آنتی بیوتیک‌ها
بررسی اجمالی
آنتی بیوتیک‌ها برای درمان یا پیشگیری از برخی عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شوند. آنها با کشتن باکتری‌ها یا جلوگیری از گسترش آنها عمل می‌کنند. اما آنها برای همه چیز کار نمی‌کنند.
بسیاری از عفونت‌های باکتریایی خفیف به خودی خود بدون استفاده از آنتی بیوتیک بهبود می‌یابند.
آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و بیشتر سرفه‌ها موثر نیستند.
آنتی بیوتیک‌ها دیگر به طور معمول برای درمان این عفونت‌ها استفاده نمی‌شوند.
عفونت‌های ریه
عفونت گوش در کودکان
گلو درد
در مورد آنتی بیوتیک‌ها، توصیه‌های پزشک خود را در مورد نیاز یا عدم نیاز به آنتی بیوتیک‌ها در نظر بگیرید. مقاومت آنتی بیوتیکی مشکل بزرگی است - مصرف آنتی بیوتیک در زمانی که به آنها نیاز ندارید می‌تواند به این معنی باشد که در آینده برای شما کارساز نخواهد بود.
چه زمانی آنتی بیوتیک مورد نیاز است
آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده شوند که:
بعید است بدون آنتی بیوتیک از بین برود
می‌تواند دیگران را آلوده کند
پاکسازی بدون درمان ممکن است خیلی طول بکشد
خطر عوارض جدی‌تری را به همراه دارد
به افرادی که در معرض خطر عفونت قرار دارند نیز ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی آنتی بیوتیک داده شود که به عنوان پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی شناخته می‌شود.
درباره موارد استفاده از آنتی بیوتیک‌ها و اینکه چرا آنتی بیوتیک ها به طور معمول برای درمان عفونت ها استفاده نمی‌شوند٬ بیشتر بخوانید.
نحوه مصرف آنتی بیوتیک
آنتی بیوتیک‌ها را طبق دستورالعمل روی بسته یا بروشور اطلاعاتی بیمار همراه با دارو یا طبق دستور پزشک عمومی یا داروساز مصرف کنید.
آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند به شرح زیر باشند:
قرص‌ها، کپسول‌ها یا مایعاتی که می‌نوشید - اینها می‌توانند برای درمان اکثر انواع عفونت‌های خفیف تا متوسط در بدن استفاده شوند.
کرم‌ها، لوسیون‌ها، اسپری‌ها و قطره‌ها - اینها اغلب برای درمان عفونت‌های پوستی و عفونت چشم یا گوش استفاده می‌شوند.
تزریقی - اینها را می‌توان به صورت آمپول یا از طریق قطره مستقیم به خون یا ماهیچه تزریق کرد و برای عفونت‌های جدی‌تر استفاده می‌شود.
از دست دادن یک دوز آنتی بیوتیک
اگر فراموش کردید که یک دوز از آنتی بیوتیک‌های خود را مصرف کنید، بروشور اطلاعات بیمار را که همراه داروی شما ارائه شده است را بررسی کنید تا بدانید چه کاری باید انجام دهید. اگر مطمئن نیستید، با یک داروساز یا پزشک عمومی صحبت کنید.
در بیشتر موارد، می‌توانید به محض یادآوری دوزی را که فراموش کرده‌اید مصرف کنید و سپس به طور معمول به مصرف دوره آنتی‌بیوتیک خود ادامه دهید.
اما اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده ۲ دوز مصرف نکنید.
مصرف تصادفی دوز اضافی
اگر ۲ دوز را نزدیکتر از مقدار توصیه شده به هم مصرف کنید، خطر عوارض جانبی افزایش می‌یابد.
بعید است مصرف تصادفی یک دوز اضافی از آنتی بیوتیک٬ آسیب جدی به شما وارد کند.
اما احتمال ابتلا به عوارض جانبی مانند درد در معده، اسهال و حالت تهوع یا استفراغ را افزایش می‌دهد.
در اسرع وقت با پزشک عمومی خود صحبت کنید یا از اورژانس محلی مشورت بگیرید
عوارض جانبی آنتی بیوتیک‌ها
مانند هر دارویی، آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. اکثر آنتی بیوتیک‌ها اگر به درستی استفاده شوند مشکلی ایجاد نمی‌کنند و عوارض جانبی جدی نادر است.
عوارض جانبی رایج عبارتند از:
استفراغ
حالت تهوع
نفخ و سوء هاضمه
اسهال
برخی از افراد ممکن است به آنتی بیوتیک‌ها، به ویژه پنی سیلین و نوع دیگری از آنتی بیوتیک‌ها به نام سفالوسپورین‌ها واکنش آلرژیک داشته باشند.
در موارد بسیار نادر، این می‌تواند منجر به یک واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) شود که یک اورژانس پزشکی است.
با اورژانس محلی تماس بگیرید یا اکنون به بخش مراقبت‌های فوری بروید اگر: |
ممکن است یک واکنش آلرژیک جدی داشته باشید و ممکن است نیاز به درمان فوری در بیمارستان داشته باشید. |
درباره‌ی عوارض جانبی آنتی بیوتیک‌ها بیشتر بخوانید.
ملاحظات و تداخلات
برخی از آنتی بیوتیک‌ها برای افرادی که مشکلات پزشکی خاصی دارند یا زنان باردار یا شیرده مناسب نیستند.
اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید به متخصص خود بگویید تا بتوانند مناسب‌ترین آنتی بیوتیک را برای شما تجویز کنند.
فقط آنتی بیوتیک‌هایی را که برای شما تجویز شده است مصرف کنید - هرگز آنها را از دوستان یا اعضای خانواده «قرض» نکنید.
برخی از آنتی بیوتیک‌ها به خوبی با داروهای دیگر مانند قرص‌های ضد بارداری و الکل ترکیب نمی‌شوند و با آنها تداخل دارند.
بروشور اطلاعاتی همراه با دارو را به دقت بخوانید و هرگونه نگرانی را با داروساز یا پزشک عمومی خود در میان بگذارید.
درباره‌ی نحوه تداخل آنتی بیوتیک ها با سایر داروها بیشتر بخوانید.
انواع آنتی بیوتیک‌ها
صدها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، اما بیشتر آنها را می‌توان به ۶ گروه طبقه‌بندی کرد.
پنی سیلین‌ها (مانند پنی سیلین، آموکسی سیلین، کو-آموکسی کلاو، فلوکلوکساسیلین و فنوکسی متیل پنی سیلین) - به طور گسترده برای درمان انواع عفونت‌ها، از جمله عفونت‌های پوست، عفونت ریه و عفونت‌های دستگاه ادراری استفاده می‌شود.
سفالوسپورین‌ها (مانند سفالکسین) - برای درمان طیف وسیعی از عفونت‌ها استفاده می‌شود، اما برخی از آنها برای درمان عفونت‌های جدی‌تر مانند سپسیس و مننژیت نیز موثر هستند.
آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین و توبرامایسین) - معمولاً فقط در بیمارستان برای درمان بیماری‌های بسیار جدی مانند سپسیس استفاده می‌شوند، زیرا می‌توانند عوارض جانبی جدی از جمله کاهش شنوایی و آسیب کلیوی ایجاد کنند. آنها معمولاً به صورت تزریقی تجویز می‌شوند، اما ممکن است به صورت قطره برای برخی از عفونت‌های گوش یا چشم تجویز شوند
تتراسایکلین‌ها (مانند تتراسایکلین، داکسی سایکلین و لایم سایکلین ) - می‌توانند برای درمان طیف وسیعی از عفونت‌ها استفاده شوند، اما معمولاً برای درمان آکنه و بیماری پوستی به نام روزاسه استفاده می‌شوند.
ماکرولیدها (مانند آزیترومایسین ، اریترومایسین و کلاریترومایسین) - می‌توانند به ویژه برای درمان عفونت‌های ریه و قفسه سینه، یا به عنوان جایگزینی برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین، یا برای درمان گونه‌های باکتریایی مقاوم به پنی سیلین مفید باشند.
فلوروکینولون‌ها (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین) - آنتی بیوتیک‌های طیف وسیعی هستند که زمانی برای درمان انواع مختلفی از عفونت‌ها، به ویژه عفونت‌های تنفسی و مجاری ادراری استفاده می‌شدند. این آنتی بیوتیک‌ها به دلیل خطر عوارض جانبی جدی٬ دیگر به طور معمول استفاده نمی‌شوند
سایر آنتی بیوتیک‌ها عبارتند از کلرامفنیکل (مورد استفاده برای عفونت‌های چشم و گوش)، فوزیدیک اسید (مورد استفاده برای عفونت‌های پوست و چشم) و نیتروفورانتوئین و تری متوپریم (مورد استفاده برای عفونت‌های دستگاه ادراری).
موارد استفاده
بعدی
