آب سیاه چشمی (گلوکوم)
گلوکوم (آب سیاه چشم) یک وضعیت شایع چشمی است که در آن عصب بینایی که چشم را به مغز متصل می‌کند، آسیب می‌بیند.
معمولاً به دلیل تجمع مایع در قسمت جلویی چشم ایجاد می‌شود که باعث افزایش فشار داخل چشم می‌شود.
اگر گلوکوم به موقع تشخیص داده و درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
این وضعیت می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در بزرگسالان ۷۰ و ۸۰ ساله دیده می‌شود.
علائم گلوکوم (آب سیاه)
گلوکوم معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند.
در طی سالیان متمادی به کندی رشد می‌کند و ابتدا بر لبه‌های بینایی شما (دید محیطی) تأثیر می‌گذارد.
به همین دلیل، بسیاری از افراد متوجه نمی‌شوند که به گلوکوم دچار هستند و اغلب تنها در طی یک آزمایش معمول چشم تشخیص داده می‌شود.
اگر متوجه علائمی شدید، ممکن است شامل تاری دید یا دیدن دایره‌های رنگین کمانی در اطراف نورهای روشن باشد.
معمولاً هر دو چشم تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اگرچه ممکن است در یک چشم بدتر شود.
گاهی اوقات، گلوکوم می‌تواند به طور ناگهانی ایجاد شود و باعث ایجاد عوارض زیر شود:
چه زمانی مشاوره پزشکی دریافت کنید
در صورت داشتن هرگونه نگرانی در مورد بینایی خود به چشم پزشک یا پزشک عمومی مراجعه کنید.
اگر دچار گلوکوم هستید، تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به جلوگیری از بدتر شدن بینایی شما کمک کند.
بدون درمان، گلوکوم می‌تواند در نهایت منجر به کوری شود.
اگر علائم گلوکوم به طور ناگهانی در شما ایجاد شد، در اسرع وقت به نزدیکترین بخش مجروحان چشم یا مراقبت‌های ویژه خود مراجعه کنید.
این یک اورژانس پزشکی است که ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.
انواع گلوکوم (آب سیاه)
انواع مختلفی از گلوکوم وجود دارد.
شایع‌ترین آن گلوکوم با زاویه باز اولیه نامیده می‌شود. این نوع گلوکوم به کندی در طی سالیان متمادی ایجاد می‌شود.
این به دلیل مسدود شدن تدریجی کانال‌های تخلیه در چشم در طول زمان است.
انواع دیگر گلوکوم (آب سیاه) عبارتند از:
گلوکوم حاد زاویه بسته - یک نوع غیر معمول ناشی از مسدود شدن ناگهانی زهکشی چشم، که می‌تواند فشار داخل چشم را خیلی سریع افزایش دهد.
گلوکوم ثانویه - ناشی از یک وضعیت زمینه‌ای چشم، مانند التهاب چشم (یووئیت)
گلوکوم دوران کودکی (آب سیاه مادرزادی) - نوع نادری است که در کودکان بسیار خردسال رخ می‌دهد و ناشی از ناهنجاری چشم است.
علل گلوکوم
گلوکوم ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد.
بیشتر موارد به دلیل افزایش فشار در چشم ایجاد می‌شود که مایعات قادر به تخلیه مناسب نیستند.
این افزایش فشار سپس به عصب متصل کننده چشم به مغز (عصب بینایی) آسیب می‌رساند.
اغلب مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد، اگرچه موارد خاصی می‌تواند خطر را افزایش دهد، از جمله:
سن افراد - با افزایش سن، گلوکوم شایع‌تر می‌شود
قومیت افراد - افراد آفریقایی، کارائیب یا آسیایی در معرض خطر بیشتری هستند
سابقه خانوادگی افراد - اگر والدین یا خواهر و برادری با این وضعیت داشته باشید، احتمال دچار شدن به گلوکوم بیشتر است.
سایر شرایط پزشکی - مانند نزدیک بینی، دوربینی و دیابت
مشخص نیست که آیا می‌توانید کاری برای جلوگیری از گلوکوم انجام دهید یا خیر، اما انجام معاینات منظم چشم احتمالا می‌تواند در اسرع وقت آن را تشخیص دهد.
آزمایش‌های مربوط به گلوکوم
گلوکوم معمولاً در طی یک آزمایش معمول چشم در مطب بینایی‌شناس، اغلب قبل از ایجاد علائم قابل توجه قابل تشخیص است.
آزمایش‌ها در بینایی شناسی توسط اپتومتریست انجام می‌شود.
شما باید حداقل هر ۲ سال یک بار آزمایش چشمی معمولی انجام دهید.
چندین آزمایش سریع و بدون درد را می‌توان برای بررسی گلوکوم انجام داد، از جمله آزمایش‌های بینایی و اندازه گیری فشار داخل چشم.
اگر آزمایش‌ها حاکی از ابتلای شما به گلوکوم باشد، باید به یک چشم پزشک متخصص ارجاع داده شوید تا در مورد درمان صحبت کنید.
دریابید که چگونه گلوکوم تشخیص داده می‌شود
درمان‌های گلوکوم
جبران هر گونه از دست دادن بینایی که قبل از تشخیص گلوکوم رخ داده است امکان‌پذیر نیست، اما درمان می‌تواند به جلوگیری از بدتر شدن بینایی شما کمک کند.
درمان توصیه شده برای شما به نوع گلوکوم شما بستگی دارد، اما گزینه‌ها عبارتند از:
قطره چشم - برای کاهش فشار در چشم
لیزر درمانی - برای باز کردن لوله‌های زهکشی مسدود شده یا کاهش تولید مایع در چشم
جراحی - برای بهبود تخلیه مایع
همچنین احتمالاً برای نظارت بر وضعیت خود و بررسی کارآمد بودن درمان به معاینات منظم نیاز خواهید داشت.
تشخیص
بعدی
