اختلال هماهنگی رشدی (دیسپراکسی) در کودکان
اختلال هماهنگی رشدی (DCD)، همچنین به عنوان دیسپراکسی شناخته می‌شود، وضعیتی است که بر هماهنگی فیزیکی تأثیر می‌گذارد. باعث می‌شود کودک در فعالیت‌های روزانه متناسب با سن خود کمتر از حد انتظار عمل کند و به نظر می‌رسد که به طرز ناشیانه‌ای حرکت می‌کند.
این موضوع در مورد اختلال هماهنگی رشدی در کودکان است، اگرچه این وضعیت اغلب باعث ایجاد مشکلات مداوم در بزرگسالی می‌شود.
درباره اختلال هماهنگی رشدی (DCD) در بزرگسالان بیشتر بیاموزید.
علائم اختلال هماهنگی رشدی (DCD)
ممکن است مراحل اولیه رشد مانند سینه خیز رفتن، راه رفتن، غذا خوردن به طور مستقل و لباس پوشیدن در کودکان خردسال مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با تأخیر مواجه شود.
نقاشی، نوشتن و عملکرد در ورزش نیز به طور معمول از حد انتظار برای سن آنها پایین‌تر است.
اگرچه علائم این اختلال از سنین پایین وجود دارد، اما سرعت رشد کودکان بسیار متفاوت است. این بدان معناست که تشخیص قطعی اختلال هماهنگی رشدی (DCD) معمولاً تا زمانی که کودک مبتلا به این اختلال ۵ ساله یا بیشتر نشود، اتفاق نمی‌افتد.
درباره علائم اختلال هماهنگی رشدی (دیسپراکسی) در کودکان بیشتر بدانید.
چه زمانی باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید
اگر نگران سلامت یا رشد فرزندتان هستید، با یک پزشک عمومی یا مسئول بهداشت مدرسه فرزندتان صحبت کنید.
آنها ممکن است بچه شما را به یک کاردرمانگر، متخصص اطفال، یا متخصص بهداشت دیگری ارجاع دهند که بتواند او را ارزیابی کند و سعی کند هر گونه مشکل رشدی را شناسایی کند.
درباره تشخیص اختلال هماهنگی رشدی (دیسپراکسی) در کودکان بیشتر بدانید.
علل اختلال هماهنگی رشدی
انجام حرکات هماهنگ٬ فرآیند پیچیده‌ای است که اعصاب و بخش‌های مختلف مغز را درگیر می‌کند.
هر مشکلی در این فرآیند به طور بالقوه می‌تواند منجر به مشکلات حرکت و هماهنگی شود.
معمولاً مشخص نیست که چرا هماهنگی به خوبی توانایی‌های دیگر در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی ایجاد نمی‌شود.
با این حال، تعدادی از عوامل خطر که می‌توانند احتمال ابتلای کودک به اختلال هماهنگی رشدی را افزایش دهند، شناسایی شده‌اند.
از جمله:
تولد نارس، قبل از هفته ۳۷ بارداری
تولد با وزن کم
داشتن سابقه خانوادگی اختلال هماهنگی رشدی، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که کدام ژن ممکن است در این اختلال دخیل باشد
مصرف الکل یا مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری
درمان اختلال هماهنگی رشدی
هیچ درمان قطعی برای اختلال هماهنگی رشدی وجود ندارد، اما تعدادی از درمان‌ها می‌توانند به کودکان کمک کنند تا مشکلات خود را مدیریت کنند.
از جمله:
آموزش روش‌هایی برای انجام فعالیت‌هایی که برایشان دشوار است، مانند شکستن حرکات دشوار به بخش‌های کوچک‌تر و تمرین منظم آنها
تطبیق دادن وظایف برای آسان‌تر کردن آنها، مانند استفاده از مدادگیرهای مخصوص روی خودکار و مداد برای آسان تر کردن نگه داشتن آنها
اگرچه اختلال هماهنگی رشدی بر میزان باهوشی کودک تأثیر نمی‌گذارد، اما می‌تواند یادگیری را برای او دشوارتر کند و ممکن است برای ادامه تحصیل به کمک بیشتری نیاز داشته باشد.
با توجه به سیستم بهداشت و درمان محل زندگی شما٬ درمان اختلال هماهنگی رشدی متناسب با بچه شما خواهد بود و معمولاً شامل تعدادی از متخصصان مختلف مراقبت‌های بهداشتی است که با هم کار می‌کنند.
اگرچه هماهنگی فیزیکی کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی پایین‌تر از حد متوسط باقی می‌ماند، اما با افزایش سن و توسعه راهبردهای مقابله‌ای، ممکن است این مشکل کمتر شود. برخی از کودکان ممکن است همچنان مشکل داشته باشند.
با این حال، مشکلات در مدرسه - به ویژه تولید کار نوشتاری - می‌تواند بسیار برجسته‌تر شود و نیاز به کمک بیشتر از سوی والدین و معلمان دارد.
درباره درمان اختلال هماهنگی رشدی در کودکان بیشتر بدانید.
دیسپراکسی یا اختلال هماهنگی رشدی؟
در حالی که بسیاری از مردم از واژه دیسپراکسی برای اشاره به مشکلات حرکت و هماهنگی که ابتدا در کودکان خردسال ایجاد می‌شود، استفاده می‌کنند، این اصطلاح کمتر توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی استفاده می‌شود.
در عوض، بیشتر متخصصان مراقبت های بهداشتی از اصطلاح اختلال هماهنگی رشدی (DCD) برای توصیف این اختلال استفاده می‌کنند.
این اصطلاح به طور کلی توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی ترجیح داده می‌شود زیرا دیسپراکسی می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد.
به عنوان مثال، دیسپراکسی را می‌توان برای توصیف مشکلات حرکتی که بعداً در زندگی به دلیل آسیب به مغز رخ می‌دهد، مانند سکته مغزی یا آسیب سر٬ نیز استفاده کرد.
برخی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نیز ممکن است از اصطلاح اختلال رشدی خاص عملکرد حرکتی (SDDMF) برای اشاره به اختلال هماهنگی رشدی استفاده کنند.
علائم
بعدی
