درمان - آرتروز
هیچ درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد، اما این عارضه لزوماً به مرور زمان بدتر نمی‌شود. روش‌های درمانی متعددی برای کمک به کاهش علائم وجود دارد.
درمان‌های اصلی برای علائم آرتروز عبارتند از:
اقدامات مربوط به سبک زندگی - مانند حفظ وزن سالم و ورزش منظم
دارو - برای تسکین درد شما
درمان‌های حمایتی - برای کمک به آسان‌تر کردن فعالیت‌های روزمره
در موارد معدودی، که درمان‌های دیگر مفید نبوده‌اند، جراحی برای ترمیم، تقویت یا جایگزینی مفاصل آسیب دیده نیز ممکن است در نظر گرفته شود.
تغییر سبک زندگی
ورزش
ورزش، صرف نظر از سن یا سطح آمادگی جسمانی شما، یکی از مهم‌ترین درمان‌ها برای افراد مبتلا به آرتروز است. فعالیت بدنی شما باید شامل ترکیبی از تمرینات برای تقویت عضلات و تمریناتی برای بهبود آمادگی جسمانی کلی شما باشد.
اگر آرتروز باعث درد و خشکی شما شود، ممکن است فکر کنید ورزش باعث بدتر شدن علائم شما می‌شود.
با این حال، ورزش منظم که شما را فعال نگه می‌دارد، باعث تقویت عضلات و تقویت مفاصل می‌شود و به طور کلی به بهبود علائم کمک می‌کند.
ورزش همچنین برای کاهش وزن، بهبود وضعیت بدن و کاهش استرس مفید است که همه این موارد باعث کاهش علائم می شود.
پزشک عمومی شما یا احتمالاً یک فیزیوتراپ، مزایایی را که می‌توانید از یک برنامه ورزشی انتظار داشته باشید، مورد بحث قرار می‌دهد و می‌تواند یک برنامه تمرینی برای انجام در خانه در اختیار شما قرار دهد.
پیروی از این برنامه مهم است زیرا احتمالاً انجام بیش از حد ورزش به سرعت یا انجام نوع اشتباه ورزش ممکن است به مفاصل شما آسیب برساند.
درباره دستورالعمل‌های ورزش از جمله راه‌های ساده برای ورزش در خانه اطلاعات بیشتری کسب کنید.
کاهش وزن
اضافه وزن یا چاقی اغلب آرتروز را بدتر می‌کند، زیرا بر روی برخی از مفاصل شما فشار اضافی وارد می‌کند.
برای اینکه بفهمید اضافه وزن دارید یا چاق هستید، از ماشین حساب وزن سالم استفاده کنید.
اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، سعی کنید با انجام فعالیت بدنی بیشتر و رژیم غذایی سالم، وزن خود را کاهش دهید.
قبل از شروع، در مورد هر برنامه ورزشی جدید با پزشک عمومی یا فیزیوتراپیست خود صحبت کنید. آنها می‌توانند ب ه شما در برنامه‌ریزی یک برنامه ورزشی مناسب کمک کنند. پزشک عمومی همچنین می‌تواند در مورد نحوه کاهش آهسته و ایمن وزن توصیه‌هایی ارائه دهد.
درباره مدیریت وزن خود بیشتر بدانید.
داروهای تسکین درد
پزشک شما در مورد داروهایی برای تسکین درد آرتروز با شما صحبت خواهد کرد.
گاهی اوقات برای کنترل درد شما ممکن است ترکیبی از درمان ها مانند مسکن‌ها، ورزش و وسایل کمکی یا جراحی لازم باشد.
نوع مسکنی که پزشک عمومی ممکن است برای شما تجویز کند به شدت درد شما و سایر شرایط یا مشکلات سلامتی شما بستگی دارد. داروهای اصلی مورد استفاده در زیر آمده است.
استامینوفن
اگر درد ناشی از آرتروز دارید، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند برای تسکین درد کوتاه مدت، استامینوفن مصرف کنید.
با این حال، بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که این روش خیلی جوابگو نیست، و در حالت عادی فقط زمانی امتحان می‌شود که نتوانید از داروهای دیگر استفاده کنید.
هنگام مصرف استامینوفن، همیشه از دوز توصیه شده توسط پزشک استفاده کنید و از حداکثر دوز ذکر شده در بسته تجاوز نکنید.
درباره استامینوفن بیشتر بدانید.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
پزشک عمومی ممکن است یک داروی ضد التهابی غیر استرو ئیدی (NSAID) تجویز کند. اینها مسکن‌هایی هستند که با کاهش التهاب عمل می‌کنند.
برخی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) به صورت کرم (NSAIDهای موضعی) در دسترس هستند که مستقیماً روی مفاصل آسیب دیده استفاده می‌کنید.
برخی از این کرم‌های موضعی بدون نسخه در دسترس هستند. آنها می‌توانند در صورت ابتلا به آرتروز در زانو یا دست بسیار موثر باشند. همچنین علاوه بر کمک به کاهش درد، می‌توانند به کاهش تورم مفاصل شما نیز کمک کنند.
پزشک شما نوع NSAID هایی که باید مصرف کنید و مزایا و خطرات مرتبط با آن را با شما در میان خواهد گذاشت.
اگر NSAIDهای موضعی درد را کاهش نمی‌دهند، ممکن است به قرص‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) نیاز باشد. آنها ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری‌های خاصی مانند آسم، زخم معده یا آنژین، یا اگر حمله قلبی یا سکته مغزی داشته‌اید، مناسب نباشند. اگر آسپرین با دوز پایین مصرف می‌کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا باید از NSAID استفاده کنید یا خیر.
اگر پزشک عمومی شما یک داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) را برای مصرف خوراکی توصیه یا تجویز کند، معمولاً دارویی به نام مهارکننده پمپ پروتون (PPI) را نیز برای مصرف همزمان تجویز می‌کند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) می‌توانند پوشش داخلی معده را که از آن در برابر اسید معده محافظت می‌کند، تجزیه کنند. مهارکننده‌های پمپ پروتون٬ میزان اسید تول ید شده توسط معده را کاهش داده و بنابراین خطر آسیب به پوشش معده را کم می‌شود.
مواد افیونی (داروهای اپیوئیدی)
داروهای اپیوئیدی، مانند کدئین، نوع دیگری از مسکن‌ها هستند که ممکن است به تسکین درد شدید کمک کنند.
پزشکان معمولاً به دلیل عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، حالت تهوع و یبوست، داروهای اپیوئیدی را به صورت کوتاه مدت تجویز می‌کنند.
ممکن است برای جلوگیری از یبوست یک ملین برای شما تجویز شود تا همراه آن مصرف کنید.
کرم کپسایسین
اگر آرتروز در دست یا زانو دارید و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) موضعی در کاهش درد شما مؤثر نبوده‌اند، ممکن است برای شما کرم کپسایسین تجویز شود.
کرم کپسایسین٬ اعصابی که پیام‌های درد را در ناحیه تحت درمان ارسال می‌کنند، مسدود می‌کند. ممکن است مدتی طول بکشد تا اثر کند. باید ظرف ۲ هفته اول استفاده از کرم مقداری تسکین درد را تجربه کنید، اما ممکن است تا یک ماه طول بکشد تا درمان کاملاً موثر شود.
تا ۴ بار در روز، به اندازه یک نخود از کرم کپسایسین را روی مفاصل آسیب دیده خود بمالید، اما بیشتر از هر 4 ساعت یکبار استفاده نکنید. از کرم کپسایسین روی پوست ترک خورده یا ملتهب استفاده نکنید و همیشه بعد از استفاده دست‌های خود را بشویید.
مراقب باشید که هیچ کرم کپسایسینی روی نواحی حساس مانند چشم، دهان، بینی و دستگاه تناسلی خود نزنید. کپسایسین از فلفل تهیه می‌شود، بنابراین اگر آن را روی نواحی حساس بدن خود قرار دهید، به احتمال زیاد برای چند ساعت بسیار دردناک خواهد بود. با این حال، هیچ آسیبی وارد نمی‌کند.
ممکن است پس از استفاده از کرم کپسایسین، روی پوست خود احساس سوزش کنید. این جای نگرانی ندارد و هر چه بیشتر از آن استفاده کنید، کمتر اتفاق می‌افتد. اما از مصرف بیش از حد کرم خودداری کنید یا ق بل یا بعد از استفاده از کرم٬ حمام یا دوش آب گرم نداشته باشید، زیرا می‌تواند سوزش را بدتر کند.
آمپول استروئید
استروئیدها نوعی دارو هستند که حاوی نسخه‌های مصنوعی هورمون کورتیزول هستند و گاهی برای درمان مشکلات اسکلتی - عضلانی بشدت دردناک استفاده می‌شوند.
ممکن است به برخی از افراد مبتلا به آرتروز، زمانی که سایر درمان‌ها بی‌اثر بوده‌اند، آمپول استروئید پیشنهاد شود.
این آمپول به طور مستق یم به ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شود. ممکن است ابتدا برای بی‌حس کردن ناحیه و کاهش درد، بی‌حسی موضعی به شما تزریق شود.
آمپول استروئید به سرعت عمل کرده و می‌تواند درد را برای چند هفته یا چند ماه کاهش دهد.
درمان‌های حمایتی
علاوه بر تغییر شیوه زندگی و داروها، ممکن است از تعدادی درمان حمایتی بهره‌مند شوید که می‌تواند به کاهش درد شما و آسان‌تر کردن کارهای روزمره کمک کند.
کمپرس گرم یا سرد
استفاده از کمپرس گرم یا سرد روی مفاصل می‌تواند در برخی افراد درد و علائم آرتروز را تسکین دهد. کیسه آب گرم پر از آب داغ یا سرد که روی ناحیه آسیب دیده قرار داده شود، می‌تواند در کاهش درد بسیار موثر باشد.
کمپرس‌های گرم و سرد مخصوصی نیز وجود دارد که قابل خنک کردن در فریزر یا گرم کردن در مایکروویو هستند و به طور مشابه عمل می‌کنند.
وسایل کمکی
اگر آرتروز باعث مشکلات حرکتی شده یا انجام کارهای روزانه را برای شما دشوار می‌کند، وسایل مختلفی می‌توانند به شما کمک کنند. پزشک عمومی شما ممکن است برای کمک و مشاوره تخصصی شما را به یک فیزیوتراپ یا کاردرمانگر ارجاع دهد.
اگر در اندام تحتانی مانند لگن، زانو یا پا دچار آرتروز هستید، فیزیوتراپ یا کاردرمانگر شما ممکن است کفش یا کفی‌های مخصوص برای کفش شما پیشنهاد دهد.
کفش‌هایی با کفی‌های ضربه‌‌گیر می‌توانند به کاهش بخشی از فشار روی مفاصل پاهای شما در هنگام راه رفتن کمک کنند. کفی‌های مخصوص ممکن است به توزیع وزن شما به طور مساوی کمک کنند. زانوبند و بریس‌های ساق پا نیز به همین شکل عمل می‌کنند.
اگر آرتروز لگن یا زانو دارید که بر تحرک شما تأثیر می‌گذارد، ممکن است نیاز ب ه استفاده از یک وسیله کمکی راه رفتن مانند عصا یا چوب دستی داشته باشید. آن را در سمت مقابل بدن خود نسبت به پای آسیب دیده نگه دارید تا بخشی از وزن شما را تحمل کند.
همچنین اگر نیاز به استراحت دادن به مفصل دردناک دارید، آتل (تکه‌ای از ماده سفت و سخت که برای حمایت از مفصل یا استخوان استفاده می‌شود) نیز می‌تواند مفید باشد. فیزیوتراپ شما می‌تواند یک آتل در اختیار شما قرار دهد و در مورد نحوه استفاده صحیح از آن به شما مشاوره دهد.
اگر دست‌های شما تحت تاثیر آرتروز قرار گرفته باشند، ممکن است برای انجام کارهای دستی مانند باز کردن شیر آب به کمک نیاز داشته باشید. وسایل کمکی خاصی مانند شیربازکن می‌تواند انجام این کارها را برای شما آسان‌تر کند. کاردرمانگر شما می‌تواند در مورد استفاده از وسایل کمکی در منزل یا محل کار به شما کمک و مشاوره دهد.
درمان دستی
استفاده نکردن از مفاصل می‌تواند باعث تحلیل رفتن عضلات شما شود و ممکن است باعث افزایش خشکی ناشی از آرتروز شود. درمان دستی تکنیکی است که در آن فیزیوتراپ از دستان خود برای کشش، تحرک و ماساژ بافت‌های بدن برای حفظ انعطاف پذیری مفاصل شما استفاده می‌کند.
درباره فیزیوتراپی بیشتر بدانید.
عمل جراحی
در موارد معدودی که سایر درمان‌ها موثر نبوده‌اند یا زندگی روزمره شما به طور جدی تحت تأثیر قرار گرفته است، جراحی برای آرتروز ضروری است.
اگر به جراحی برای آرتروز نیاز دارید، پزشک عمومی شما را به یک جراح ارتوپد معرفی خواهد کرد. جراحی برای آرتروز می‌تواند علائم، تحرک و کیفیت زندگی شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.
با این حال، جراحی نمی‌تواند به طور کامل از بین رفتن علائم شما را تضمین کند و ممکن است همچنان درد و خشکی ناشی از این بیماری را تجربه کنید.
انواع مختلفی از جراحی برای آرتروز وجود دارد.
تعویض مفصل
تعویض مفصل، که با نام آرتروپلاستی نیز شناخته می‌شود، اغلب برای جایگزینی مفاصل لگن و زانو انجام می‌شود.
در طی عمل جراحی آرتروپلاستی، جراح مفصل آسیب دیده شما را برمی‌دارد و آن را با یک مفصل مصنوعی (پروتز) ساخته شده از پلاستیک و فلز مخصوص جایگزین می‌کند. یک مفصل مصنوعی می‌تواند تا ۲۰ سال دوام داشته باشد، اگرچه ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشد.
نوع جدیدتری از جراحی تعویض مفصل به نام سطح‌سازی (ری سرفیسینگ) نیز وجود دارد. این نوع جراحی فقط از اجزای فلزی استفاده می‌کند و ممکن است برای بیماران جوان‌تر مناسب‌تر باشد. جراح شما در مورد نوع جراحی که برای شما مناسب‌تر است با شما صحبت خواهد کرد.
درباره تعویض مفصل ران و تعویض مفصل زانو بیشتر بدانید.
جراحی جوش دادن (فیوژن) مفصل
اگر تعویض مفصل برای شما مناسب نباشد، جراح ممکن است یک عمل برای جوش دادن مفصل در یک موقعیت دائمی به نام آرترودز را پیشنهاد کند.
این بدان معناست که مفصل شما قوی‌تر و بوده و درد آن بسیار کمتر خواهد بود، اگرچه دیگر نمی‌توانید آن را حرکت دهید.
اضافه کردن یا برداشتن مقداری استخوان در اطراف مفصل
اگر آرتروز زانو دارید اما برای جراحی تعویض زانو مناسب نیستید، ممکن است بتوانید تحت عمل جراحی به نام استئوتومی قرار بگیرید. این عمل شامل افزودن یا برداشتن قسمت کوچکی از استخوان توسط جراح، از بالا یا پایین مفصل زانو است.
این کار به تراز مجدد زانوی شما کمک می‌کند تا وزن شما دیگر روی قسمت آسیب دیده زانو متمرکز نشود. استئوتومی می‌تواند علائم آرتروز را تسکین دهد، اگرچه ممکن است در نهایت به جراحی تعویض زانو نیاز داشته باشید.
درمان عصبی برای درد زانو
اگر شما مبتلا به آرتروز در زانوهای خود هستید، ممکن است بتوانید درمانی به نام دنرواسیون با فرکانس رادیویی داشته باشید. در این روش درمانی از جریان الکتریکی ضعیف برای گرم کردن و از بین بردن برخی از اعصاب زانو استفاده می‌شود تا درد را مسدود کند.
این کار می‌تواند تا ۲ سال به کاهش درد کمک کند، اما با رشد مجدد اعصاب، درد باز‌می‌گردد و ممکن است نیاز به تکرار درمان باشد.
درمان‌های مکمل و جایگزین
برخی از افراد مبتلا به آرتروز درمان‌های مکمل یا جایگزین - مانند طب سوزنی و رایحه‌درمانی - را امتحان می‌کنند و آنها را مفید می‌دانند.
با این حال، شواهد پزشکی کافی وجود ندارد که نشان دهد آنها مؤثر هستند و معمولاً توصیه نمی‌شوند.
مکمل‌های غذایی
در گذشته از تعدادی از مکمل‌های غذایی برای درمان آرتروز استفاده شده است، از جمله کندرویتین و گلوکزامین.
پزشکان عمومی معمولا دیگر کندرویتین و گلوکزامین را در تجویز نمی‌کنند زیرا شواهد کافی مبنی بر موثر بودن آنها به عنوان یک درمان وجود ندارد.
به طور کلی، مکمل‌ها می‌توانند گران باشند.
تحریک کننده‌های پوستی
تحریک کننده های پوستی به صورت ژل و کرم در دسترس هستند که هنگام مالیدن روی پوست، اثر گرم و قرمزی ایجاد می‌کنند. از چندین تحریک کننده پوستی برای درمان درد مفاصل ناشی از آرتروز استفاده شده است.
با این حال، تحقیقات نشان داده است که تحریک کننده‌های پوستی تأثیر کمی در بهبود علائم آرتروز دارند و بنابراین استفاده از آنها توصیه نمی‌شود.
