صفحه اصلی > نوزاد > رشد نوزاد > رفتار نوزاد
اضطراب جدایی
نوزادان و کودکان نوپا معمولاً اگر شما یا سایر مراقبان آنها را ترک کنید، حتی اگر مدت کوتاهی باشد، به شما می‌چسبند و گریه می‌کنند.
اضطراب جدایی و ترس از غریبه‌ها در کودکان خردسال بین سنین ۶ ماه تا ۳ سال رایج است، اما بخشی طبیعی از رشد بچه شما است و معمولاً از آن عبور می‌کند.
چرا اضطراب جدایی اتفاق می‌افتد
اضطراب جدایی نشانه‌ای است که بچه شما اکنون متوجه شده است که چقدر به افرادی که از او مراقبت می‌کنند وابسته است. این می‌تواند شامل والدین٬ پدربزرگ و مادربزرگ یا متخصصانی باشد که از نزدیک در مراقبت از او دخیل هستند.
همان‌طور که بچه شما با محیط اطرافش آشنا می‌شود، رابطه نزدیک او با شما به این معنی است که بدون شما احساس امنیت نمی‌کند. آگاهی بیشتر کودک از دنیای اطرافش می‌تواند باعث شود که در موقعیت‌های جدید یا با افراد جدید احساس ناامنی یا ناراحتی کند، حتی اگر شما هم حضور داشته باشید.
چگونه با اضطراب جدایی کنار بیاییم
اضطراب جدایی می‌تواند رها کردن کودک در مهدکودک یا تحت مراقبت شخص دیگر را دشوار کند. ممکن است هر بار که مجبور به ترک او شوید، از اشک‌هایش ناراحت شوید و نگران تأثیر آن بر روی کودک بچه خود باشید.
به یاد داشته باشید، این کاملا طبیعی است که بچه شما بدون شما احساس اضطراب کند، بنابراین، هیچ دلیلی برای احساس گناه وقتی که نیاز دارید به بخش‌های دیگر زندگی خود ادامه دهید، وجود ندارد.
در واقع، اضطراب جدایی معمولاً نشانه این است که چقدر با بچه خود پیوند برقرار کرده‌اید.
در عوض، می‌توانید روی کمک به بچه‌تان تمرکز کنید تا احساساتش را بفهمد و با آنها کنار بیاید تا احساس امنیت بیشتری کند.
او یاد خواهند گرفت که اگر او را ترک کنید، حالش خوب خواهد بود و شما برمی‌گردید.
اگر بچه شما به اندازه کافی بزرگ است، می‌توانید با او در مورد اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، جایی که می‌روید و زمانی که دوباره با او خواهید بود، صحبت کنید.
با سپردن کودک خود به مراقب دیگری، به او آسیبی نمی‌زنید. در واقع، به او کمک می‌کنید تا بدون شما کنار بیاید و این گامی مهم به سوی استقلال او است. خیلی به خودتان سخت نگیرید - اضطراب جدایی امری عادی است و طبیعی است.
نکاتی برای اضطراب جدایی
ابتدا دوره‌های جدایی کوتاه از بچه‌تان را تمرین کنید
می‌توانید برای چند دقیقه، مثلاً وقتی که به مغازه محلی می‌روید، او را تحت مراقبت شخص دیگری بگذارید. بچه خود را نزد کسی که خوب می‌شناسد بسپارید تا در غیاب شما همچنان احساس راحتی و امنیت کند. به تدریج جدایی‌ها را طولانی‌تر کنید و سپس او را در محیط‌های کمتر آشنا رها کنید.
در مورد کاری که بعداً با هم انجام خواهید داد صحبت کنید
با بچه خود در مورد برنامه‌هایی که برای دیدن دوباره او دارید صحبت کنید تا او با انتظار و آمادگی بیشتری منتظر شما باشد. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: «وقتی مامانی برگشت، با هم می‌ریم مغازه و برای شام خرید می‌کنیم.»
چیزی آرامش‌بخش برای بچه خود بگذارید
ممکن است بچه شما با داشتن چیزی که با شما مرتبط است - مانند شالی که بوی شما را دارد یا یک اسباب‌بازی مورد علاقه - احساس آرامش کند. این ممکن است زمانی که شما دور هستید به او اطمینان دهد.
خداحافظی را به یک زمان مثبت تبدیل کنید
وقتی بچه خود را ترک می‌کنید، هر چقدر هم که ناراحت یا نگران هستید، لبخند بزنید و با اطمینان و خوشحالی خداحافظی کنید، در غیر این صورت، بچه شما تنش شما را احساس خواهد کرد. با دادن تجربه خداحافظی به بچه و سپس بازگشت‌های خوشایند، شما در حال آموزش یک درس مهم زندگی به او هستید.
چه زمانی برای اضطراب جدایی کمک بگیرید
این کاملا طبیعی است که نوزادان و کودکان نوپا هنگام جدا شدن از مراقب اصلی خود گریه کنند. اما با بزرگ‌تر شدن نوزادان، آنها بیشتر می‌توانند درک کنند که افراد و اشیا حتی زمانی که نمی‌توانند آنها را ببینند وجود دارند.
تا زمانی که این اتفاق نیفتد، مهم است که اضطراب بچه شما مانع از این نشود که چیزهای جدیدی مانند اجتماعی شدن و یادگیری در مهد کودک را تجربه نکند. و نباید مانع از رفتن شما به محل کار شود.
اگر اضطراب جدایی بچه‌تان باعث ناراحتی شدید او می‌شود، پس از ترک شما برای مدت طولانی ناراحت می‌ماند یا این وضعیت بیش از چند هفته ادامه دارد، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
بیشتر در رفتار
اضطراب جدایی