چگونه انجام می‌شود - آنژیوپلاستی عروق کرونر و گذاشتن استنت
چگونه انجام می‌شود
قبل از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر، برای اطمینان از امکان انجام عمل، به یک ارزیابی نیاز خواهید داشت.
این امر همچنین فرصتی را برای شما فراهم می‌کند تا هر گونه نگرانی خود را با متخصص قلب (کاردیولوژیست) در میان بگذارید.
در طول ارزیابی پیش از عمل، ممکن است برای اطمینان از آمادگی شما برای عمل، آزمایش خون و بررسی کلی سلامت انجام شود.
همچنین ممکن است قبل از آنژیوپلاستی، تحت روشی به نام آنژیوگرافی قرار بگیرید. آنژیوگرافی برای بررسی داخلی عروق و محل انسدادها انجام می‌شود.
گاهی اوقات، متخصص قلب شما ابتدا آنژیوگرافی را انجام می‌دهد، اما سپس در همان فرآیند، آنژیوپلاستی را نیز ادامه می‌دهد.
شما می توانید قبل از درمان غذا و نوشیدنی میل کنید. بهتر است یک وعده غذایی سبک میل کنید.
معمولا می‌توانید تا روز عمل، اکثر داروهای خود را به طور معمول مصرف کنید، به استثنای داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد) مانند وارفارین.
همچنین ممکن است لازم باشد زمان مصرف داروهای دیابت را که مصرف می‌کنید تغییر دهید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد اینکه آیا قبل از عمل نیاز به تغییر نحوه مصرف داروهای خود دارید، با تیم پزشکی خود صحبت کنید.
درباره آمادگی برای عمل جراحی بیشتر بخوانید.
عمل
آنژیوپلاستی عروق کرونر معمولاً به جای اتاق عمل، در اتاقی به نام «اتاق کاتتر» انجام می‌شود. این اتاق مجهز به دستگاه اشعه ایکس است تا پزشک بتواند روند عمل را روی صفحه نمایشگر کنترل کند.
آنژیوپلاستی عروق کرونر معمولا بین ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت طول می‌کشد، هرچند ممکن است بیشتر هم طول بکشد.
از شما خواسته می‌شود به پشت روی تخت اشعه ایکس دراز بکشید. به یک مانیتور قلب وصل خواهید شد و برای بی حس کردن پوستتان، بی‌حسی موضعی دریافت خواهید کرد. همچنین در صورت نیاز به مسکن یا آرام‌بخش، یک خط وریدی (IV) وارد رگ شما می‌شود.
سپس متخصص قلب، برش کوچکی در پوست کشاله ران، مچ دست یا بازوی شما، روی جایی که نبض شما قابل لمس است، ایجاد می‌کند. یک لوله کوچک به نام «غلاف» در داخل شریان قرار داده می‌شود تا در طول عمل باز بماند.
یک «کاتتر» از طریق غلاف عبور داده شده و در امتداد شریان به سمت دهانه عروق کرونر چپ یا راست شما هدایت می‌شود.
سپس یک سیم نازک و قابل انعطاف از داخل کاتتر و به محل تنگ شده فرستاده می‌شود. یک بالن کوچک و بادکنکی شکل روی سیم به ناحیه تنگ شده منتقل شده و به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه باد می‌شود. این کار رسوبات چربی را در دیواره داخلی شریان برای گشاد کردن آن فشار می‌دهد. این کار ممکن است چندین بار انجام شود.
در حالی که بالن باد می‌شود، شریان به طور کامل مسدود می‌شود و ممکن است کمی درد قفسه سینه داشته باشید. با این حال، این طبیعی است و جای نگرانی ندارد. درد باید با خالی شدن بالن برطرف شود. اگر احساس ناراحتی کردید، از متخصص قلب خود درخواست داروی مسکن کنید.
با حرکت کاتتر در داخل شریان نباید چیز دیگری احساس کنید، اما ممکن است گاهی اوقات ضربان قلب اضافی یا کم را احساس کنید. این جای نگرانی ندارد و کاملاً طبیعی است.
اگر استنت گذاری هم انجام می‌شود، استنت از قبل روی بالن قرار داده شده است و با باد شدن بالن باز می‌شود. استنت پس از خالی شدن و خارج شدن بالن، در داخل شریان شما باقی می‌ماند.
هنگامی که عمل به پایان رسید، متخصص قلب بررسی می‌کند که آیا شریان شما به اندازه کافی برای جریان خون راحت تر٬ باز است یا خیر. این کار با کنترل جریان مقدار کمی ماده حاجب رنگی در داخل شریان انجام می شود.
سپس بالن، سیم، کاتتر و غلاف برداشته می‌شوند و خون‌ریزی با یک درپوش قابل حل یا فشار محکم متوقف می‌شود. در برخی موارد، غلاف برای چند ساعت یا یک شب قبل از برداشتن در جای خود باقی می‌ماند.
بازگشت به خانه
آنژیوپلاستی عروق کرونر گاهی اوقات نیاز به یک شب بستری در بیمارستان دارد، اما اگر عمل به صورت سرپایی انجام شود، بسیاری از افراد می‌توانند در همان روز به خانه بروند.
پس از عمل، به مدت یک هفته نمی‌توانید رانندگی کنید، بنابراین باید از کسی بخواهید شما را از بیمارستان به خانه برساند.
درباره بهبودی پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر بیشتر بخوانید.
استنت گذاری (فنر زدن رگ‌های قلب)
استنت یک لوله توری فلزی کوتاه است که مانند داربست عمل می‌کند و به باز نگه داشتن شریان شما کمک می‌کند. ۲ نوع اصلی استنت وجود دارد:
استنت فلزی بدون پوشش
استنت دارویی - که با دارویی پوشانده شده است که خطر انسداد مجدد شریان را کاهش می‌دهد
بزرگترین عیب استفاده از استنت‌های فلزی بدون پوشش این است که در برخی موارد، عروق دوباره شروع به تنگ شدن می‌کنند. این به این دلیل است که سیستم ایمنی بدن استنت را به عنوان یک جسم خارجی در نظر می‌گیرد و به آن حمله می‌کند و باعث تورم و رشد بیش از حد بافت در اطراف استنت می‌شود.
با استفاده از استنت‌های دارویی می‌توان از این مشکل جلوگیری کرد. این استنت‌ها با دارویی پوشانده شده‌اند که پاسخ غیرطبیعی بدن و رشد بافت را کاهش می‌دهد.
با این حال، این کار همچنین بهبود عروق کرونر اطراف استنت را به تأخیر می‌اندازد و به همین دلیل بسیار مهم است که تا ۱ سال پس از عمل، مصرف داروهای رقیق کننده خون را ادامه دهید. این کار به کاهش خطر گرفتگی ناگهانی استنت توسط لخته خون و ایجاد حمله قلبی کمک می‌کند.
پس از قرار گرفتن استنت دارویی در جای خود، دارو به مرور زمان در ناحیه‌ای که به احتمال زیاد دوباره مسدود می‌شود، آزاد می‌شود. ۲ نوع داروی پرمصرف عبارتند از:
داروهای «لیموس» (مانند سیرولیموس، اورولیموس و زوتارولیموس) - که قبلا برای جلوگیری از رد پیوند در پیوند اعضا استفاده می‌شد
پاکلیتاکسل - که رشد سلولی را مهار می‌کند و به طور رایج در شیمی درمانی استفاده می‌شود
مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) بریتانیا توصیه می‌کند که اگر قطر رگ تحت درمان کمتر از ۳ میلی متر یا ناحیه آسیب دیده شریان بیش از ۱۵ میلی متر باشد، باید از استنت‌های دارویی استفاده شود، زیرا شواهد نشان می‌دهد که خطر تنگی مجدد در این موارد بیشتر است.
قبل از عمل، در مورد مزایا و معایب هر نوع استنت با متخصص قلب خود صحبت کنید.
اگر استنت دارید، برای کمک به کاهش خطر تشکیل لخته خون در اطراف استنت، باید داروهای خاصی نیز مصرف کنید. این داروها عبارتند از:
آسپرین - هر روز صبح و مادام العمر
کلوپیدوگرل - به مدت ۱ تا ۱۲ ماه با توجه به اینکه استنت فلزی بدون روکش یا دارویی داشته باشید، یا دچار حمله قلبی شده باشید
پراسوگرل یا تیکاگرلور - به عنوان جایگزینی برای کلوپیدوگرل در افرادی که برای حمله قلبی درمان شده‌اند استفاده می‌شود
بهبودی
بعدی
آنژیوپلاستی
قبلی