درمان - اسپوندیلیت آنکیلوزان
هیچ درمان قطعی برای اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS) وجود ندارد، اما درمان برای کمک به تسکین علائم موجود است.
درمان همچنین می‌تواند به تاخیر یا جلوگیری از فرآیند به هم پیوستن ستون فقرات (جوش خوردن) و سفت شدن کمک کند.
این درمان‌ها همچنین می‌توانند در صورت ابتلا به اسپوندیلو آرتریت محوری غیر رادیوگرافی مفید باشند.
در بیشتر موارد درمان شامل ترکیبی از موارد زیر است:
ورزش
دارو
فیزیوتراپی و ورزش
فعال ماندن می‌تواند وضعیت و دامنه حرکت ستون فقرات شما را بهبود بخشد و از سفت شدن و دردناک شدن ستون فقرات جلوگیری کند.
فیزیوتراپی علاوه بر فعال ماندن، بخش مهمی از درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS) است. یک فیزیوتراپیست می‌تواند در مورد موثرترین تمرینات٬ به شما توصیه‌هایی بکند و برنامه ورزشی مناسب شما را تنظیم کند.
انواع فیزیوتراپی توصیه شده برای اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS) عبارتند از:
یک برنامه تمرین گروهی - زمانی که با دیگران ورزش می‌کنید
یک برنامه تمرینی فردی - تمریناتی به شما داده می‌شود که خودتان انجام دهید
آب درمانی - ورزش در آب، معمولاً یک استخر شنای گرم و کم عمق یا یک حمام آب درمانی ویژه. شناوری آب با حمایت از شما به حرکت آسان‌تر کمک می‌کند و گرما می‌تواند عضلات شما را شل کن د
برخی از افراد برای انعطاف پذیری ترجیح می‌دهند شنا یا ورزش کنند. این معمولاً خوب است، اگرچه مقداری کشش و ورزش روزانه نیز مهم است.
اگر شک دارید، قبل از شروع ورزش یا تمرین با فیزیوتراپیست یا روماتولوژیست خود صحبت کنید.
داروهای مسکن
زمانی که به روماتولوژیست ارجاع می‌شوید، ممکن است برای مدیریت وضعیت خود به مسکن نیاز داشته باشید. روماتولوژیست ممکن است به تجویز داروهای مسکن ادامه دهد، اگرچه همه افراد همیشه به آنها نیاز ندارند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
اولین نوع مسکنی که معمولا تجویز می‌شود، یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است. علاوه بر کمک به کاهش درد، این داروها می توانند به تسکین تورم (التهاب) در مفاصل شما کمک کنند.
نمونه‌هایی از NSAIDها عبارتند از:
ناپروکسن
دیکلوفناک
اتوریکوکسیب
هنگام تجویز NSAIDها، پزشک عمومی یا روماتولوژیست شما سعی می‌کند یکی از آنها را که برای شما مناسب است و کمترین دوز ممکن را برای تسکین علائم پیدا کند. دوز شما به طور مرتب کنت رل و بررسی خواهد شد.
استامینوفن
اگر NSAIDها برای شما نامناسب هستند یا اگر به تسکین درد بیشتری نیاز دارید، ممکن است یک مسکن جایگزین مانند استامینوفن توصیه شود.
استامینوفن به ندرت عوارض جانبی ایجاد می‌کند و می‌تواند در زنان باردار یا شیرده استفاده شود. با این حال، استامینوفن ممکن است برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی یا کسانی که به الکل وابسته هستند مناسب نباشد.
کدئین
در صورت لزوم، ممکن است نوع قوی‌تری از مسکن به نام کدئین نیز برای شما تجویز شود.
کدئین می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند، از جمله:
حالت تهوع
استفراغ
خواب آلودگی
درمان‌های بیولوژیکی
داروی ضد TNF
اگر علائم شما با استفاده از NSAIDها و ورزش و کشش قابل کنترل نباشد، ممکن است داروی ضد فاکتور نکروز تومور (TNF) توصیه شود. این دارو یک ماده شیمیایی است که توسط سلول‌ها هنگام ملتهب شدن بافت تولید می‌شود.
داروهای ضد TNF به صورت آمپول تجویز می‌شوند و با جلوگیری از اثرات TNF و همچنین کاهش التهاب مفاصل شما ناشی از اسپوندیلیت آنکیلوزان عمل می‌کنند.
اگر روماتولوژیست شما استفاده از داروهای ضد TNF را توصیه می‌کند، تصمیم در مورد مناسب بودن آنها برای شما باید به دقت مورد بحث قرار گیرد و پیشرفت شما به دقت بررسی می‌شود.
در موارد نادری داروی ضد TNF می‌تواند با سیستم ایمنی تداخل داشته باشد و خطر ابتلا به عفونت‌های بالقوه جدی را افزایش دهد.
اگر علائم شما پس از مصرف داروی ضد TNF حداقل به مدت ۳ ماه بهبود قابل توجهی نداشته باشد، درمان قطع می‌شود. ممکن است یک داروی ضد TNF متفاوت به شما پیشنهاد شود.
درمان آنتی بادی مونوکلونال
ممکن است آنتی‌بادی‌های مونوکلونال مانند سکوکینوماب و ایکسکیزوماب به افرادی با اسپوندیلیت آنکیلوزان که به NSAIDها یا داروهای ضد TNF پاسخ نمی‌دهند یا به عنوان جایگزینی برای داروهای ضد TNF ارائه شود.
این نوع درمان با مسدود کردن اثرات پروتئینی که در تحریک التهاب نقش دارد عمل می‌کند.
مهار کننده‌های JAK
مهارکننده‌های JAK مانند آپاداسیتینیب نوع جدیدی از دارو هستند که ممکن است به افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان(AS) که به داروهای ضد TNF پاسخ نمی‌دهند یا نمی‌توانند آن را مصرف کنند، ارائه شود.
مهار کننده‌های JAK با مسدود کردن آنزیم‌ها (پروتئین‌ها) که سیستم ایمنی از آنها برای تحریک التهاب استفاده می‌کند، کار می‌کنند. آنها به صورت قرص مصرف می‌شوند.
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها دارای اثر ضد التهابی قوی هستند و می‌توانند به صورت آمپول توسط افراد مبتلا به AS مصرف شوند.
اگر مفصل خاصی ملتهب باشد، کورتیکواستروئیدها را می‌توان مستقیماً به مفصل تزریق کرد. پس از تزریق باید تا ۴۸ ساعت به مفصل استراحت دهید.
معمولاً توصیه می‌شود که تزریق کورتیکواستروئید را به بیش از ۳ بار در یک سال محدود کنید و حداقل ۳ ماه بین تزریق در همان مفصل فاصله باشد.
چون تزریق کورتیکواستروئید می‌تواند عوارض جانبی زیادی ایجاد کند، مانند:
عفونت در پاسخ به تزریق
پوست اطراف تزریق ممکن است تغییر رنگ دهد (دپیگمانتاسیون)
بافت اطراف ممکن است از بین برود
تاندون نزدیک مفصل ممکن است ترکیده شود (پارگی)
داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) یک نوع داروی جایگزین است که اغلب برای درمان انواع دیگر آرتریت استفاده می‌شود.
این داروها ممکن است برای اسپوندیلیت آنکیلوزان(AS) تجویز شوند، اگرچه آنها فقط برای درمان درد و التهاب مفاصل در مناطقی از بدن به غیر از ستون فقرات مفید هستند.
سولفاسالازین و متوترکسات از انواع اصلی این نوع داروها هستند که گاهی برای درمان التهاب مفاصل غیر از ستون فقرات استفاده می‌شوند.
عمل جراحی
اکثر افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان(AS) نیازی به جراحی نخواهند داشت. با این حال، اگر مفصل به شدت آسیب دیده باشد، ممکن است جراحی تعویض مفصل برای بهبود درد و حرکت در مفصل آسیب دیده توصیه شود.
به عنوان مثال، اگر مفاصل ران تحت تاثیر قرار گرفته باشند، ممکن است تعویض مفصل ران انجام شود.
در موارد نادر، اگر ستون فقرات به شدت خم شود، ممکن است به جراحی اصلاحی نیاز باشد.
پیگیری
از آنجایی که علائم اسپوندیلیت آنکیلوزان به آرامی ایجاد می‌شوند و علائم می‌آیند و می‌روند، شما باید به طور مرتب به روماتولوژیست خود مراجعه کنید.
آنها مطمئن خواهند شد که درمان شما در مسیر درست قرار دارد و ممکن است معاینات فیزیکی را برای ارزیابی چگونگی پیشرفت وضعیت شما انجام دهند. این ممکن است شامل مجموعه‌های بیشتری از آزمایش‌های خون یا اشعه ایکس باشد که در زمان تشخیص انجام داده‌اید.
عوارض
بعدی
تشخیص
قبلی