(ADHD) اختلال نقص توجه و بیش فعالی
اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) وضعیتی است که بر رفتار افراد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به ADHD ممکن است بی‌قرار به نظر برسند، ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند و ممکن است بدون فکر عمل کنند.
علائم ADHD معمولا در سنین پایین مشاهده می‌شود و ممکن است زمانی که شرایط کودک تغییر می‌کند، مانند شروع مدرسه، بیشتر قابل توجه باشد.
بیشتر موارد در کودکان زیر ۱۲ سال تشخیص داده می‌شود، اما گاهی اوقات در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود.
گاهی اوقات ADHD زمانی که فردی کودک بود تشخیص داده نمی‌شود و بعداً در بزرگسالی تشخیص داده می‌شود.
علائم ADHD ممکن است با افزایش سن بهبود یابد، اما بسیاری از بزرگسالانی که در سنین جوانی به این عارضه مبتلا شده‌اند، همچنان مشکلاتی را تجربه می‌کنند.
افراد مبتلا به ADHD ممکن است مشکلات دیگری مانند اختلالات خواب و اضطراب نیز داشته باشند.
کمک گرفتن
بسیاری از کودکان مراحلی را پشت سر می‌گذارند که در آن بی قرار یا بی‌توجه هستند. این اغلب کاملاً طبیعی است و لزوماً به این معنی نیست که آنها ADHD دارند.
اما اگر فکر می‌کنید رفتار آنها ممکن است با اکثر کودکان هم سنشان متفاوت باشد، باید نگرانی های خود را با معلم فرزندتان یا یک پزشک عمومی در میان بگذارید.
همچنین اگر بزرگسال هستید و فکر می‌کنید ممکن است ADHD داشته باشید، اما در دوران کودکی تشخیص داده نشده بود، با پزشک عمومی صحبت کنید.
چه چیزی باعث اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) می‌شود؟
علت دقیق ADHD ناشناخته است، اما ثابت شده است که این یک وضعیت ارثی است.
تحقیقات همچنین تعدادی از تفاوت‌های احتمالی را در مغز افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افرادی که به این وضعیت دچار نبوده‌اند٬ شناسایی کرده است.
سایر عواملی که ممکن است در ADHD نقش داشته باشند عبارتند از:
تولد نارس (قبل از هفته ۳۷ بارداری)
داشتن وزن کم هنگام تولد
مصرف سیگار یا الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری
اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)می‌تواند در افراد با هر توانایی فکری رخ دهد، اگرچه در افراد با مشکلات یادگیری شایع‌تر است.
چگونه اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) درمان می‌شود
برای کودکان مبتلا به ADHD، اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما در صورت لزوم می‌توان با حمایت آموزشی، مشاوره و حمایت مناسب از والدین و کودکان مبتلا، در کنار دارو، آن را مدیریت کرد.
برای بزرگسالان مبتلا به ADHD، دارو اغلب اولین درمان ارائه شده است، اگرچه درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) نیز ممکن است کمک کند.
زندگی با اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
والدین کودکان مبتلا به ADHD
مراقبت از کودکی با ADHD می‌تواند چالش برانگیز باشد، اما مهم است به یاد داشته باشید که آنها نمی‌توانند جلوی رفتار خود را بگیرند.
برخی از فعالیت‌های روزانه ممکن است برای شما و فرزندتان دشوارتر باشد، از جمله:
خوابیدن فرزندتان در شب
آماده شدن به موقع برای مدرسه
گوش دادن و اجرای دستورالعمل‌ها
سازماندهی و منظم بودن
موقعیت‌های اجتماعی
خريد كردن
بزرگسالان مبتلا به ADHD
بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است متوجه شوند که مشکلات زیر را دارند:
سازماندهی و مدیریت زمان
پیروی از دستورالعمل‌ها
تمرکز و تکمیل وظایف
مقابله با استرس
احساس بی‌قراری یا بی‌حوصلگی
رفتارهای بدون فکر و بی‌پروا و ریسک پذیری
برخی از بزرگسالان نیز ممکن است مشکلاتی در روابط یا تعامل اجتماعی داشته باشند.
علائم
بعدی
