آرتریت واکنشی
آرتریت واکنشی وضعیتی است که باعث قرمزی و تورم (التهاب) در مفاصل مختلف بدن به ویژه زانوها، پاها، انگشتان پا، باسن و مچ پا می‌شود.
معمولاً پس از ابتلا به عفونت، به ویژه عفونت مقاربتی یا مسمومیت غذایی، ایجاد می‌شود.
در بیشتر موارد، ظرف چند ماه از بین می‌رود و مشکلی طولانی مدت ایجاد نمی‌کند.
مردان و زنان در هر سنی می‌توانند به آن مبتلا شوند، اما در مردان و افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال شایع تر است.
علائم آرتریت واکنشی
شایع‌ترین علامت آرتریت واکنشی درد، سفتی و تورم در مفاصل و تاندون‌ها، معمولاً زانو، پا، انگشتان پا، باسن و مچ پا است.
در برخی افراد نیز می‌تواند بر موارد زیر تأثیر بگذارد:
دستگاه تناسلی - ایجاد درد هنگام ادرار کردن، یا ترشح از آلت تناسلی یا واژن
چشم - باعث درد چشم، قرمزی، ترشحات چسبناک، ورم ملتحمه چشم و به ندرت التهاب چشم (عنبیه) می‌شود.
فورا به متخصص چشم یا به بخش مراقبت فوری مراجعه کنید اگر: |
این می‌تواند نشانه‌ای از التهاب عنبیه باشد - و هر چه زودتر درمان شوید، احتمال موفقیت آن بیشتر خواهد بود. |
اکثر افراد همه این علائم را تجربه نخواهند کرد. این علائم می‌توانند به طور ناگهانی ظاهر شوند، اما معمولاً چند روز پس از ابتلا به عفونت در جای دیگری از بدن شروع به رشد می‌کنند.
درباره علائم آرتریت واکنشی بیشتر بخوانید.
علل آرتریت واکنشی
به طور معمول، آرتریت واکنشی ناشی از یک عفونت مقاربتی (STI) مانند کلامیدیا، یا عفونت روده مانند مسمومیت غذایی است.
همچنین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان اخیراً تب غده‌‌ای یا سندرم گونه سیلی خورده داشته است، ممکن است به آرتری ت واکنشی دچار شوید.
به نظر می‌رسد سیستم ایمنی بدن نسبت به عفونت بیش از حد واکنش نشان می‌دهد و شروع به حمله به بافت‌های سالم می‌کند و باعث التهاب آن می‌شود. اما علت دقیق این امر مشخص نیست.
احتمال ابتلا به آرتریت واکنشی در افرادی که ژن HLA-B27 دارند بسیار بیشتر از افرادی است که این ژن را ندارند، اما مشخص نیست که چرا.
چه زمانی به پزشک عمومی خود مراجعه کنید
اگر علائم آرتریت واکنشی را دارید، باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید، به خصوص اگر اخیراً علائم عفونت مانند اسهال یا درد هنگام ادرا ر کردن را داشته‌اید.
هیچ آزمایش واحدی برای آرتریت واکنشی وجود ندارد، اگرچه ممکن است از آزمایش خون و ادرار، سواب تناسلی، سونوگرافی و اشعه ایکس برای بررسی عفونت و رد سایر علل علائم شما استفاده شود.
پزشک عمومی شما همچنین می‌خواهد درباره تاریخچه پزشکی اخیر شما بداند، مانند اینکه آیا اخیراً عفونت روده داشته‌اید یا به عفونت مقاربتی( STI)مبتلا بوده‌اید.
اگر فکر می‌کنید ممکن است به یک بیماری مقاربتی مبتلا باشید، می‌توانید به کلینیک سلامت جنسی یا سایر خدمات سلامت جنسی نیز مراجعه کنید.
اگر پزشک عمومی شما فکر می‌کند که مبتلا به آرتریت واکنشی هستید، ممکن است شما را به یک متخصص آرتریت (روماتولوژیست) ارجاع دهد. همچنین در صورت داشتن مشکل در چشم، ممکن است شما را به یک متخصص چشم (چشم پزشک) ارجاع دهند.
درمان آرتریت واکنشی
درمان معمولاً بر موارد زیر متمرکز است:
استفاده از آنتی بیوتیک‌‌ها برای از بین بردن هرگونه بیماری مقاربتی که ممکن است باعث ایجاد آرتریت واکنشی شده باشد
استفاده از مسکن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی مانند ایبوپروفن برای تسکین درد و سفتی مفاصل
مدیریت هر گونه آرتریت شدید یا مداوم، معمولاً با استفاده از داروهایی مانند استروئیدها یا داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
درباره درمان آرتریت واکنشی بیشتر بخوانید.
اکثر افراد پس از ۳ تا ۶ ماه به آرامی به فعالیت‌های عادی باز می‌گردند. علائم معمولا بیش از ۱۲ ماه طول نمی‌کشد.
علائم
بعدی
