درمان - اگزمای دیسکوئید
درمان
هیچ درمان ساده‌ای برای اگزمای دیسکوئید وجود ندارد، اما داروها می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند.
درمان‌ها شامل:
نرم کننده‌ها - برای استفاده همیشگی
جایگزین‌های صابون - برای جایگزینی صابون‌های تحریک کننده و محصولات پاک کننده
کورتیکواستروئیدهای موضعی - برای دوره‌های شعله ور شدن
آنتی بیوتیک - برای اگزمای عفونی
آنتی هیستامین - برای خارش شدید
آماده‌سازی‌های مختلفی برای هر نوع دارو وجود دارد و ارزش آن را دارد که با یک داروساز یا پزشک عمومی وقت بگذارید تا بهترین دارو را برای خود پیدا کنید.
طیف وسیعی از محصولات نرم کننده، جایگزین‌های صابون و برخی کورتیکواستروئیدهای موضعی را می‌توان بدون نسخه از داروخانه‌ها خریداری کرد. خرید برخی از آنها از این طریق ارزان‌تر از نسخه پزشک است.
از یک داروساز در مورد محصولات مختلف و نحوه استفاده از آنها راهنمایی بخواهید. اگر اگزما پس از استفاده از محصولات بدون نسخه بهبود نیافت به پزشک عمومی مراجعه کنید.
نکات خودیاری
همچنین کارهایی وجود دارد که می‌توانید خودتان انجام دهید که ممکن است به کنترل علائم اگزمای دیسکوئید کمک کند، مانند:
پرهیز از صابون‌ها و مواد شوینده، از جمله صابون‌های مایع، حمام حباب‌دار، ژل‌های دوش و دستمال‌های مرطوب - حتی اگر اینها به وضوح پوست شما را تحریک نکنند. به جای آن از یک جایگزین صابون نرم کننده استفاده کنید
محافظت از پوست در برابر بریدگی‌های جزئی (مثلاً با پوشیدن دستکش)، زیرا بریدگی ممکن است باعث ایجاد اگزمای دیسکوئید شود.
انجام روزانه حمام یا دوش ولرم - استفاده از نرم کننده هنگام شستشو ممکن است علائم شما را کاهش دهد و به یاد داشته باشید که بلافاصله پس از آن از درمان‌های پوستی استفاده کنید.
نخراشیدن و نخاراندن تکه‌های اگزما - تمیز نگه داشتن دستها و کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها ممکن است به کاهش خطر آسیب پوست یا عفونت ناشی از خاراندن ناخواسته کمک کن د.
اطمینان حاصل کنید که از درمان‌های خود طبق دستور پزشک عمومی یا داروساز استفاده و اعمال می‌کنید
اگر فکر می‌کنید پوست شما آلوده است به پزشک عمومی مراجعه کنید. به عنوان مثال، اگر در قسمت‌هایی که اگزما هست٬ ترشحات یا حساسیت زیاد وجود داشته باشد.
عفونت می‌تواند به سرعت گسترش یابد و استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی می‌تواند عفونت را بپوشاند یا بیشتر گسترش دهد.
نرم کننده‌ها
نرم‌کننده‌ها درمان‌های مرطوب کننده‌ای هستند که مستقیماً روی پوست خود اعمال می‌کنید تا از دست دادن آب را کاهش داده و آن را با یک لایه محافظ بپوشانید. آنها اغلب برای کمک به مدیریت شرایط پوستی خشک یا پوسته پوسته مانند اگزما استفاده می‌شوند.
انتخاب نرم کننده
چندین نرم کننده مختلف موجود است. ممکن است لازم باشد چند مورد را امتحان کنید تا نوعی را که برای شما کار می‌کند پیدا کنید. همچنین ممکن است به شما توصیه شود از ترکیبی از نرم کننده‌ها استفاده کنید، مانند:
پمادی برای پوست‌های خیلی خشک
کرم یا لوسیون برای پوست کمتر خشک
نرم کننده به جای صابون
یک نرم کننده برای استفاده روی صورت و دستها و یک نرم کننده دیگر برای استفاده روی بدن
تفاوت لوسیون‌ها، کرم ها و پمادها در مقدار روغن آنهاست. پمادها حاوی بیشترین روغن هستند، بنابراین می‌توانند کاملاً چرب باشند، اما در حفظ رطوبت پوست موثرترین هستند. لوسیون‌ها حاوی کمترین مقدار روغن هستند، بنابراین چرب نیستند، اما می‌توانند کمتر موثر باشند. کرم‌ها جایی در این بین هستند.
کرم‌ها و لوسیون‌ها بیشتر برای نواحی متورم (التهاب) پوست مناسب هستند. پمادها بیشتر برای نواحی پوست خشک که ملتهب نیستند مناسب هستند.
اگر مدتی است که از نرم کننده خاصی استفاده می‌کنید، ممکن است اثر آن کمتر شود یا پوست شما را تحریک کند. در این صورت، پزشک عمومی می‌تواند محصول دیگری را تجویز کند.
نحوه استفاده از نرم کننده‌ها
همیشه از نرم کننده خود استفاده کنید، حتی اگر علائمی را تجربه نمی‌کنید، زیرا می‌تواند به جلوگیری از بازگشت اگزمای دیسکوئید کمک کند. بسیاری از افراد نگه داشتن مواد نرم کننده جداگانه در محل کار یا مدرسه را مفید می‌دانند.
برای استفاده از نرم کننده:
مقدار زیادی استفاده کنید
آن را مالش ندهید - آن را در همان جهتی که مو رشد می‌کند روی پوست صاف کنید
برای پوست‌های خیلی خشک، نرم کننده را هر ۲ تا ۳ ساعت یا در صورت لزوم بیشتر استفاده کنید
بعد از حمام یا دوش گرفتن، پوست خود را به آرامی خشک کنید و بلافاصله در حالی که پوست هنوز مرطوب است، نرم کننده را بزنید.
اگر در محل کار در معرض مواد محرک هستید، مطمئن شوید که به طور منظم در حین و بعد از کار از نرم کننده‌ها استفاده می‌کنید.
نرم کننده‌ها را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
عوارض جانبی
گاهی اوقا ت، برخی از نرم کننده‌ها می توانند پوست را تحریک کنند. اگر به اگزمای دیسکوئید مبتلا هستید، پوست شما حساس خواهد بود و می تواند به برخی مواد موجود در نرم کننده‌های بدون نسخه واکنش نشان دهد.
اگر پوست شما به یک نرم کننده واکنش نشان می‌دهد، استفاده از آن را متوقف کنید و با پزشک عمومی یا داروساز صحبت کنید که می‌تواند یک محصول جایگزین را توصیه کند.
توجه داشته باشید که برخی از نرم کننده‌ها می‌توانند خطر آتش سوزی داشته باشند، بنابراین نباید در نزدیکی شعله استفاده شود.
نرم کننده‌‌هایی که می‌توان درون آب وان حمام ریخت٬ می‌تواند حمام شما را بسیار لغزنده کند، بنابراین مراقب ورود و خروج از حمام باشید.
کورتیکواستروئیدهای موضعی
برای درمان تکه‌های اگزمای دیسکوئید، پزشک ممکن است یک کورتیکواستروئید موضعی را تجویز کند که مستقیماً روی پوست خود بزنید تا التهاب را کاهش دهد.
انتخاب کورتیکواستروئید موضعی
کورتیکواستروئیدهای موضعی قدرت‌های دارند که با توجه به شدت اگزما می‌توان آنها را تجویز کرد. اگزمای دیسکوئید٬ نسبت به سایر انواع اگزما٬ معمولاً به نوع قوی تری از کورتیکواستروئید نیاز دارد.
ممکن است برای شما یک کرم برای استفاده در نواحی قابل مشاهده مانند صورت و دستها و یک پماد برای استفاده در شب یا برای دوره های شعله‌ور شدن شدیدتر تجویز شود.
نحوه استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی
هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدها، درمان را با دقت در مناطق آسیب دیده اعمال کنید. جز در مواردی که پزشک دستور دیگری داده باشد، بروشور اطلاعاتی بیمار همراه دارو را دنبال کنید.
بیش از ۲ بار در روز از کورتیکواستروئید استفاده نکنید. اکثر افراد فقط یک بار در روز باید آن را اعمال کنند.
برای استفاده از کورتیکواستروئید موضعی، مراحل زیر را انجام دهید:
ابتدا نرم کننده خود را بمالید و قبل از استفاده از کورتیکواستروئید موضعی حدود ۳۰ دقیقه صبر کنید تا نرم کننده جذب پوست شما شود.
به اندازه کافی از کورتیکواستروئید موضعی برای پوشش ناحیه آسیب دیده استفاده کنید، اما سعی کنید از کمترین مقدار ممکن برای کنترل علائم خود استفاده کنید.
از کورتیکواستروئید موضعی استفاده کنید تا زمانی که التهاب از بین برود، مگر اینکه پزشک عمومی توصیه کند.
اگر از کورتیکواستروئید موضعی استفاده کرده‌اید و علائم شما بهبود نیافته است، با پزشک خود صحبت کنید.
عوارض جانبی
کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است هنگام استفاده، باعث احساس سوزش یا خارش خفیف و کوتاه مدت شوند. در موارد نادر، آنها همچنین ممکن است باعث موارد زیر شوند:
نازک شدن پوست
تغییر رنگ پوست
ایجاد لکه (آکنه)
افزایش رشد مو
اکثر این عوارض جانبی پس از توقف درمان بهبود می‌یابند.
به طور کلی، استفاده از کورتیک واستروئیدهای موضعی قوی‌تر، یا استفاده از مقادیر زیاد، خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش می‌دهد. شما باید از ضعیف‌ترین قدرت و کمترین مقدار ممکن برای کنترل علائم خود استفاده کنید و هرگز بیش از مقدار توصیه شده توسط پزشک خود استفاده نکنید.
گاهی اوقات ممکن است افراد پس از قطع استفاده از کرم استروئیدی علائم پوستی مانند قرمزی و تورم شدید پوست را بروز دهند. اگر این اتفاق برای شما افتاد، فوراً برای مشاوره با اورژانس محلی تماس بگیرید.
آنتی‌بیوتیک‌ها
اگر اگزمای شما عفونی شود، ممکن است آنتی‌بیوتیک نیز برای شما تجویز شود.
آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی
اگر ناحیه وسیعی از اگزمای عفونی دارید، ممکن است برای شما آنتی بیوتیک تجویز شود تا از راه دهان مصرف کنید. این معمولاً فلوکلوکساسیلین است که معمولاً به مدت یک هفته مصرف می‌شود.
اگر به پنی سیلین حساسیت دارید، ممکن است یک جایگزین مانند کلاریترومایسین به شما داده شود.
آنتی‌بیوتیک‌های موضعی
اگر مقدار کمی اگزمای عفونی دارید، معمولاً یک آنتی بیوتیک موضعی مانند فوزیدیک اسید برای شما تجویز می‌شود. این داروها به صورت کرم یا پمادی هستند که مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده پوست می‌مالید.
برخی از آنتی بیوتیک‌های موضعی نیز حاوی کورتیکواستروئیدهای موضعی هستند.
در صورت لزوم معمولاً باید تا ۲ هفته از آنتی بیوتیک‌های موضعی استفاده شود.
آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها نوعی دارو هستند که از تأثیر ماده‌ای در خون به نام هیستامین جلوگیری می‌کنند. بدن شما اغلب هنگام تماس با مواد محرک، هیستامین ترشح می‌کند. هیستامین می‌تواند باعث طیف وسیعی از علائم، از جمله عطسه، آبریزش چشم و خارش شود.
ممکن است در هنگام تشدید اگزمای دیسکوئید برای مقابله با علائم خارش، آنتی هیستامین‌ها تجویز شود، به خصوص اگر این علائم خارش در خواب شما اختلال ایجاد کند. با این حال، آنها پوست آسیب دیده را درمان نمی‌کنند.
بسیاری از انواع قدیمی‌تر آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند باعث ایجاد احساس خواب‌آلودگی شوند، که اگر علائم شما بر کیفیت خواب شما تأثیر بگذارد، می‌تواند مفید باشد. در غیر این صورت، از یک داروساز یا پزشک عمومی بخواهید که یک آنتی هیستامین "غیر آرام بخش" را توصیه کند.
درمان های مکمل
برخی از افراد ممکن است درمان‌های مکمل مانند داروهای گیاهی را برای درمان اگزما مفید بدانند، اما شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این درمان‌ها موثر هستند.
اگر به فکر استفاده از یک درمان مکمل هستید، ابتدا با پزشک عمومی صحبت کنید تا مطمئن شوید که درمان برای شما ایمن است. مطمئن شوید که به استفاده از سایر درمان‌های تجویز شده توسط پزشک عمومی ادامه می‌دهید.
درمان های بیشتر
اگر درمان های تجویز شده توسط پزشک عمومی علائم شما را با موفقیت کنترل نکند، او ممکن است شما را برای ارزیابی و درمان به یک متخصص پوست ارجاع دهد.
درمان‌های دیگری که ممکن است توسط متخصص پوست در دسترس باشد عبارتند از:
فتوتراپی - وقتی که ناحیه آسیب دیده پوست در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) قرار می‌گیرد تا به کاهش التهاب کمک کند.
بانداژ - وقتی که پانسمان‌های دارویی روی پوست شما اعمال می‌شود
درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی - داروهایی که التهاب را با سرکوب سیستم ایمنی شما کاهش می‌دهند
اگزمای دیسکوئید
قبلی