخیص
بعدی
بیماری کلیه اتوزومال غالب
قبلی