درمان - افتادگی لگن
درمان
چندین گزینه درمانی برای افتادگی لگن (افتادگی لگن) وجود دارد.
مناسب ترین گزینه برای شما بستگی دارد به:
شدت علائم شما
شدت افتادگی
سن و سلامتی شما
اینکه آیا در آینده قصد بچه‌دار شدن دارید
اگر افتادگی خفیف تا متوسط باشد و باعث درد یا ناراحتی نشود، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
گزینه های درمانی عبارتند از:
تغییر سبک زندگی
تمرینات کف لگن
درمان هورمونی
پساری واژن
عمل جراحی
پزشک شما باید طیف کاملی از درمان‌ها را به شما پیشنهاد دهد و مزایا و خطرات احتمالی هر گزینه را توضیح دهد. این به شما کمک می‌کند تا درمان مناسب خود را انتخاب کنید.
تغییر سبک زندگی
اگر هیچ علامتی ندارید یا افتادگی لگن خفیف است، ایجاد برخی تغییرات در شیوه زندگی ممکن است کمک کند و می‌تواند جلوی بدتر شدن آنرا را بگیرد.
این تغییرات همچنین می توانند در وهله اول به کاهش خطر ابتلا به افتادگی لگن کمک کنند.
آنها عبارتند از:
کاهش وزن اگر اضافه وزن دارید
برای جلوگیری از یبوست از رژیم غذایی پر فیبر استفاده کنید
از بلند کردن اجسام سنگین پرهیز کنید
تمرین‌های کف لگن
انجام تمرینات کف لگن، عضلات کف لگن شما را تقویت کرده و ممکن است علائم شما را تسکین دهد.
پزشک عمومی یا متخصص ممکن است قبل از اینکه به سایر درمان‌ها یا جراحی بروید، برنامه‌ای حداقل ۱۶ هفته‌ای برای تمرین عضلات کف لگن را توصیه کند.
به شما نشان داده می‌شود که چگونه تمرین‌ها را انجام دهید. اگر این تمرین‌ها مفید باشند، ممکن است از شما خواسته شود که آنها را ادامه دهید.
در مورد تمرین‌های کف لگن بیشتر بدانید
درمان هورمونی (استروژن)
اگر افتادگی لگن خفیف دارید و یائسه شده‌اید، ممکن است پزشک درمان با استروژن را برای کاهش برخی از علائم مانند خشکی واژن یا ناراحتی در حین رابطه جنسی توصیه کند.
استروژن به صورت زیر موجود است:
کرمی که به واژن خود می‌زنید
قرصی که در واژن خود قرار می‌دهید
حلقه واژینال آزاد کننده استروژن
پساری واژن
وسیله‌ای ساخته شده از لاستیک (لاتکس) یا سیلیکون که داخل واژن قرار داده می‌شود و برای حمایت از دیواره‌های واژن و اندام‌های لگن در جای خود باقی می‌ماند.
پساری واژینال به شما امکان می‌دهد در آینده باردار شوید. آنها را می‌توان برای کاهش علائم پرولاپس متوسط یا شدید استفاده کرد و اگر نمی‌توانید یا ترجیح می‌دهید جراحی نکنید، گزینه خوبی هستند.
با توجه به نیاز شما٬ پساری واژینال در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف وجود دارد. رایج‌ترین آنها پساری حلقوی نامیده می‌شود.
ممکن است لازم باشد چند نوع و اندازه مختلف را امتحان کنید تا بهترین مورد را برای خود پیدا کنید.
یک متخصص زنان یا یک پرستار متخصص معمولا پساری را در واژن شما قرار می‌دهد. باید بطور مرتب برداشته، تمیز و تعویض شود.
عوارض پساری واژن
پساری واژن گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد این عوارض شود:
ترشحات واژن با بوی نامطبوع که می‌تواند نشانه عفونت باکتریایی در واژن باشد (واژینوز باکتریایی)
مقداری سوزش و زخم در داخل واژن و احتمالاً خونریزی
بی اختیاری استرسی، که در آن هنگام سرفه، عطسه یا ورزش، مقدار کمی ادرار از شما نشت می‌کند
تداخل با رابطه جنسی (اما اکثر زنان می‌توانند بدون هیچ مشکلی رابطه جنسی داشته باشند)
این عوارض معمولاً قابل درمان هستند.
عمل جراحی
اگر گزینه‌های غیرجراحی مؤثر نبودند یا افتادگی شدیدتر بود، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
چندین روش جراحی مختلف برای افتادگی لگن وجود دارد.
آنها عبارتند از:
جراحی ترمیمی
جراحی با مش واژن
هیسترکتومی (برداشتن رحم)
بستن واژن
پزشک شما در مورد مزایا و خطرات درمان‌های مختلف صحبت خواهد کرد و شما با هم تصمیم خواهید گرفت که کدام گزینه برای شما بهتر است.
جراحی ترمیمی
چندین نوع جراحی مختلف وجود دارد که شامل بلند کردن و حمایت از اندام‌های لگن است.
این کار می‌تواند با بخیه زدن آنها در جای خود یا حمایت از بافت‌های موجود برای تقویت آنها انجام شود.
ترمیم‌های جراحی معمولاً با ایجاد برش در دیواره واژن تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
این بدان معناست که شما در حین عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نخواهید کرد.
با توجه به نوع جراحی که انجام می‌دهید ممکن است برای بهبودی به ۶ تا ۱۲ هفته مرخصی از کار نیاز داشته باشید.
اگر در آینده قصد بچه دار شدن دارید، پزشکان شما ممکن است پیشنهاد کنند که جراحی را به تعویق بیندازید زیرا بارداری می‌تواند باعث عود مجدد افتادگی شود.
جراحی مش (توری) واژینال
جراحی با مش واژن، روشی است که در آن از تکه‌ای از مش مصنوعی، محصولی پلاستیکی شبیه تور، برای نگه داشتن اندام‌های لگن در جای خود٬ استفاده می‌شود.
مش به طور دائم در بدن شما باقی می‌ماند.
شما در حین عمل جراحی بیهوش خواهید بود و معمولاً بعد از آن نیاز به بستری ۱ تا ۳ روز در بیمارستان دارید.
برخی از زنان پس از جراحی مش دچار عوا رض جدی شده‌اند. برخی از این عوارض، اما نه همه آنها، ممکن است پس از سایر انواع جراحی نیز رخ دهد.
عوارض جانبی عبارتند از:
درد طولانی مدت
آسیب دائمی عصبی
بی اختیاری
یبوست
مشکلات جنسی
بیرون زدگی مش از طریق بافت‌های واژن و گاهی اوقات آسیب به اندام‌های مجاور مانند مثانه یا روده
اگر از جراحی با مش واژن نگران هستید
اگر قبلاً این جراحی را انجام داده‌اید و فکر می‌کنید دچار عوارض شده‌اید، با پزشک عمومی یا جراح خود صحبت کنید. اگر هیچ عارضه‌ای ندارید، نیازی به انجام کاری نیست.
اگر هیچ عارضه ای ندارید، نیازی به انجام کاری نیست.
بسیاری از زنان این نوع جراحی‌ها را بدون هیچ مشکلی پشت سر گذاشته‌اند.
هیسترکتومی
برای زنانی که رحم آنها دچار افتادگی شده و یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند یا تمایلی به بچه‌دار شدن مجدد ندارند، پزشک ممکن است جراحی برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) را توصیه کند.
این جراحی می‌تواند به کاهش فشار روی دیواره‌های واژن و کاهش احتمال بازگشت افتادگی کمک کند.
شما پس از انجام هیسترکتومی نمی‌توانید باردار شوید و گاهی اوقات ممکن است باعث یائسگی زودرس شود.
ممکن است برای بهبودی به ۶ تا ۱۲ هفته مرخصی از کار نیاز داشته باشید.
بستن واژن
گاهی اوقات، ممکن است جراحی که بخشی یا تمام واژن را می‌بندد، یک گزینه باشد.
این درمان فقط برای زنانی پیشنهاد می‌شود که:
افتادگی پیشرفته دارند
سایر درمان‌ها مؤثر نبوده
مطمئن هستند که نمی‌خواهند دوباره در آینده رابطه جنسی داشته باشند.
این عمل می تواند گزینه خوبی برای زنان ضعیفی باشد که نمی توانند جراحی پیچیده تری داشته باشند.
عوارض جانبی جراحی
پزشک شما باید قبل از اینکه با هم تصمیم بگیرید که آیا یکی از این جراحی‌ها می‌تواند گزینه مناسبی برای شما مناسبی باشد، در مورد خطرات و مزایای ۴ نوع مختلف جراحی، از جمله جراحی با مش، با شما بطور مفصل گفتگو کند.
پزشکان همچنین باید سوابق دقیقی در مورد نوع جراحی که انجام می‌دهند، از جمله هر گونه عوارضی که پس از انجام جراحی برای شما ایجاد می‌شود، نگه دارند.
یک نسخه از این پرونده باید به شما داده شود.
عوارض جانبی احتمالی هر ۴ نوع جراحی، از جمله جراحی با مش، عبارتند از:
خونریزی که ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشد
آسیب به اندام های اطراف، مانند مثانه یا روده
عفونت - ممکن است برای کاهش خطر، طی جراحی و بعد از آن آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود
تغییرات در زندگی جنسی، مانند ناراحتی در هنگام رابطه - اما این وضعیت باید به مرور زمان بهبود یابد
ترشحات واژن و خونریزی
تجربه علائم بیشتر افتادگی که ممکن است نیاز به جراحی بیشتر داشته باشد
تشکیل لخته خون (DVT) در یکی از رگ‌های شما، مانند پای شما - ممکن است بعد از جراحی برای کمک به کاهش این خطر دارو به شما داده شود.
اگر پس از جراحی هر یک از علائم زیر را داشتید، در اسرع وقت به جراح یا پزشک عمومی خود اطلاع دهید:
تب
درد شدید در پایین شکم
خونریزی شدید واژن
احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن هنگام ادرار
ترشحات غیر طبیعی واژن - این ممکن است عفونت باشد
شما باید ۶ ماه پس از جراحی معاینه ش وید که شامل معاینه واژینال می‌شود.
بهبودی پس از جراحی
احتمالاً پس از جراحی افتادگی لگن، یک شب یا چند روز باید در بیمارستان بستری شوید.
ممکن است برای تأمین مایعات، یک سرم در بازوی شما و یک لوله پلاستیکی نازک (سوند ادراری) برای تخلیه ادرار از مثانه داشته باشید.
ممکن است برای ۲۴ ساعت اول، گاز استریلی به عنوان پانسمان د اخل واژن شما قرار داده شود که ممکن است کمی ناراحت کننده باشد.
در چند روز یا چند هفته اول پس از عمل، ممکن است مقداری خونریزی واژینال شبیه به دوره قاعدگی و همچنین مقداری ترشحات واژن داشته باشید.
این ممکن است ۳ یا ۴ هفته طول بکشد. در این مدت به جای تامپون از نوار بهداشتی استفاده کنید.
بخیه‌های شما معمولاً پس از چند هفته خود به خود حل می‌شوند.
سعی کنید در اسرع وقت حرکت کنید، اما هر چند ساعت یک بار استراحت کنید.
پس از ترک بیمارستان می‌توانید به طور معمول دوش بگیرید و حمام کنید، اما ممکن است لازم باشد چند هفته از شنا کردن خودداری کنید.
بهتر است برای حدود ۴ تا ۶ هفته و تا زمانی که کاملا خوب شوید٬ از رابطه جنسی پرهیز کنید.
تیم مراقبت‌های بهداشتی شما در مورد زمان بازگشت به کار به شما توصیه خواهند کرد.
افتادگی لگن
قبلی